Driftbuien zoon (19 maanden) gepaard met zelfpijniging

Mijn zoontje van 15 maanden doet dit ook. Begint net eigenlijk en is begonnen na zijn dubbele oorontsteking. Ik heb zelf het idee dat het bij hem komt uit frustratie dat hij zichzelf niet kan uiten. Hij kan zelf nog onvoldoende duidelijk maken waar hij pijn heeft / of wat hij wil. Ik denk dus ook pijn omdat dit is begonnen na zijn dubbele oorontsteking. Of hij bonkt op de grond of gaat zichzelf slaan op het hoofd. Wat ik nu doe is als ik dit zie dan ga ik bij hem zitten en probeer rustig of bij me te pakken of met hand op zijn rugje en begin rustig te praten en vragen wat er aan de hand is. Op dit moment reageert hij daar goed op. Mijn neefje heeft dit als jong kind ook gehad en pas toen hij kon praten (was hier ook laat mee) hield het op. Heel veel sterkte

Ons zoontje kon ook moeilijk omgaan met emotie (boos) dan blokkeerde hij, keek hij waar hij tegenaan kon bonken, trok een sprintje en meestal was een muur/deur of keukenkastje dan het doelwit. Daarna was het huilen omdat dat natuurlijk zeer deed. Wij hebben het in die tijd een beetje laten gaan en als hij dan in de huilfase zat hem getroost en steeds uitgelegd dat hij boos is en dat dat mag. Maar dat het niet fijn is dat hij zich dan pijn doet. Hij is nu bijna 2 en merk dat het nu echt wel minder is qua pijn doen. Nog wel boos maar niet meer zo radeloos.

Mijn dochter was rond die leeftijd ook altijd boos. Wij zijn toen terug naar twee dutjes gegaan tm 22-23 maanden en ze bleek volledig oververmoeid. Toen ze (veel) meer sliep ging het veel beter. Dit hoeft natuurlijk bij jullie niet het geval te zijn, maar dit is onze ervaring.

Meestal komt dit voort uit het niet kunnen uitten (praten). Echter doet ons zoontje ook het hoofdbonken. Soms op de grond of tegen een deur. Als hij zijn zin niet krijgt. In bed bonkt hij ook met als resultaat een blauwe bult. Een heel rot gevoel, maar wij proberen zoveel mogelijk te benoemen zodat hij doorheeft dat we hem snappen. Wij troosten hem ook, maar het hoort er ergens ook weer bij. Het stukje van de mond herken ik niet.. nu ons zoontje net 2 is merk ik wel dat het een stuk minder is. Het lijkt er vooral op dat het frustratie is, maar ook soms dat hij oververmoeid is (als hij in bed bonkt) en dan huilt ie zodat wij haast wel moeten komen. Nu hij door de slaapregressie heen is bonkt hij bijna niet meer..

Misschien denk ik te ver hoor, maar zou hij misschien hoogsensitief zijn? Mijn zoontje is hoogsensitief met een driftig karakter.

Mijn meestal heel lieve, zachte, vrolijke, drukke peutermeid van 2 jaar doet het ook. Ze kan nog niet praten en dit is denk ik haar manier om om te gaan met boosheid/frustratie. Ze trekt aan haar haartjes, bijt ergens in, gooit ergens mee. Ik probeer daar niet al te veel op te reageren. Behalve weghalen en zeggen dat ik er ben. ♥️

Bedankt Bowden, ik ga maandag voor de zekerheid maar even met hem naar de huisarts voor controle. Het kan natuurlijk een combinatie van factoren zijn, en het kan nooit kwaad om het even te controleren.

Dat geeft me wel hoop dat het minder zal worden. Ik vind het heel moeilijk om mezelf in te houden wanneer hij zich zelf pijn doet. Mijn eerste reactie is dan ook boos uit onmacht, en dat is sowieso niet goed. Maar inderdaad het opzoeken van de grond klinkt heel herkenbaar. Dankjewel voor je reactie!

