Buiten huis geen luistert niet

O mijn titel klopt niet 🙈 Wat ik nu doe als voorbeeld: ik ga op mijn hurken zitten en leg uit waarom het niet mag. Ze kijkt me soms aan en gaat verder met het ongewenste gedrag (boeken uit de kast trekken bijv). Ik pak dan de boekjes en doe de terug in de kast, ik vertel wat ik doe. Maar ze blijft doorgaan. En na 10 keer is mijn geduld ook op. Dan gaan we weg van de situatie maar resultaat: schreeuwend kind 🥲

Ik denk niet dat je kan verwachten dat er goed geluisterd wordt. Ze is dan buitenshuis vooral op Ontdekking en dat is eigenlijk heel goed. Ook al is het niet handig. Bij ons is het 1x gewoon zeggen, 2e keer nog wat duidelijker en de derde keer is het klaar.

In de categorie omdenken: wat doet ze als je haar vraagt de boekjes weer terug te zetten, ipv te zeggen dat ze de boekjes niet mag pakken? Verder: dan maar schreeuwen, maar hoe jong ook, ze moeten toch leren dat ze niet altijd hun zin krijgen.

Wat betekend 'klaar' bij jou/jullie?

Geen ervaring mee hoor. Maar is het misschien een idee om een buggy mee te nemen? Buitens huis is natuurlijk ALLES leuk en interessant. Thuis heeft ze alles al 10x gezien. Wij als volwassenen vinden dingen buitens huis ook nog steeds interessanter 😂 Maar misschien haar waarschuwen en uitleggen en bij doorgaan in de buggy zetten. Dan hoe jij er niet telkens achter aan te rennen en kan je er een consequentie aanvast zetten ( namelijk dan blijf je bij mama ) misschien voor jou wat minder vermoeiend. Bij stom idee vooral lekker negeren want zoals ik al zei, geen ervaring

Deze fase hebben wij ook gehad. Misschien is het handig om de komende tijd even naar plekken te gaan waar wel (bijna) alles mag? Dus naar de speeltuin of kinderboerderij bijvoorbeeld?

Ze gaat gewoon door waarmee ze bezig was eigenlijk. Ze doet dan echt wat ze zelf wilt, dus luistert totaal niet naar wat ik zeg.

Ik heb inderdaad wel de kinderwagen mee als we bijvoorbeeld naar de bieb gaan, maar ze kan echt heel hard gillen als ze geen zin heeft. Ik voel me op zo'n moment heel bezwaard om dit te doen, omdat iedereen er dan last van heeft. Ik ben ook bang dat mensen denken dat ik een slechte moeder ben 🙈 normaal maakt het me niet uit wat anderen denken, maar hierbij denk ik er wel aan.

Hierboven ook al genoemd, maar neem een buggy mee. 1x vragen ermee te stoppen/uitleggen hoe het wel moet 2x wat hadden we afgesproken? Mama zei dat... Nu stoppen, anders zit je in de buggy. 3x activiteit afbreken en kind in de buggy. 'Je luistert nu niet naar mama. Je gaat in de buggy. Je mag het zo weer proberen.' En na max. 5 min. weer proberen. Gaat het goed? Super! Niet? Helaas, dan blijven we nu even in de buggy en proberen we het een andere keer weer. Krijsen/gillen is heel vervelend. Je wilt wel door de grond op dat soort momenten, maar laat het van je afglijden. Toegeven leert haar alleen maar dat dat dus helpt om haar zin te krijgen.

Lieve schat , zie het zo. Die mensen hebben 2 opties: of ze gilt en krijst maar je doet je best om haar te corrigeren. Of je kindje trekt alles overhoop en maakt er een rommel van. Persoonlijk vind ik het zelf altijd makkelijker om een gillend kind te zien en horen omdat een ouder corrigeert dan een kind die alles over hoop trekt en een ouder die geen indruk lijkt te maken Wat vind je zelf altijd als je naar een andere struggeling ouder kijkt?

Ik waarschuw vaak 1x. Luistert ze dan niet dan neem ik haar mee op de arm om toch nog te gaan doen wat we afgesloten hadden. Maar dan doen we het samen ipv alleen. Ze mag echt de grenzen wel opzoeken, en in de stad loopt ze ook vaak waar ze zelf heen wil. Maar zodra andere er last van kunnen hebben, grijp ik in. En dat weet ze ook, ze roept en schreeuwt nooit als ik d'r pak

Bij mij is het in het openbaar vaak direct klaar zodra ze het op een gillen zet. Ik ga die strijd echt niet met haar aan. Ze is dan wel 19 maanden, maar als ze op de grond gaat liggen gillen en doen, dan doe ik haar vast in de buggy, loop ik weg van de situatie (met haar in de buggy natuurlijk) en geef ik haar even geen aandacht meer. Een paar dagen erna ga ik dan weer naar dezelfde plek, en gaan we het gewoon weer proberen. Dit zeg ik thuis dan wel tegen haar.

