Het leed dat het hebben van een 3 jarige heet

Heb zelf een dochter van 1.5, dus (nog) geen herkenning of ervaring, maar ik las pas dat achter veel gedrag, en vooral negatief gedrag, van een kind een behoefte zit. Misschien dat eens uitzoeken? Welke behoefte heeft hij en wat heeft hij van jullie nodig op momenten dat hij vervelend is?

Hier ook met een dochter van 3 jaar… nauwelijks luisteren. Doe toch ergens iets verkeerds😂 ook op zoek naar de tip👏

Geen tips, wel herkenning 😬 Ik neem 'm vaak mee naar buiten ok even stoom af te blazen. Stukje fietsen op zijn driewieler, voetballen, naar de speeltuin...

Het is een leeftijd waarin ze veel uitproberen, grenzen opzoeken en hun emoties (nog) niet goed in de hand hebben. Als ze iets voelen, voelen ze het explosief. Dat alles bij elkaar maakt het soms moeilijk om mee om te gaan. Ik denk dat het belangrijk is om hun gevoelens te erkennen, maar acties en gedragingen wel te begrenzen en daar consequent in te zijn. Is het zeuren om iets lekkers? Nee is nee. Uitleggen waarom of wanneer ze wel iets lekkers mogen kan helpen. Een fijne vaste structuur wil ook nog wel eens helpen. Daarnaast; geef je kind het gevoel dat hij ook zelf regie heeft. Laat het helpen met zijn broodje smeren, als hij dat graag wil. Laat hem kiezen(met soms wat hulp, teveel keuze kan ook tot problemen leiden). Elk kind is anders, dus elk kind kan een andere benadering nodig hebben. Mijn stiefdochter moest ik bij een woedeaanval gewoon even negeren en daarna was alles binnen 2 minuten weer koek en ei. Mijn oudere dochter kon soms een uur lang boos en koppig blijven en moest ik er echt uittrekken met afleidingen en al. Mijn jongste van nu 2,5 krijg ik er het best uit door haar even te laten en daarna haar te gaan knuffelen(ookal zegt ze nee, ze wil wel).

Hier ook een 3 jarige, een temperamentvolle, heeft ook zo haar momenten! Zoals al genoemd, probeer de behoefte te herkennen achter het gedrag. Veel naar buiten, vooral naar plekken waar vrij gespeeld kan worden zonder corrigeren (het bos bijvoorbeeld) klaart de lucht hier enorm.

Ik heb dat gevoel bijna nooit gehad eigenlijk... voor mij is dit geen leerpunt blijkbaar, ik heb andere uitdagingen in het opvoeden. In jouw geval denk ik; chillll tis maar een kind. Waarom zou je jezelf er zo over opwinden? Ik denk dat het antwoord gewoon bij jezelf ligt. Dat je kunt werken om te groeien op dit vlak en rustiger te blijven. Probeer eens heel diep in en uit te ademen als je frustratie voelt opborrelen. Daar gaat je hart langzamer van kloppen en daardoor voel je je per direct rustiger. Tot 10 tellen werkt voor ons ook. In de ergste gevallen hier thuis sluit ik mijn ogen, haal heel diep adem, neem ff pauze en open daarna m'n ogen om weer rustig door te gaan met het boze kind. Het is belangrijk om te beseffen dat elke ontwikkeling die je kind doormaakt heel belangrijk is voor je kind en je kind het nodig heeft die door te maken. Eventueel hierover lezen waarom deze fase belangrijker is zorgt wellicht voor meer begrip. Overigens heb ik er 2 van 5 en 7 waarvan die van 5 een vurig draakje is, dus mocht je na het lezen denken "Ja maar jij hebt geen lastige kinderen..." nope. Helaas. 😆 succes met alles!

Mijn zoontje was ook precies zo, dat heeft van 2 t/m 4 jaar geduurd. Hij was echt een hele moeilijke peuter. Mijn dochter is nu 3 en echt een heel makkelijk kind. Het is echt een wereld van verschil met mijn zoontje. Dit is dus echt zo afhankelijk van het karakter haha. Maar ik heb geen tips, alles geprobeerd toen. Uitzitten vooral😂

Heb geen 3 jarige maar een bijna 2 jarige zit me ook behoorlijk te testen. En bij haar vader uiteraard poeslief. Maar ik ga niet met alles meer een strijd voeren. Bv wil je niet meer eten best. Of wil je niet slapen in de middag ook goed. Het lucht gewoon zoveel op nu alles geen strijd meer is