De leuke dagen zijn zeldzaam (voelt zo)

Nee hoor, het ligt niet aan jou! Ik heb dit ook regelmatig, en lijkt wel alsof mn zoontje het ook vooral doet als ik met hem thuis ben. Het is namelijk niet zo op de opvang of bij zijn opa en oma. Hij wil gewoon de he-le dag vermaakt worden en dat kan gewoon niet 🫠 over het algemeen issie een hele vrolijke en lieve jongen, maar hij kan ook gewoon erg dwingerig en zeurderig zijn en pff dat is inderdaad echt vermoeiend en niet leuk. Ik hoop ook dat deze “fase” gauw voorbij is 😅 denk ook dat het een hoop frustratie is omdat hij zich nog niet goed kan uiten dus het zal er wel bij horen

Ik denk dat veel mensen de schijn ophouden eerlijk gezegd, wat je zelf ook al zegt. Hier ook een zoontje van anderhalf. Werken is minder vermoeiend dan een dag thuis met hem. Het is ook lastig voor die kleintjes, zoveel emoties en geen idee wat ze ermee aan moeten en er geen woorden aan kunnen geven. Ik probeer echt bewust te genieten van de momenten op een dag dat het wel goed gaat. Dat hij grapjes maakt, op onderzoek uit gaat, lekker zit te eten of spelen. Samen stoeien. Maar het vaste verloop is dat hij uiteindelijk in mijn haren hangt, gaat slaan, ik word boos, hij huilt… als hij naar bed gaat dan is onderdeel van ons ritueeltje dat ik nog even vertel wat ik zo leuk vond aan de dag. Dat is niet voor hem, maar voor mezelf. Succes!! Het is idd een fase, maar een lange. Voordat ze al die emoties enigzins onder controle hebben zijn ze heel wat ouder.

Klinkt als de pre puberteit. Je kleintje is er vroeg bij. Het is idd een fase. Helaas kan het tot een jaar of 4 duren 😬 maar wie weet begint jouw kleintje vroeg en is ook vroeger uit deze fase 🤷🏼‍♀️ je weet het nooit, maar pittig is het wel.

Oh en misschien moet je niet streven naar leuke dagen, maar leuke momenten op een dag!

Dat klinkt inderdaad bekend. Die van mij is ook zo lief, vrolijk en behulpzaam maar een hele dag thuis is gewoon ellende. En dat laatste heb je ook gelijk in!

Genieten en stilstaan bij de leuke momenten en niet gaan voor een goeie dag maar voor goeie momenten vind ik ook een slimme. Dankjewel 😌

dat wordt leuk dan 🤣 je hebt ook die typische opmerkingen van “wacht maar tot ze de 2=nee fase krijgen die is pas zwaar” dan denk ik echt hou je mond dit is gewoon net zo zwaar haha

Heel eerlijk zo gaat het al 6 jaar hier hoor. Er is nooit een dag zonder gejank of gezeik. Zelfs die van 6 doet dat nog. Naar mij idee hoort dat gewoon bij kinderen. Of ik heb hele vervelende 😂😂😂

Heel herkenbaar! Mijn zoontje is net 3 en de afgelopen maanden waren écht niet leuk, met name naar bed gaan was feest. Elke avond een uur of langer krijsen en als ouder niks goed kunnen doen. Mijn partner en ik probeerde op zulke momenten eveb af te wisselen, omdat de emotie bij ons anders ook hoog op loopt. Ook ik ben hoog zwanger (37 wkn) en het valt me zwaar. Gelukkig lijkt bij ons de fase weer een beetje over te zijn, maar het duurde een eeuwigheid😅 Ik probeer te genieten van de leuke momenten op de dag en hem dan ook extra aandacht en bevestiging te geven... Succes mama, ook deze fase gaat weer een keer voorbij💪🏻

Aaaha de ‘wacht maar’ brigade 😂 ook zo vaak gehoord al tijdens de zwangerschap. Niks hiervan herken ik terug maar jouw verhaal klinkt heel herkenbaar. Ik denk dat veel mensen de schijn gewoon hoog willen houden. Optie 2 is alleen: hele makkelijke kinderen 😂 maar dat lijkt mij meer een uitzondering. Kinderen zijn nou eenmaal pittig. En vanuit mijn werk vroeger weet ik ook; zo comfortabeler iemand zich bij jou voelt zo meer durft iemand ook zijn of haar emoties en uitbarstingen bij jou te uitten. Vandaar dat sommige kids ook poeslief zijn bij anderen 😉 je kind voelt zich dus emotioneel veilig bij jou!

De wacht maar brigade ja🤣 dat zijn diezelfde die heel graag mooi weer spelen! En dat laatste is wel een hele goeie om te blijven herhalen, dat klinkt heel mooi!

