Kinder opvang opmerking

Nou, dat vind ik echt heel raar. Zou haar ook aanspreken, want 1, ik vind het niet oké dat ze dat doen (met huilen voor straf op bed leggen) en 2 dat ze daarmee dreigt. Kindje moet gewoon op een normale manier getroost worden.

Als het kindje huilt om de moeder vind ik dit een heel onredelijke manier van aanpakken van de leidster wel.. Als een kind bijvoorbeeld niet wilt luisteren of aan het drammen is dan zou je zoiets eerder kunnen zeggen tegen een kind. Maar als het kindje verdrietig is en naar mama wilt vind ik het toch wel zielig hoor. Ik snap dat 5 kinderen een hoop kan zijn voor 1 leidster. Maar toch. Ken de leidster natuurlijk niet dus kan hier ook verder niet over oordelen. Misschien is ze normaal gesproken altijd wel heel lief tegen de kindjes en is het een momentopname geweest. We kunnen hier verder niet echt over oordelen denk ik. Maar ik blijf bij mijn mening dat als het kindje verlatingsangst toonde en zo afgesnauwd werd, dat ik dat geen goede manier vind van communiceren en anticiperen in deze situatie.

Ja dat vind ik dus ook. Hoe hysterisch het ook is, het wilt toch getroost worden? Of laat het gewoon ff uitrazen… Ik denk nu gelijk.. wie zegt dat ze dit nooit bij mijn kinderen heeft gedaan?😅

Oohh ik heb precies zoiets laatst meegemaakt! Dat de leidster tegen een van de dreumessen zei die hysterisch (al flink een tijdje geloof ik) aan het huilen was: als je nu niet ophoudt dan breng ik je naar bed. Ik zat er ook een beetje mee, maar heb er niets mee gedaan. Is nu ook wat laat. Daarom volg ik graag even en zou vooral willen weten: wat kun je met zoiets doen? Loop je terug en zeg je er iets van (en zo ja, wat?) stel je het op een andere manier aan de kaak? Ik dacht eraan om het toch een keer te zeggen tijdens bv dat enige oudergesprekje dat je hebt per jaar, maar dat is niet met deze leidster en voelt daarom niet ok. Daarnaast dacht ik ook: ik heb maar een momentopname gezien, ik ken het kind niet, etc, dus wie ben ik.. ben heel benieuwd naar reacties van anderen!

Oh wat vervelend ! Ik dacht juist… ik zeg het tegen m’n dochters contact persoon?die voelt vertrouwt voor me, en kan ik goed mee vinden..

Ik zou zoiets zeker aangeven, dit is niet oké... Je kan het ook zeggen tegen de verantwoordelijke. Ik zou zoiets sowieso aankaarten...

Oeii ik vind dit echr niet oké. Een kind huilt niet voor niets en straffen om verdriet vind ik echt een no go. Ik moest vroeger bij de oppas altijd in de gang staan als ik huilde en mocht de gang pas uit als ik gestopt was met huilen. VRESELIJK vond ik dat, ik was zo verdrietig en had zo behoefte aan contact en troost en word in de gang gezet, ben nu 28 en heb direct tegen m’n vriend gezegd dat wij nooit emotie gaan afstraffen. Heb er wel echt een trauma van gekregen ofzo

Auw mijn moederhart. Ik zou ook niet weten wat te doen denk ik. Ik denk toch bij de leidinggevende aankaarten. Als zoiets gebeurd dan vraag ik me altijd af wat er nog allemaal gebeurd achter gesloten deur. Want hoe je het draait of keert..ze kan er wel op aangesproken worden maar als je zoiets zegt tegen een kind dan heb je als persoon maar weinig voeling met hoe een kind in elkaar zit en wat het nodig heeft

Dit is gewoon emotionele mishandeling en chantage.. ik zou hier zeker melding van maken bij de leidinggevende. Wie zegt idd dat dit ook niet bij jouw kind gebeurd? Volgende keer zou ik die vrouw er ook gewoon direct mee confronteren. Als zij dit durft te doen mag ze ook best direct horen dat dit niet ok is.. Succes ermee iig!

Oh jammer dat je niet bent teruggelopen en haar erop hebt aangesproken. Dat had ik wel gedaan namelijk. Al is het niet mijn kind. Ik vind het echt niet kunnen als een kind om mama / papa huilt, het daarna ook nog eens gechanteerd wordt door de medewerker van het kdv. Hoe durft ze? Ik zou het ook laten weten aan de ouders..

Oh jeetje, ik werk al héél lang in de kinderopvang. Dit is zeker geen opmerking die ik passend vind op de werkvloer. Sowieso niet trouwens. Ik schrik er zelf best wel van ook. Ik denk dat je het beste naar de leidinggevende kan gaan. Het verhaal uitleggen, dus wat je gehoord hebt. En dat zij het verder oppakt, uitzoekt en er bij je op terug komt.

