Dreumes

Heel normaal hoor. Gebeurt hier ook wel, en het ene moment kan je t beter verdragen dan andere momenten. Hoort erbij, krijgen ze geen trauma van. 😄

Ja is wel normaal denk ik. Soms issie zo erg aan het spartelen en tegenwerken, dat ie op gegeven moment zichzelf bezeerd (bijv hoofdje tegen de muur) en dan denk ik boos "zie je nou wat ervan komt"... Voel me dan ook altijd naar want hij is veel te jong om het expres te doen. Zolang je je eigen gedachten en acties maar corrigeert. Want ze snappen je boosheid niet, ze zijn zo sterk (mijne in elk geval als ie tegenwerkt 😅) maar ook nog zo klein. Relativeren en je eigen rust pakken is wat mij helpt.

Herkenbaar. Mijn tip is zorg dat je op de slaapmomenten zelf ook rust pakt, zodat je de energie hebt om consequent en constructief te blijven reageren. Ik hanteer zelf vanaf de dreumestijd een time-out van maximaal de leeftijd in minuten (een time-out doet op die leeftijd niet bijster veel dus ik zet het beperkt in als het echt de spuigaten uitloopt en eerdere pogingen mislukken en ik dan zelf ook een minuutje heb om te bedenken hoe ik het aan ga vliegen)

Heel normaal hoor. Grenzen ontdekken. Ik zet d'r wel eens bij de kamerdeur neer als ze iets doet wat niet mag. Of in de stoel met iets van een boekje. Dan ga ik zelf ook even zitten en tot 10 tellen

Euhh ja dat is normaal. We hoeven niet alles te accepteren wat ze uitspoken toch?

Dus ook als je ze echt even wat hardhandiger oppakt en boos op de grond zet.. Ze werkt op ‘t moment gwn echt niet mee en wordt dan zo boos. Ze gooit haar kont tegen de krib en gaat huilen, wil niet verschoond worden. Ik kan er soms gwn niet tegen. Dan kan ik ze echt even achter het behang plakken, maar dan heb ik daarna zoveel spijt omdat ik zielsveel van dat meisje houd..

We zijn allemaal mensen, is heel normaal dat het soms even te veel wordt. Ik denk zelf wel dat het goed is om wanneer je voor je gevoel te boos of hardhandig bent geweest, daar op terug te komen en sorry te zeggen/uit te leggen waarom je zo reageerde. Zodat je kindje ook leert dat fouten maken en emoties erbij horen en er mogen zijn.

Soms is het nodig... voor jezelf maar ook voor je kleintje om ff te beseffen dat er een grens is. Als je het daarna maar uitpraat zoals ik dat noem... effe zeggen wat er gebeurd is, waarom je haar wegzet... en daarna lekker knuffelen en goedmaken.

Ik vond de dreumes tijd heel intens! Holy moly. Iedere dag was een uitdaging zeg maar (het ging nooit een dag vanzelf, ondanks dat ik onnoemelijk veel van m’n zoontje houd). Nu peutertijd en wat een feestje! Dus ik kan met ervaring zeggen; het is een fase! 🙈😜

Ik ook! Geen seconden rust gewoon😭😅 Overal aanzitten, in de kastjes. Snel verveeld, speelgoed is niet lang leuk. Verschonen/aankleden is een strijd. Ik hoop ook dat het een fase is en later iets leuker wordt allemaal😭🙈

Tuurlijk! No body is perfect

Ja hoor, hier wordt het bloed dagelijks een keer of 50 onder m'n nagels vandaan gehaald. Het gaat van mij slaan tot de kat terroriseren en luierpoepworstelingen. Alles wat ie kan bedenken om me uit te testen doet ie. Ik heb veel geduld maar als ie ook nog eens 's nachts heeft lopen etteren dan is m'n lontje een stuk korter. En dan is de reactie heus niet altijd zo pedagogisch verantwoord kan ik wel vertellen. We zijn maar mensen. Altijd sorry zeggen en uitleg geven en bij flinke oververhitting de situatie verlaten. Even time out voor jezelf 😅

Zit er hier ook middenin fijn om even te lezen dat je niet de enige bent he. 🙈

Ja hoor dat is heel normaal (en het schuldgevoel ook). We zijn allemaal maar mensen ❤️ Als het je te veel wordt kan je je kind op een veilige plek achter laten en bv. even twee minuten buiten gaan staan voor een paar diepe teugen frisse lucht, dat helpt bij mij altijd goed. Je kunt haar beter twee minuten op een veilige plek alleen laten dan compleet overprikkeld raken en je geduld echt flink verliezen (en dan je kind slaan of zo). En sorry zeggen als je te boos hebt gedaan naar je kind, daar leren ze ook van!