Kind opvoeden nádat iets is gebeurd

Ik zeg altijd tegen onze 2 jarige dat boos zijn helemaal prima is maar dat hij niet mag gaat gooien. Als hij blijft gooien word ik wel strenger. En inmiddels weet hij het dondersgoed. Vaak laat ik hem dan even maar blijf wel in zn buurt? Uiteindelijk slaat zijn boosheid om in verdriet en komt hij knuffelen 🤷🏼‍♀️

Mijn peuter is al ietsje ouder, maar met dingen gooien heb ik het altijd zo gedaan dat er een hoekje/ruimte is waar hij met z’n zachte knuffels mag gooien. Bij ons is dat de gang. Zie ik dat hij gaat gooien dan zeg ik streng “hee! Gooien doen we in de … “ en dan zegt hij heel trots “Gang!” Dan geef ik m een zachte knuffel mee en gaat hij zich even uitleven. Als hij iets niet mag van me, en ik weet al zodra ik nee zeg dat hij gaat gooien, dan zeg ik nee en dirigeer ik m gelijk met knuffel naar de gang en zeg ik, ik snap dat je het niet leuk vindt dat xxx niet mag, wil je even gooien met je knuffel? . Heeft hier heel goed gewerkt, is voor hem echt zijn veilige plek om frustratie kwijt te kunnen.

Ik zou het gooien niet accepteren. Boos zijn mag wel. Juist goed als hij het eruit gooit! En heel herkenbaar dat je die balans zoekt tussen boos zijn en zachte toenadering. Deze fase duurt bij ons wel al 1.5 jaar. Dus inmiddels hebben we er ook in dat we niet luisteren als hij 'piept'. Dat vond ik in het begin zielig, want hij is boos en dan wil je er voor hem zijn. Maar hij ging steeds vaker piepig dingen vragen (nou ja: commanderen is het meer...). Nu zeg ik "mama verstaat je niet als je piept" en dan vraagt hij met een brede lach hetzelfde heel netjes zonder te piepen "mag ik alsjeblieft xxxxx mamaaaaaa". Ik snap nog steeds niet helemaal hoe dit werkt in een peuterpuberbrein.

Wat ik trouwens het meeste doe is proberen af te leiden. Dus als hij boos wordt om iets, dan zeg ik: "Ik zie dat je boos bent. Dat mag, maar we kunnen nu niet xxx doen. Zullen we anders samen xxxx" Meestal werkt dat best goed. Ook als hij zo boos is. Ze kunnen zo'n bui net zo snel uitgetrokken worden als dat ze erin raken. Straffen oid doe ik alleen als hij iets doet wat echt niet mag (zoals zn broertje slaan). Dus met het gooien zou ik dan ook rustig blijven en uitleggen. Ze horen dat echt wel, ook al gaan ze lachen of boos worden. En met de lange adem heeft het effect. Maar niet meteen

Ja, ik ken het.. ik probeer het zoveel mogelijk uit te leggen: "als je met (dit) gooit gaat het kapot en dan moeten we het weggooien" of "met (dit) moet je spelen/doel van t object, niet mee gooien". Vaak stopt ze wel maar tegenwoordig heeft ze er een handje van om door te blijven gaan en expres te gaan gooien om uit te dagen. Dan word ik wat duidelijker in mijn toon, of ik ga zelf spelen met iets anders en nodig ik haar uit om mee te komen spelen. En als ze dan een full peuter meltdown met op de grond liggen krijgt zeg ik "ik snap dat je boos bent, het is ook niet fijn als je iets wilt doen wat niet mag, wil je even alleen zitten/liggen of moet mama bij jou op de grond komen zitten" en vaak zegt ze dan dat ik bij haar moet zitten, ga ik meter afstand zitten en vraag ik af en toe of ze een knuffel wilt. Uiteindelijk komt ze dan bij mij om uit te huilen en te knuffelen. Soms duurt dat 20/30 minuten, nou ja prima.. Soms heb ik er ook geen geduld voor of ben ik ergens mee bezig, dus kan idd heel frustrerend zijn 😅

Er is naar mijn idee een verschil tussen boos zijn of duidelijk en consequent zijn. Duidelijk zijn en daarin wellicht 'streng' lijkt me het beste. ook daarin kan je rustig zijn maar wel helder qua grens.

Biglittlefeelings op Instagram is een aanrader om te volgen!