Huh?! Maar dan blijft ze denken dat alles mag? Zo creëer je echt een monster, sorry dat ik het zo zeg. Het kan best zijn dat ze op een leeftijd is om het uit te proberen maar het is toch echt aan jou als ouder om haar nu beginnen goed op te voeden. Je hebt al veel tips gehad zie ik, belangrijkste is consequent zijn en volhouden. Je mag ook best streng zijn want ze weet kennelijk heel goed hoe het wel moet.

Dit vind ik echt onzin. Als ze in de speeltuin is en ze hoeft niet gecorrigeerd te worden omdat ze daar dingen doet die mogen, hoezo in vredesnaam zou je dan een monster creëren?! Corrigeren is enkel nodig als er iets te corrigeren valt...

Maar op een speeltuin of kinderboerderij mag ze toch ook niet stampen gillen en schreeuwen…? En je zegt komende tijd alleen naar plekken waar alles mag, dus wordt ze helemaal niet gecorrigeerd, hoe leert ze daar dan van😅

Ik zei niks..Ik reageer alleen op jou. Volgens mij is t punt dat het kindje gaat stampen, gillen, schreeuwen als het gecorrigeerd wordt. En dat zou het dan dus (bijna) niet worden..

Ik ben ook van team buggy. En laat maar lekker gillen. Liever een gecorrigeerd gillend kind, dan een schreeuwende ouder. Ik schreeuw nooit tegen mijn kinderen, thuis niet en in het openbaar ook niet. Als mijn peuter bijvoorbeeld in de supermarkt niet luistert ga ik eerst naast haar zitten en haar vertellen dat ze iets doet wat niet mag en dat ze moet ophouden. Dan een tweede keer hetzelfde, derde keer gaat ze vastgesnoerd in de buggy. Als haar babyzusje daar in zit en ik dat niet kan doen loop ik gewoon bij haar weg. Wat hier ook wel werkt, in de supermarkt in elk geval, is haar afleiden en meenemen naar zo'n tv-tje waar ze een spelletje op kan doen. Succes, een verbaal sterke peuter kan heel leuk, maar ook heel pittig zijn. Ik weet er alles van 😉

Mijn gouden tip: eten mee! Als ze niet luistert afleiden met snackje (rijstwafel, soepstengel) en in de buggy. Uiteraard na geven van correctie, maar ook niet altijd. Soms is het echt ff pick your battles en niet continu corrigeren en alleen even afleiden. Mijn dochter kan ook een draakje zijn. Ik probeer het idd vooral positief om te buigen: “ja dat is een leuk boekje hè? Zet maar weer terug in de kast.” Wellicht kan je wat meer haar emoties benoemen, ook als iets niet mag. Mentaliseren heet dat ook wel. Soms raken kinderen ook gefrustreerd, omdat ze niet goed weten wat er in ze omgaat, vooral bij teleurstellingen/correcties.

Ik heb dit ook gehad met mijn zoontje (hij is nu 2,5) ik durfde gewoon nergens meer naar toe 🙈 en soms nog is het drama. Maar ik ging om te ''oefenen'' vaak naar plekjes waar kindjes kunnen spelen dus kinderboerderij,speeltuin of koffie tentje met kinderhoekje. Dan leg ik al uit dat we eerst wat voor hem gaan doen en dat mama erna even naar de winkel moet of ergens anders. Dit doe ik nog steeds zo en dat gaat wel goed. Tuurlijk gaat hij soms in de winkel eens te keer of raakt vanalles en nog wat aan. Maar dan zeg ik gewoon oke heb je het gezien? Wij hebben dit niet nodig, zet maar netjes terug dan kunnen andere mensen het kopen. Ik heb ontdekt dat het constant herhalen en communiceren wel helpt bij hem 😅 niet altijd de energie voor, maar alsnog 😂 plus wat hier al vaak benoemd wordt na 2x waarschuwen de kinderwagen in en even geen aandacht geven, vragen is weer alles goed? Ja? Dan nog eens uitleggen waarom ze in de kinderwagen moest.

Hahaha ja ik heb ook altijd omkooplollies op zak 🤣