Oh wat een nare opmerking! Helemaal niet herkenbaar gelukkig. Hier wordt een huilend kindje opgepakt door de leidsters om samen papa en mama uit te zwaaien. Onze oudste zoon hebben ze wel eens snikkend laten spelen. Ze hebben ons toen wel uitgelegd waarom (pro-actief niet omdat we er naar vroegen of zagen). Ze zeiden namelijk dat wanneer ze hem vast hebben en merken dat hij wil lopen of spelen hij soms nog wel zachtjes aan het huilen is, maar wel echt gaat spelen. Het duurt dan nooit lang en tijdens het spelen vergeet hij dat hij verdrietig is. Ze hebben hem toen wel eens opgepakt, maar dan was het minimaal 10 minuten huilen. En ik snap inderdaad best dat veel huilende/dwingende kindjes vervelend is, maar goed dat hoort er bij. Ik zou het dus zeker bespreekbaar maken.

Toevallig had ik laatst iets soortgelijks. Mijn kind van 1jaar is erg verdrietig als ik hem afgeef dus ik doe dat zo snel mogelijk en de leidsters sturen mij vaak een apje dat het snel over was. Echter laatst was ik iets vergeten dus ik liep over de gang, ik hoorde m'n kindje huilen en zag hem in z'n eentje op de grond zitten voor 't hekje. Ik heb even om de hoek geluisterd in afwachting of iemand er naar ging handelen maar dat gebeurde niet. Ik sprak vervolgens een dame aan of " ze hier werkte" ik herkende haar vaag van een bericht als stagiaire. Met de vraag "kun jij m'n kind even oppakken, hij huilt om mij en begint overstuur te geraken" waarop ik als antwoord kreeg "Ja ik werk hier, maar ben nog niet begonnen" Ik heb haar vervolgens "vriendelijk" verzocht er wat aan te gaan doen, of een van de andere leidsters aan te spreken, omdat je naar mijn idee een kindje niet in z'n eentje op de grond voor een hekje kan laten huilen. Vervolgens hoorde ik dat hij werdt getroost en ik ben vertrokken. Wat ik uiteraard heel moeilijk vond, want het liefst pak je 'm zelf op. Later in de ochtend kreeg ik wel een bericht met excuses via WhatsApp. Ik ben van mening dat als je zoiets hoort bij je kind of in jou geval bij een ander kindje dat je je mond opentrekt. Ik vind het gewoon niet oké. Maar da's ieder voor zich denk ik.

Het is beter om je niet druk te maken over wat er wel en niet wordt gezegd op de opvang of later op school. Anders delen met de betreffende leidsters

Dat kan idd een mooie oplossing zijn. @ts, wat maakt dat je haar sowieso al niet mag? Zijn er al andere dingen gebeurd die je niet ok vind? Als je ergens zo mee zit zou ik het trouwens sowieso eens aankaarten. Ik zou me er ook niet goed bij voelen hoor, dus ik begrijp je volledig! Zeker als het gaat om jouw kindje wil je uiteraard extra voorzichtig zijn.

Hoezo niet..? 🫣 je laat je kindje daar een hele dag achter, het is toch de bedoeling dat je dit met een gerust hart kan doen lijkt mij. Als iets niet goed voelt lijkt het mij juist belangrijk om dit bespreekbaar te maken. Bovendien zitten deze kindjes nog vaak in de fase dat ze het zelf niet kunnen vertellen als er iets voorvalt of wat dan ook.

Als ik in deze situatie stond, was ik teruggelopen en had ik er iets van gezegd! Dus zeker zou ik er iets van zeggen!

Ik werk ook al heel lang in de opvang en ben het helemaal met je eens. Je zou het natuurlijk ook eerst tegen de desbetreffende leidster kunnen zeggen en daarna even bij de leidinggevende binnenlopen. Dan kun je ook zeggen dat je er zelf wat van heb gezegd en haar reactie hierop. Ik vind het in ieder geval geen manier om hiermee om te gaan als leidster zijnde. Geduld is juist zo belangrijk in dit vak.

Ik bekijk het anders: hoezo wel? Je doet ze op de opvang en ikzelf ga uit van professionele goede zorg. Dat is niet elke minuut van de dag in perfectie. Als leerkracht kon ik ook wel eens wat tegen een kind zeggen die ik niet snel tegen m’n eigen kinderen zou zeggen. Als je je er rot over voelt is het zeker goed om het bespreekbaar te maken, ik sta daar alleen anders in.

Daar moet je idd wel vanuit gaan maar als je iets dergelijk hoort of opmerkt dan lijkt het mij logisch dat je er iets van zegt want dat is allesbehalve professionele goede zorg, en dat mag je inderdaad juist wel verwachten. 😉 Maar goed, meningen verschillen duidelijk. In TS haar geval: ze voelt haar er duidelijk niet goed bij, als je dat dan gaat opkroppen ipv bespreekbaar te maken dan ga je jouw kind niet met een gerust gevoel gaan afzetten en dat is zó verkeerd. Dat wil je als leidster toch ook niet voor de ouders? Niemand verwacht perfectie hoor, we zijn dat zelf ook niet thuis, ook al proberen we dat voor onze kinderen. Als je zaken bespreekbaar maakt krijg je ook meer transparantie en kan het vertrouwen toch enkel maar groeien in beide richtingen denk ik dan.