Ik heb op de opvang inderdaad wel aangegeven dat we even terug willen naar 2 dutjes, maar vooral omdat alle prikkels daar hem snel te veel worden. Thuis heeft hij dat wel wat minder, maar het is fijn om te weten dat er niks mis mee is om hem op deze leeftijd nog 2 dutjes te laten doen. Dank je wel 😊

Ja we merken ook dat het thuis eigenlijk alleen nog gebeurd als we hem niet begrijpen of als hij iets niet mag. Op de opvang heeft hij er veel meer last van, misschien omdat hij zich daar toch niet helemaal veilig voelt, zeker als de PM-ers bij hem weg lopen.

Nou daar zat ik ook aan te denken, ik heb zelf een tijd terug een burn-out gehad, en in het traject wat daar op volgde ben ik er achter gekomen dat ik ADD heb en hoog sensitief ben, wat zich (ook nu nog) kan uiten in lichte woedeaanvallen als het me te veel wordt, dus het zou me niks verbazen als hij ook hoogs sensitief is. Maar hoe kan ik daar ook echt zeker van zijn dat hij het is? Is dat al te testen op deze leeftijd?

Ik heb eigenlijk geen idee of dat al te testen is. Ik herkende mezelf iig heel erg in m’n zoontjes gedrag

Je hoeft dat niet te testen. Je kunt er sowieso op een tactvolle manier mee om gaan. Of het ‘echt’ zo is of niet maakt helemaal niet uit. Voor ieder kind fijn denk ik. Ik kan je/jullie deze cursus aanraden om eventueel handvatten te krijgen!:-) https://www.eenbeetjehippie.nl/moms-connected/ (Ze hebben ook bijeenkomsten waar mannen ook welkom zijn!) Ook op instagram is ze een aanrader om te volgen: @eenbeetjehippie

Misschien dat met wat gebarentaal werken kan helpen? Blijkbaar is het makkelijker om eerder op die manier te communiceren voor kinderen. Misschien dat de frustratie zo wat minder wordt?

Zoek even het boek op “het hooggevoelige kind met een sterke wil” misschien dat je er wat aan hebt

Hoog gevoeligheid is nooit te ‘testen’. Hoog gevoeligheid wordt meer gezien als een karakter kenmerk van iemand. Daar zijn geen specifieke testen voor.

Dit is helemaal juist! Ik heb ook een erg druk kindje die heel veel wil, en word dus vaak gefrustreerd als het hem niet lukt. Ik heb hem het gebaar helpen aangeleerd. Als hij boos word, beginnend gilletje, dan kijk ik hem aan en vraag ik wat er is, hij stopt meteen en kijkt me aan, gebaart helpen. Ik sta op en loop met hem mee waar hij hulp bij nodig heeft. Hij heeft dit nu goed door en komt me ooit halen voor hulp zonder dat hij een geluid of kick geeft. Ik ben heel blij dat ik hem nu de mogelijkheid heb gegeven.

Zo erg om te zien dat je kindje zichzelf moedwillig pijn doet. Mijn zoontje heeft het ook erg gehad tussen de 16 en 26 maanden, soms tot bloedens toe. Het hoogtepunt was na zijn 2e verjaardag toen hij van de 0-2 groep naar de 2-4 groep ging. Ook gesprek gehad met pedagogisch specialist op het kinderdagverblijf omdat ze daar ook niet wisten hoe met hem om te gaan. Het ging bij hem over toen hij zich beter kon uiten, qua spreken. De omslag was echt binnen een week, heel bizar. Opeens deed hij het niet meer en zat hij veel beter in zijn vel. Misschien kan je wat tips halen van dit topic: https://community.24baby.nl/forum/peuter/dreumes-slaat-expres-met-hoofd-tegen-de-grond-4xvDQ4 Sterkte, het gaat over… 😘

Hoe is het nu met jullie?