3 kinderen teveel

Ik denk dat ze de woorden nog niet heeft, maar door het huilen toch vraagt om gehoord te worden. Kan je achterhalen wat er achter zit? Ik zou iets zeggen van 'je bent verdietig, wil je een knuffel?' en dan wel verder gaan met bijv. aankleden. Dus niet haar zin geven maar wel haar emoties er laten zijn, lekker laten huilen en dat niet proberen te stoppen. Ondertussen de positieve dingen belonen zodat ze merkt dat ze daarmee ook aandacht krijgt. Het lijkt me enorm zwaar met 3! Probeer het huilen je niet gek te laten maken.

Ze noemen net niet voor niets de tropenjaren… Krijgt ze ook individuele aandacht, al is het maar een kort moment per dag? Even een boekje lezen samen bijvoorbeeld. En onthoudt: alles is een fase!

Ooh ik vind alleen een tweeling hebben al zwaar af en toe. Helemaal als er een nieuwe fase is. Ze zijn nu ook 3 jaar, maar vind deze fase soms veel intenser dan toen ze 2. Ze willen alles kunnen en bepalen maar dat kan niet altijd. Dus denk dat je prima doet hoor. En het er helaas bij hoort. Sommige dingen mogen/kunnen gewoon niet dus dat is gewoon zo. Misschien kijken of je af en toe een moment kan creëren om jezelf te herladen. En dingen makkelijker voor jezelf maken. Merk hoe fitter ik ben ik minder geïrriteerd ben. Ze hebben bijvoorbeeld op de dagen dat ik met ze ben even een TV momentje. Sinds ik dat doe kan ik even hier en daar een half uurtje herladen.

Herkenbaar, al heb ik ‘maar’ 2 kinderen. Maar iedere ochtend je dag starten met een peuter die om alles boos is / schreeuwt / huilt is na een tijdje best vermoeiend. Mijn partner en ik wisselen elkaar af. Als de een het niet trekt neemt de andere het zonder oordeel over. Als je eenmaal in de irritatie zit lost het zich namelijk niet op. Daarnaast doe ik ook oordopjes in (met of zonder muziek) Je hoort het nog wel, maar toch makkelijker. Onze zoon doet het ook niet met opzet en hij vind het zelf ook vervelend. Hij kan overigens uitstekend praten maar heeft een sterke eigen wil over hoe iets moet. Wat het beste werkt (maar niet iedere dag lukt) is hem de ruimte geven om boos te zijn. Rustig uitleggen waarom iets niet mag zodra hij beetje kalmeert en er zijn voor een knuffel als hij daar om vraagt. Soms is hij uren lang afwisselend boos en soms is het na 10 minuten klaar.

Het is ook heel heftig. Je kunt niks anders doen dan wat je altijd doet. Oudere kinderen vertonen dit gedrag en daar moet je samen doorheen

Ja dat zijn ook wel dingen die ik zeg idd. Eerder hielp het wel. Maar op moment doet ze huilerig en zielig bij achter. Ik ben aan het denken wat erachter zit en dat weet ik dus niet. Misschien toch de aandacht die verdeeld moet?

En ja ze krijgt zeker alleen aandacht. Als de babys in bed liggen heb ik alle tijd met haar en bied ook extra aandacht hieraan.

Ik doe idd ook wel eens oordoppen in. Komt het minder binnen. Ik vind alle drie de kinderen gewoon heel heftig op moment. Wanneer ik alleen ben met dochter is het een verademing. Of wanneer ik alleen ben met tweeling ook heel fijn. Alle drie alleen vind ik soms lastig wanneer ze allemaal aan het piepen, huilen, zeuren zijn. Ik kan ze gewoon niet alle drie tegelijk optillen, troosten, gaan ze elkaar duwen als er 1 bij mij op schoot zit... het is natuurlijk soms ook heel grappig. Ze kunnen ook goed samenspelen. Maar die huilmomenten.... mijn hersenen trekken dat dan ineens niet meer. En ik kan niet meer goed nadenken hoe ik het op moet lossen

Misschien is ze er ook aan toe om iets meer zelf te beslissen en te doen. Kijk eens hoe het gaat als ze zelf haar kleding uitkiest en aantrekt. Kinderen vinden het wel fijn als niet iedereen gelijk is, dus prijs haar, dat ze zo’n grote meid is. Dat zij al zelf haar trui aan kan trekken etc. Die van mij is al 3,5 nu ik hoogzwanger ben. Maar hij krijgt sinds halverwege mijn zwangerschap ook te horen. Jij bent nu zo’n grote zware jongen ik kan jou niet optillen met je zusje in mijn buik. Maar op de bank kunnen we lekker knuffelen. Dat moet ik nog steeds herhalen, maar hij accepteert het wel. Respect voor hoe je het doet met 3 kleintjes!

3 kinderen is ook veel. Hopelijk vind je er over een tijdje je ritme / gewenning in. Ik merk dat het me minder triggert als ik op een dag 0 dingen wil doen qua huishouden. Maar wel een dagdeel op pad (bij slechte dag alleen de speeltuin). Dan voelt de dag minder lang en kan de oudste z’n energie kwijt. En als ik goed geslapen heb gaat het ook beter, maar ja lastig met een baby 🙈🙊

Kan het zijn dat ze zo reageert om een andere reden? Dat ze door de tweeling zich buitengesloten voelt of alleen? En daarom op deze manier aandacht vraagt. Misschien helpt het om een aantal weken consistent 10-20 minuten per dag 1 op 1 aandacht te geven. Dat je partner en jij even de taken verdelen en met de oudste even (buiten) speelt zonder de tweeling erbij.

Ken je home start? (https://www.home-start.nl) Die helpen je heel laagdrempelig, ik ken het via een andere moeder met een peuter en een tweeling. Die heeft een jaartje ofzo extra ondersteuning gekregen en dat heeft haar toen zoveel lucht gegeven. Misschien kan het jou ook helpen. Succes mama🍀! De zeur en huil dagen zijn ook zo ontzettend pittig.

Ja dat denk ik ook wel een beetje. Maar we doen wel echt dat we momenten met haar alleen hebben! En ook wel langere momenten. Ook in weekend samen met haar alleen op pad. Moet zeggen, we hebben nu week vakantie en zijn dus hele week met zn allen. Het gaat nu echt heel goed. Nog wel momenten maar toch echt heel anders, stuk gezelliger. Misschien komt het wel door mij, dat wanneer ik alleen ben met alle drie zelf ook wat meer snel gespannen en geïrriteerd ben als het even te druk wordt. Denk dat drie kinderen zo klein nog ook wel veel. De aandacht dan vervelen is gewoon echt een stuk moeilijker dan wanneer je samen bent.

Nee ken ik niet. Ga er eens naar kijken. Dank je!