Agressief gedrag, zo klaar mee!!

Zo. Luchtte dat even op? Lekker eruit gooien, soms is dat nodig. :) Voor de lange termijn: sta je open voor hulp van buiten af? Ik weet dat consultatie bureau in het algemeen een hele slechte naam heeft maar er zitten echt ook goede tussen. Heb jij daar bijvoorbeeld een fijn contactpersoon die misschien kan meedenken met je?

Heel herkenbaar, ik had af en toe echt het idee dat ik politie agent was in plaats van mama 🙃😂 Hou vol en blijf corrigeren, vraag eventueel aan het consultatiebureau wat tips. Het wordt echt beter maar belangrijk is dat je er niet aan toe geeft... dan krijg je inderdaad dat je kindje gaat denken: ooh oke als ik het 16× doe is het nee - maar bij de 17de keer dan mag het dus lekker doorgaan (bijvoorbeeld). Sterkte 💪🏻😘

Wat vervelend om te horen! Kan me voorstellen dat je, je echt heel wanhopig voelt. Ik werk zelf in de kinderopvang en kan je aanraden een kinderpsycholoog in te schakelen, dit klinkt misschien heel heftig maar is het niet. Deze komt bij je thuis en observeert het gedrag van je kindje. Hij of zij geeft vervolgens handvatten die je kunnen helpen het gedrag van je kindje om te buigen. Ook kan deze persoon kijken of er een misschien een onderliggende oorzaak voor zijn gedrag is. Het is denk ik wel belangrijk om hulp in te schakelen want op een gegeven moment wordt het een soort domino effect en voelt je kindje ook je frustratie waardoor het erger wordt.

Pff herkenbaar. Hele pittige fases. Hou vol. Blijf rustig. Ik ging op een gegeven moment gewoon negeren en pas communiceren als ze rustig werd. Was echt het enige wat hielp. Ik denk niet dat je hierdoor een agressief kindje krijgt. Hij heeft emoties die hij niet kan uitleggen/uiten en gaat daarom zo tekeer. Is meer een frustratie. Gaat echt over, I promise!

Hij zal misschien ook niet lekker in z'n velletje zitten. Met 18 maanden zat m'n dochter in een enorme groeispurt, zo sneu, dan weten ze ook niet wat ze met zichzelf aanmoeten. Probeer het woord 'niet' te vermijden, dat is te abstract voor ze. Dus i.p.v. niet op de grond gooien: zet maar op tafel. I.p.v. niet tegen het raam slaan: dat maakt inderdaad een hard geluid, maar glas kan kapot, kom, gaan we een toren bouwen, mag je die omver gooien. I.p.v. niet aan de tv zitten: kijk, mama gaat en boekje lezen, kijk je mee? I.p.v. niet slaan: slaan doet pijn, ga maar aaien (zijn handje pakken en jezelf ermee aaien). Kortom: voor elke 'nee' ook gelijk een 'ja' aanbieden, iets wat wel mag. Is héél moeilijk om dat als kleintje zelf iets te verzinnen wat wel mag. Want als iets niet mag, wát moet ik dan doen!? *huilen/krijsen/verdriet* Ook uitleggen waarom iets niet mag en erkennen dat iets inderdaad een hard geluid maakte o.i.d. helpt ook heel erg hier. Van 18 tot 20 maanden had ze het even moeilijk. Hopelijk gaat het bij jou sneller over. Hier hebben we wat zero tolerance dingen (zaken met glas, elektriciteit, hitte, dingen die echt gevaarlijk zijn, of anderen pijn doen, dat is ook een no go), en verder... Vaak is het ook niet écht erg wat ze doet. Hier hebben we bijvoorbeeld 12 maanden lang na elke maaltijd eten van de grond moeten opruimen. Maar ineens was het over zonder dat we er ooit iets over hebben gezegd. Misschien wat vaker laten gaan? En als iets dan écht niet mag, luistert hij misschien beter. https://kiind.nl/powergames-kind-controle/

Dank voor de reacties tot nu toe! Ik ben soms onzeker of het wel "normaal" is. Dus herkenning lezen vind ik ook heel fijn, zodat ik me geen zorgen maak. Dan kan ik het wat beter hebben denk ik.

Ooohhhh wat herkenbaar, wij zitten er ook middenin momenteel 😡 vorige week 1,5 geworden... Heeft hier zelfs het glas van de vitrinekast kapot gegooid 🙈 ik mis een paar plukken haar en de hond heeft het ook te verduren. We hadden bedacht dat ie dan maar op de gang moest voor straf maar daar gaat ie inmiddels al zelf lachend heen als ie iets heeft gedaan pffff! En dan zijn ook de nachten hier nog eens drama dus mega slopend 😥

Sterkte!! Helaas weet ik dus wat jullie doormaken, maar fijn te lezen dat we niet de enigen zijn

