18 mnd slaapregressie TIPS •

Wij zitten er de afgelopen weken ook in maar hier gaat het alweer een heel stuk beter. Als hij meteen bij het naar bed gaan begon te huilen dan lieten wij het zo... Mijn moederhart heeft het dan heel lastig maar ik weet dat, als ik steeds terug ga, ik het alleen maar uitstel en dat het voor ons beide niet fijn is. Hoe vaak ik ook ga, het komt er steeds op neer dat hij huilt bij het neerleggen en hij uiteindelijk even huilt om in slaap te komen. Als hij later op de avond wakker word haal ik hem wel even uit zijn bedje, gaat hij voor 10 min mee naar beneden. Zo kan ik ook meteen even kijken of hij niet ergens last van heeft o.i.d. Meestal bij het terug leggen gaat het dan goed en slaapt hij ook zonder huilen weer in. Ik las de tip hier op het forum om op zijn kamertje even te gaan zitten, lekker zijn speentje in, verder geen afleiding en dan samen even de dag doornemen. Aangeven dat hij gaat slapen en dat papa en mama dat straks ook gaan doen... Even een momentje samen om rust te creëeren en aan te geven dat papa en mama er gewoon zijn als dat nodig is. Sinds ik dit doe huilt hij niet meer bij het neerleggen... Hier werkt dit dus super goed...

Hoelang huilt hij voordat hij in slaap valt? Ah ja die tip doen we hier ook, alleen merk ik niet dat dat werkt dat hij dus uit zijn bedje wil dan… want ik ben er dan en dan denkt hij: nu wil ik eruit .. Maar we kunnen het wel volhouden om dat te doen :)

Weet niet meer wat te doen. Hebben alles al gehad, niet weg mogen gaan, staan en alles uit bed gooien, wakker snachts en nu sinds enkele dagen hysterisch krijsend wakker worden..help ik weet het echt even niet meer

Mijn dochter slaapt bij ons in bed. Ze heeft er voornamelijk last van met naar bed brengen en dan tot +-22/23u (dan komen wij ook naar bed) Hier helpt er bij gaan liggen en knuffelen heel goed. Binnen een paar minuten slaapt ze dan weer. Dit wel 3/4 keer vanaf 19u tot wij naar bed komen. Maar goed, zal wel weer over gaan

Merk dat het ook wel.een beetje komt omdat ze bewuster zijn van de omgeving dus echt een soort van angst. Dus ik zelf doe vaak even de lamp aan ga ik even praten laat ik haar de hele kamer zien . Pak ik een knuffel vraag ik of de knuffel bij haar mag slapen en dan zeg ik ga maar weer even liggen. En check ik even of het voor haar weer oke is om te gaan en dan zeg ik slaaplekker doei doei. Mijn man gaat er vaak voornamelijk snachts als dat gebeurt even mee in de stoel zitten in haar slaapkamer dan valt ze zo weer in slaap. Maar soms laten we haar ook even huilen en dan loop ik er heen zegt ze papa omdat ik nooit "gezellig" met haar ga zitten. Dan zeg ik die slaapt! Dan is het ineens niet meer interessant loop ik weg en gaat ze vaak toch weer slapen. Dus een beetje dubbel vorm van aandacht zin door "drammen " maar toch soms ook bewust wording van de kamer echt huilen etc angst.