Zwanger en post-covid

Ja ik! Ik ben in de eerste golf ziek geworden. Ondertussen is mijn dochter bijna anderhalf. Ik vond de zwangerschap enorm zwaar, de vermoeidheid was niet te doen. Gelukkig had ik er met de bevalling geen hinder van, toen namen alle oer-krachten over! Na de bevalling heb ik denk ik iets langer dan gemiddeld in bed moeten blijven liggen. Van de kraamzorg hadden we extra uren gekregen voor het geval dat, dus dat was ook erg fijn. Het leven met postcovid en een kindje is enorm zwaar maar ook heel waardevol. Het geeft je op momenten ook weer energie!

Gefeliciteerd! Ik heb post covid sinds maart 2020. Afgelopen mei hebben we onze zoon gekregen🥰 Tijdens mijn zwangerschap heb ik opnieuw corona gekregen, waardoor ik een terugval kreeg vlak voor het derde trimester. Dat was wel echt heel pittig en natuurlijk is het leven met een baby ook heel pittig. Ik heb me vaak afgevraagd of ik het allemaal aan zou kunnen. Maar je lijf zorgt er wel voor dat je door gaat voor je kind. Mij hielp het wel om te blijven herinneren dat je lichaam ook in staat is om de kleine goed te laten groeien, dan kan je de rest ook aan🙂 Qua zwangerschap vond ik de terugval het heftigste, de vermoeidheid had ik verwacht en ben ik intussen eigenlijk ook wel gewend. Mijn bekkenklachten werden na de terugval beter omdat ik meer lag en minder kon doen, dus dat was weer een voordeel. De bevalling was heel zwaar, duurde heel lang en ik zat in een weeenstorm. Maar toch op eigen kracht kunnen persen. Tijdens de zwangerschap heb ik al gekolft, oa om de borstvoeding makkelijker op gang te laten komen en dat is gelukkig goed gelukt. Met een pasgeboren baby is het zwaar met gebroken nachten. Maar je weet dat je toch niet bij kan slapen, dus je pakt de uurtjes die je kan pakken. Ik doe ook regelmatig dutjes mee met hem. Laat het maar weten als je vragen hebt of stuur een een berichtje Succes! Je kan het, want je doet het al💪

Ik heb ook post covid (ook gelijk in het begin ziek geweest). Tijdens mijn eerste zwangerschap (helaas missed abortion na 9 weken) leek ik juist minder last te hebben van mijn gebruikelijke vermoeidheid. Nu daarentegen is die weer overduidelijk aanwezig. Ik ben nu bijna 16 weken zwanger en het is wel pittig, maar ik weet dus niet hoeveel van de vermoeidheid van de zwangerschap komt en hoeveel van de post covid 🤷🏻‍♀️ Door de post Covid ben ik erachter gekomen dat ik autist en ADHD-er ben, heb dit blijkbaar altijd genoeg kunnen opvangen/masken maar door het gebrek aan energie lukt dat nu een stuk minder. Dus heb ook sneller last van overprikkeling en mijn ADHD zit me nu regelmatig in de weg omdat mijn brein vanalles wil, maar mijn lichaam niet meewerkt 🫣 Ik ben heel benieuwd hoe het straks met de kleine erbij gaat zijn. Ik heb gelukkig een heel betrokken man, die me nu ook al veel ontzorgt. Daarnaast hebben we sinds kort ook een schoonmaker eens per maand zodat het huis in ieder geval regelmatig even goed aangepakt wordt. Hopelijk helpt dat in het sparen van energie bij mij 🙃 En ik heb mezelf voorgenomen dat ik wel wil proberen om borstvoeding te geven, maar als dat teveel energie gaat kosten dat ik dan ook gewoon weer stop. Mijn kind gaat er niets aan hebben als ik instort 🤷🏻‍♀️

