Hoe leer je een kind zelfstandig slapen?

En vanwaar heb je dan de behoefte om daar belerend over te doen? Ik ben een moeder die haar gevoel/kindje volgt, en vraag duidelijk om tips mbt zelfstandig in slaap vallen. Ik vraag nergens wat mensen ervan vinden hoe ik mijn kind opvoed. Vind het dan heel bijzonder dat je dan de behoefte hebt om jouw mening op zo’n manier te uiten. Maar prima, als jij je ei kwijt bent over mijn opvoeding ben ik blij voor je.

Nou captain obvious👏🏼 Alles is een gevolg van iets, dat weet elk volwassen persoon en is het normaalste fenomeen in verloop van het leven. Dat is nou precies waarom het totaal niet van toegevoegde waarde is om dat zo in 3 alinea’s met een beoordelende/betuttelende noot te schrijven naar een volwassen vrouw wie op tips vraagt. Maar he, je mening is tenminste duidelijk! Je was gewoon je oordeel duidelijk aan het maken en overduidelijk bedoel je het ook zo.

Ik volg ook mijn gevoel en kind. Vind dat altijd zo’n gekke opmerking. Dat doen we toch allemaal? Met deze leeftijd heb je gewoon een slaap associatie gecreëerd waar huilen hoogstwaarschijnlijk bij gaat komen kijken om er weer vanaf te komen. En een tijds investering.

Heb dit ook met me dochter gehad ik moest echt bij haar blijven tot ze sliep . Bij haar hielp van fisher price de bedtijd otter

Tja is gewoon duidelijk toch? Door eigen handelen creëert iemand een slaap gedoe. Niks belerends aan.

Precies omdat het zo duidelijk is, wat maakt het dat je dat moet benoemen? Terwijl heel wat anders gevraagd wordt. Als iemand mij vraagt om voedingsadvies ga ik ook niet zeggen “ja je eigen schuld dat je nu zo dik bent want…..” nee, dan focus ik me op de behoefte van het doel ipv iets vertellen wat diegene klaarblijkelijk weet over het probleem. Anders stellen ze de vraag niet? Gewoon onnodig negatief betweter gedrag. Maar dit gesprek heeft ook geen zin. Ik wil ts haar topic niet verder afleiden. 🙏🏼

Ik bij het lezen van dit topic: ‘Niet reageren, Niet reageren, Niet reageren ‘ 🤣🫢

Thanks for the info, next.

Het is sterker dan ikzelf was… Volgende keer is dat mijn mantra hahaha 🤣🤣🤣🤣

Ik heb het een beetje zitten volgen. Begrijp mij niet verkeerd. Maar je zegt dat het niet belerend is. Maar je geeft wel de schuld aan de topic starter de opvoeding en creëren van slaapproblemen. Ik vat het ook zo op. Heel belerend. Maar on topic Helaas geen tips voor jouw. Hier altijd goeie slapers gehad. Hopelijk vind jij gauw tips en trucs dat ze makkelijk alleen in slaap kan vallen. 🤗

Hahaha zak popcorn 🍿 and some Thea 🤣🤣🤣🤣

Ik hoop dat wanneer jij ooit advies vraagt je daadwerkelijk advies krijgt & niet iemand zoals jou voor je neus krijgt

Vanaf 15 maanden hebben wij een periode van 5,5 maand gehad waarbij we onze dochter ook in slaap hielpen door er naast te liggen. Duurde ca 30 minuten voordat ze sliep en dan konden we weg sneaken. Regelmatig geprobeerd eerder weg te gaan maar dan ging ze huilen en we zijn niet van het laten huilen. In een periode van 3 weken hebben we het ineens af kunnen bouwen naar dat wij in de stoel op haar kamer konden zitten en zij in bed. Wachten tot ze slaapt en dan weg gaan. En van in de stoel zitten kunnen we haar nu weg leggen, wij weglopen en gaat ze slapen. In korte periode is het dus ineens helemaal positief verandert, hadden we niet verwacht. Effectief hebben we vrij weinig aangepast, alleen een nachtlampje in gebruik genomen. Misschien was ze er nu ineens klaar voor om het weer zelf te kunnen. De reden zullen we nooit exact weten. Misschien heb je er iets aan om af te bouwen met jouw dochter door ook langzaam wat afstand te nemen zoals wij hebben gedaan?

Ik.vind dit altijd een lastige vraag want ik denk dat elke ouder wil dat zijn of haar kindje niet huilt bij het weggaan. Maar op een of andere manier wil je ineens toch wat anders gaan doen wat ze niet gewend is dus er zou toch een omschakeling moeten komen. Ik kan mezelf bijna niet voorstellen dat dit volkomen zonder drama kan. Ik zou zelf gewoon even erbij blijven misschien met een lampje die automatisch uitgaat dan bepalen dat je weg loopt. Dat natuurlijk wel uitleggen en zeggen : mama is er wel. Mama is beneden. Slaaplekker. En dan gewoon weggaan kijken wat er gebeurt. Word het een drama naar toe gaan en dan misschien weer opnieuw uitleggen? Dat wat vaker doen in de hoop dat het uiteindelijk duidelijk is. Maar nogmaals kan me niet voorstellen dat er geen huil bij komt..

Ik denk juist met deze leeftijd dat die omschakeling lastig is. Want waarom is het ineens anders. Vandaar dat ik dan denk dat er mee huilen bij komt. Maar ik.hoop het natuurlijk niet voor je. Ik weet wel dat je met deze leeftijd ver komt met uitleggen en praten. Het is natuurlijk een stukje nabijheid wat dan "ineens" weg is. Maar goed uitleggen dat je er bent kan heel wat doen. Stukje vertrouwen is al heel wat. Hier heeft een knuffel veel geholpen die gaat overal mee heen is echt haar ding. Elke avond het zelfde doen even samen liedje zingen. Echt heel erg de regelmaat. Maar goed het werkt💪

Ik neem je tips mee over het uitleggen & regelmaat en knuffeltjes dankjewel. Ik verwacht ook zeker niet dat het zonder drama gaat gaan. Was meer opzoek naar manieren / technieken hoe andere het hebben gedaan

Ken je the gentle Kidd op Instagram trouwens al? Zij deelt echt super fijne dingen over grenzen stellen icm responsief ouderschap en veranderen van slaap associaties. Misschien heb je daar nog wat aan 😊

Misschien om 19 uur naar bed?

Ik verkrijg het niet over m'n hart m'n baby te laten uithuilen of iets in die trant en volg Kaitlin Klimmer op instagram, beschien heb je iets aan haar info en tips

Ik denk dat het een kwestie is van oefenen en 1 manier volhouden. En ik zou denk ik in één keer overgaan naar de nieuwe situatie, hoe je het hebben wil en niet stapje voor stapje. Na het avondritueel zeggen dat ze moet gaan slapen. En als ze echt huilt elke vijf minuten even bij haar kijken, zeggen dat ze moet slapen en weglopen. Dat zal vast tijd nodig hebben, maar ik denk dat als je dit consequent volhoudt, ze steeds beter zelf in slaapt valt.