Hier was het vanaf de leeftijd van 10 maanden ongeveer ruk. Het was echt heel erg. In het begin dat hoofdbonken tegen m'n schenen aan, en de hele dag maar krijsen, krijsen, krijsen. Nu is het mij slaan, knijpen, krijsen, aantrekken en afstoten van me, en weet ik veel wat allemaal. Helaas heeft het hier echt een oorzaak, en zie ik het verschil tussen de peuterpubertijd en die heftige driftbui waar hij 3 uur in kan zitten. Dat is namelijk geen peuterpubertijd meer. We krijgen gelukkig hulp, dus er zit al ietwat verbetering in het gedrag van zoon (bijna 2 jaar nu), en dat is omdat wij nu snappen waar zijn gedrag vandaan komt, en er dus anders mee om proberen te gaan. Ik probeer de fijne momenten heel erg vast te houden. En heel soms huil ik gewoon maar even met hem mee. Ik zorg dat ik m'n eigen tijd neem. Dan laat ik m'n vriend het oplossen als hij thuis is (wij hebben geen familie die kan helpen/oppassen/ontlasten). Ik schrijf dit op zodat andere ouders ook kunnen lezen dat het soms echt een oorzaak kan hebben, en ze niet de enige zijn. Verder heb ik een abbo op een indoor speeltuin, kan zoonlief z'n energie kwijt, en buitenshuis doet hij minder heftig. En veel speeltuinen buiten bezoeken. Hopelijk lukt dat nu nog een beetje voor je. Succes met de laatste loodjes! Ik hoop dat je snel weer veel leuke momenten en dagen met je zoon hebt.

Ik heb het niet (makkelijker kind maar wel wat driftbuien hoor) maar misschien wel goed nieuws: sinds de tweede er is focus ik gewoon mijn geluk op degene die niet huilt. Je hebt 2x meer kans dat dat kind er is. Ik troost wel en geef aandacht hoor. Maar mentaal denk ik dan meer "wat fijn dat de ander vrolijk is".

Opvoeden is sowieso heel zwaar

Wij hebben dit ook al een aantal jaar. Mijn zoontje staat nu onder behandeling voor adhd. Bij die leeftijd kunnen ze dan moeilijk uiten. Mijn kind huilt om het minste en het is elke dag een strijd. (Ik zeg absoluut niet dat jouw kindje dit ook heeft hoor). Ik herken je verhaal wel heel erg en de leuke dagen zijn dan zeldzaam en de gezelligheid is gewoon hè-le-maal weg. Zoals ik lees hebben veel meer kindjes het en zijn we nooit alleen haha. Ik zie wel erg verschil met mijn oudste en mijn jongste maar het voelt als tropenjaren 😂😂. Nu komt er nog eentje bij dus ik ben benieuwd wat voor apenkooi we straks in huis hebben gehaald.

Oh vrouw je bent zeker niet de enige hoor!!! En zo te horen doe je het hartstikke goed. Ons zoontje is echt een lief vrolijk ventje. MAAR. Heeft sowieso elke dag wel meerdere meltdowns. Als iets niet mag. Als er iets randoms gebeurt dat hij niet wil. Voorbeelden: - Hij zit nu in een fase dat hij VOLLEDIG overstuur is als hij moet douchen. Haren wassen doen we momenteel zo min mogelijk omdat dat echt een absoluut drama is. Hij krijst alles bij elkaar. - vanmorgen zouden we naar buiten dus hij moest zijn sokken aan. Absoluut drama. Sokken moesten uit. Hij bleef maar stribbelen. Op zo’n moment pak ik gewoon door terwijl ik rustig tegen hem praat. Eenmaal klaar en schoenen aan en een knuffel en door met de andere voorbereidingen om naar buiten te gaan is het 9/10 keer goed. - momenteel doet hij heel vaak alsof hij mij niet hoort. Ik vind het doodvermoeiend…. Ik herhaal me een ongeluk tot ik fysiek in moet grijpen. En dan is hij boos. Wat hier helpt is heel veel aankondigen. Hem voorbereiden op wat er komen gaat. Ik weet dat dit bij sommige kindjes juist averechts werkt dus dat is geen pas klaar antwoord. Nogmaals, ik vind mijn zoon dus echt wel een heel blij en vrolijk kind. Maar hij heeft ook echt elke dag wel momenten dat hij helemaal over de zeik is hoor. Ik accepteer het zoals het is omdat dat volgens mij echt bij de leeftijd hoort.

Succes en alles komt vanzelf goed 🍀

Herkenbaar hoor. Tussen 1 en 2 vind ik ook de meest lastige periode. Na 2 gaat het communiceren een stuk makkelijker. Even volhouden nog!

Herkenbaar hoor. In het begin zijn het vaak echt tropenjaren

Om eerlijk te zijn.. ik vond het hier vanaf 18/20 maanden pas leuker worden. Dus ja ik snap je helemaal. Heeft hij dit buiten de deur ook? Ik ben altijd veel met hem gaan ondernemen omdat ik merkte dat hij op speeldates e.d. beter in zijn hum zat. Niet plakken, zeuren, huilen etc. Verder huilt hij nu eigenlijk alleen maar als hij iets moet waar we hem niet voor gewaarschuwd hebben dus alles heeft hier bijv. een laatste keer en we vertellen wat we gaan doen. Bijv. het eten staat al op tafel dus geneigd om te zeggen kom we gaan eten. Dan begint hij dus nee te roepen, te huilen en tegen stribbelen. Als ik dan zeg nog oke een keer met de bal gooien en dan gaan we eten. Dan gooit hij zijn bal en rent naar de eettafel. 😅 ik blijf het bijzonder vinden maar dit is wat wel echt goed werkt hier 9 van de 10x. Een uitzondering zal er altijd zijn haha.