Bah, een terugval tijdens de zwangerschap lijkt me naar! Ben je daar weer een beetje bovenop gekomen of zit je nog steeds op terugval niveau zeg maar? Is wel een beetje waar ik nu ook bang voor ben net die hoge circulatie cijfers het moment. Ik heb 2 jaar geleden net toen het leek dat ik erbovenop kwam een terugval gehad na een nieuwe besmetting en sindsdien is er geen echte verbetering meer geweest. Gelukkig was het geen enorm grote terugval en kan ik nog wel gewoon leuke dingen doen en werken mits ik mijn energie goed verdeel, maar die angst voor nog een terugval blijft dan toch hangen 🫣

Ja snap ik, terugvallen zijn echt naar. Ik heb nu 2 keer een herbesmetting gehad. Vreselijk dat je weer alles compleet op moet bouwen. Ik verlies ook direct heel veel spieren en conditie dan. Helaas heb ik nooit meer kunnen werken, het lukte voor mijn zwangerschap wel om een uurtje per week vrijwilligerswerk te doen. 2 uurtjes kon ik niet goed volhouden en sinds de terugval heb ik het vrijwilligerswerk niet meer kunnen oppakken. Ik heb het toen wel wat voorzichtig op kunnen bouwen met wandelingen, zitten op een zwangerschapsbal en kleine oefeningen doen. De mindset heb ik kunnen zetten op 'alle beetjes helpen' in plaats van 'alle conditie moet opgebouwd worden'. En nu met de kleine til ik hem heel veel en hij wordt steeds zwaarder, dus dat is wel een goede oefening 😜 Ik zit nog niet op het niveau van daarvoor, maar daar ben ik nu ook niet mee bezig. Het belangrijkste is om mijn kind goed te verzorgen, de was bij kunnen houden en letten op mijn rust.

Heel goede mindset, alle beetjes helpen. Dat lijkt me een stuk meer rust te geven 🍀

Ik heb ook beide. Ben net zwanger en bij mij gaat t beter dan ervoor. Hopelijk blijft dit zo!

Ik heb sinds nov ‘21 en ben nu 8 weken zwanger. Voor ik zwanger werd voelde ik me eigenlijk heel goed. Ik werkte 21 uur per week en had alweer een redelijk ‘normaal’ leven. En aangezien ik door mijn leeftijd niet meer kon wachten, zijn we ervoor gegaan. Maar wat voel ik me belabberd nu. Zooo misselijk en zo moe, dat zelfs douchen al een opgave is. Ik had wel verwacht dat het zwaar ging worden, maar nu ik er middenin zit , valt het toch tegen. Ik kan echt niet werken en heb me dus ziek gemeld. Ik hoop wel echt dat het na het 1e trimester beter gaat. Ik ben het bankhangen nu al zat….

Dit hoeft niets met je long covid te maken te hebben, ik lees hier heel veel soortgelijke verhalen van 'gezonde' mensen die precies hetzelfde hadden/hebben. Ik ga voor je duimen dat het weer wegtrekt! (Herkenbaar trouwens van die leeftijd, ik kon het me ook niet meer veroorloven om nog af te wachten of de long covid beter ging worden 😅)

Nee ik neem aan dat het door de hormonen komt. Ik heb wel al 2 dochters en bij die zwangerschappen was ik ook moe in het begin. Alleen niet zo moe dat ik niet meer kon werken , dan werkte ik alleen iets minder. Ik merk wel dat het nu wat meer met me doet, omdat ik al zoveel vermoeidheid heb gehad. Zo’n lang herstelproces. En dan denk ik nu: neeee, niet weer. Maar ik vind ook van mezelf dat ik niet zo moet zeuren en blij moet zijn met de zwangerschap , haha. 🙃Herkenbaar voor iemand?

Ik had dit zonder covid ook het eerste trimester. Heb alleen nog kunnen werken omdat ik volledig vanuit huis werk en tussendoor kon slapen en verder echt helemaal niets te doen. Achteraf gezien had ik me beter ziek kunnen melden maar was net aan nieuwe baan begonnen 🙈