Hier is het niet zo fel, maar sinds een kleine twee maanden merken we ook duidelijk dat onze zoon - nu 20 maanden - aan een enorme ‘mentale’ groeispurt bezig is. Zijn driftbuien zijn meestal kort en krachtig, soms langer, maar daar kunnen wij goed mee dealen. We vinden het belangrijk om hem niet alleen te laten met zijn explosie van emoties, en proberen zo vaak mogelijk nabijheid en begrip te tonen. Maar ook duiding, consequentie en duidelijke grenzen. Wat hier de laatste twee maanden wel echt een ding is, is het fysiek uiten van zijn frustratie. En met name ik ben er vooral de dupe van omdat wij het vaakst samen zijn (mijn lief heeft net hele drukke maanden op werkvlak gehad en ik heb o.a. twee quarantaines v.d. crèche in mijn eentje opgevangen). Bij mij heeft hij veel vaker een driftbui en is hij veel aanhankelijker (constant gepakt willen worden, aan mijn benen hangen, niks dat goed genoeg is en aan mijn lijf hangen,…), maar wat ik het vervelendste vind: ik word regelmatig gemept, gebeten, geknepen, krijg kopstoten tegen mijn gezicht,… In het begin ging ik daar rustig mee om. We proberen het ook te doen zoals NKZ al aangaf: niet constant vervallen in ‘nee’ en ‘niet …’, alternatieven aanbieden etcetera. Maar op dag 4 met de zoveelste driftbui van de dag waarbij wordt gebeten, gemept,… kon ik ook niet meer zo kalm en rationeel blijven. Ik snap dus volledig dat je het gevoel hebt dat je het niet blijft trekken. Ook al heb ik steeds in mijn achterhoofd dat er enorm veel omgaat in dat groeiende hoofdje, dat hij het niet bewust doet om mij ‘te hebben’ en dat het voor hem allesbehalve gemakkelijk moet zijn om zoveel te willen maar niet altijd te kunnen (gaande van zich uiten met woorden tot fysieke handelingen); voor het eerst betrap ik mezelf op het denken van ‘ik hoop dat deze fase snel gepasseerd is’. 😅 Ik geloof ook helemaal dat dit gedrag absoluut geen ‘toekomstbeeld’ schetst en dat ze daarom niet zo gaan blijven doen. Peuters gonna peut, en deze leeftijd is nu eenmaal vaak erg pittig. Maar er gebeurt dan ook ZOVEEL in dat hoofdje. Dat bedenk ik me telkens wanneer ik toch eens serieus mijn stem heb verhoffen of heb gereageerd op een manier die ik niet fijn vind. Ik maak er wel een punt van om telkens opnieuw die duiding te geven. Waarom ik zo reageerde. Ik ben ook maar een mens met gevoelens en grenzen. Op bepaalde dagen kan ik er beter mee om dan op andere dagen. Het wordt beter. Het. WORDT. beter. Daar geloof ik in. Maar het is zeker niet altijd gemakkelijk. 😅

Zelf geen ervaring mee. Maar wat bij mijn broertje thuis in ieder geval werkte was een bord met een goede zuignap. Toen het bord niet meer direct ging vliegen was dat in ieder geval niet leuk meer

Ik heb niet alles helemaal gelezen maar wat ik volgens mij nog niet voorbij heb zien komen: ipv alleen corrigeren, geef hem ook een alternatief. Met je bord gooien mag niet, hier heb je een knuffel om mee t gooien als je boos bent. Mij slaan als je boos bent is echt een no go, sla maar op dit kussen etc. Je kleintje moet zijn frustratie kwijt en tegelijkertijd nog leren hoe hij dat moet doen. Een belangrijke fase, maar ook een hele slopende. Als pedagoog wil ik ook wel een klein beetje tegenspreken wat gezegd wordt dat dit geen toekomstbeeld van agressief kindje schetst. Het is namelijk wel zo dat je je kindje nu de vaardigheden aanleert voor later. Dat betekent niet dat je het later niet af kunt leren als hij verkeerd gedrag leert, maar natuurlijk altijd beter om hem nu direct het juiste aan te leren. Het opvoeden is echt begonnen nu! 😋 Kan hij al wat woordjes zeggen? Ik merk bij mijn kindje dat het hem veel frustratie oplevert dat wij niet begrijpen wat hij bedoelt. Hij gaat dan heel hard gillen ipv met dingen gooien, maar laat wel heel duidelijk zijn boosheid merken. Succes in elk geval! ❤

Ik denk dat je doelt op wat ik zei. Mijn punt was enkel dat het niet hoeft te betekenen dat je kind daarom later ook agressief zal zijn. Want dat is een angst die ik vaak lees: mijn peuter slaat en ik ben bang dat hij/zij daardoor automatisch agressief blijft. Dan wordt er enkel gekeken naar het gedrag zelf en niet naar hoe je ermee omgaat. Uiteraard is het van belang om er nu op een goeie manier mee om te gaan, want dat zet ook de funderingen voor later. Dacht dat dat wel vanzelf ging ingevuld worden, maar het is goed dat je de nuance er nog even bijzet.

Niet per se alleen jouw opmerking hoor, zag het vaker in varianten voorbijkomen.. maar je hebt zeker gelijk. Ik bedoelde ook te zeggen dat er niets mee doen weldegelijk agressief gedrag in stand kán houden en dat voorkomen altijd beter is dan genezen. Voorkomen in de zin van: verkeerde gewoonten aanleren. Jonge kinderen experimenteren nu eenmaal met agressie, ieder op hun eigen manier. En ze weten nog niet wat wel en niet passend is. Heel gewoon dat kindje van TS dit gedrag laat zien, ook heel belangrijk om er consequent iets mee te blijven doen.. ☺️

Absoluut!