Kinderen van iemand anders aanspreken

Ze schreeuwde tegen een kindje wat niet van haar is. Tegen haar andere kinderen praten ze gelukkig wel rustig.

Nee! Tenzij mijn kind wordt geslagen, geduwd oid zeg ik niets. Als ik er last van heb moet ik zelf maar ergens anders gaan zitten. Ik vind meestal de moeders of vaders die andere kinderen in de speeltuin oid corrigeren inspelen echt nare personen. Ook zijn dat vaak mensen die bang zijn dat HUN kindje iets te kort komt en staan ze samen met hun kind overal vooral. Echt verschikkelijk

Dit voorbeeld vind ik écht niet kunnen. Maar in principe wel. Als een kindje mijn kind pijn zou doen oid en de manier waarop maakt ook heel veel uit. Toevallig in een binnenspeeltuin gehad dat ik met mijn zoon van toen 1,5 een trapje opliep in het gedeelte voor grotere kindjes. Toen we bovenaan waren en van de glijbaan wilde gaan stond hij in een razend tempo op en rende naar de trap om er af te willen rennen. Ik zou net te laat zijn geweest om hem te pakken. Gelukkig was er een andere moeder die uit schrik naar mijn zoon niet doen schreeuwde/riep. En hem er vandaan plukte. Mijn zoon schrok behoorlijk van haar en ze verontschuldigde zich ook, maar ik was haar alleen maar enorm dankbaar. Het was ook schrikreactie van haar. Had ze zo gereageerd als mijn zoon aan het schreeuwen was geweest dan had ik er zeker wat van gezegd.

Ik kan hier ook zo slecht tegen dat die grote kinderen daar rond rennen. 1 van de redenen dat ik heel weinig bij mt kom 😅

Zeker. Als er echt gevaarlijk gedrag is of als bijvoorbeeld mijn kind bij mij aan het spelen is en een ander kind het speelgoed af wil pakken. Dan zeg ik wel op een lieve manier dat ze even moeten wachten. Als de situatie buiten mijzelf of mijn kind is in principe niet.

Op het moment dat ik iets zie gebeuren wat in mijn ogen niet kan, dan spreek ik een kind zeker aan. Maar dat ben ik ook gewend als juf, gaat vanzelf en ik geloof ik graag dat ik dat op een acceptabele manier doe. Zoals voordringen in een rij in een pretpark, afval op de grond gooien o.i.d.

Ik sta hier zelf echt op twee manieren in; aan de ene kant vind ik dat je prima een ander kind mag aanspreken op gedrag wat echt niet door de beugel kan. Maar, aan de andere kant erger ik me ook erg aan ouders die zich continu met de kinderen bemoeien. Mijn zoontje is nu 2,5 en speelt vaak in een speeltuintje voor kinderen van 0-4. Ik ga zelf vaak in een hoekje zitten en let wel op, maar hover niet als een helikopter boven mijn kind, wat de meeste andere ouders wel doen. Ik wil namelijk dat mijn zoontje leert om zelf conflicten met andere kinderen op te lossen. Bijvoorbeeld, toen hij 1,5 was heeft hij een (misschien 1 of 2 keer) geprobeerd speelgoed af te pakken. Dat andere kindje natuurlijk protesteren/huilen. Mijn zoontje schrok daar dan zo van dat hij ook moest huilen. Sindsdien pakt hij geen speelgoed meer af. De reactie van dat andere kind laat mijn zoontje echt voelen wat het gevolg is van zijn slechte gedrag, terwijl als de andere ouder mijn zoontje gaat corrigeren, hij niet echt een les leert/minder goed leert begrijpen waarom hij niks mag afpakken. Lang verhaal kort: ik probeer zo min mogelijk in te grijpen in de interacties die mijn kind heeft met andere kinderen. Mijn zoontje komt wel soms naar me toe als hij een probleem heeft, en dan probeer ik hem te helpen de situatie te begrijpen, door dingen uit te leggen als ‘dat kindje is nog klein, die begrijpt nog niet dat hij op zijn beurt moet wachten’ of ‘als iemand je duwt, moet je zeggen ‘stop hou op’.

Als er een gevaarlijke situatie is, of een kind doet mijn kind/iemand die bij mij hoort pijn: aanspreken. Anders zeg ik niks. Niet mijn verantwoordelijkheid.

Ja en dit is juist enorm fijn! Als alle mensen ook een beetje op elkaars kinderen letten 💪. It takes a village ;).

Ik snap je punt heel goed. De andere kant is ook dat ik ook wel eens heb meegemaakt dat ik mijn kind aansprak op het duwen van een ander kind, en die ouder zei: laat ze het zelf maar oplossen. Eh, nee, niet in deze situatie want aan die situatie gingen (thuis of elders) vergelijkbare situaties vooraf. Dus ik kies dan voor het aanspreken van mijn kind, omdat ik hem aanspreek op de afspraken die ik met hem heb gemaakt. Dat betekent niet dat ik als een helikopter boven hem hang, maar wel dat ik de situatie observeer en blijf observeren, want dat vind ik mijn verantwoordelijkheid.

Helemaal eens. Het hangt ook heel erg af van het kindje. Als ze het zelf redelijk op kunnen lossen is het prima, maar ik heb echt een hekel aan kindjes die iedereen maar aan de kant duwen en van iedereen speelgoed afpakken en die nooit gecorrigeerd worden door de ouders.

Als eigen vader of moeder niet in de buurt is spreek ik ook kinderen aan op hun gedrag. Maar als ouders wel in de buurt zijn zwijg ik in alle tijden

Gister een bal tegen mn hoofd aangekregen (best hard), dan boeit het mij vrij weinig of ik mijn stem verhef of niet. Vooral als het geen kleine kinderen zijn, die er als kip zonder kop bij lopen, schelden, andere kinderen/mensen pesten/vernederen. + de boel ook nog is vernielen. Overigens had ik er ook niet genoeg energie en tijd voor want mn kleine is super snel en was er enorm warm. Daarvoor heb ik die kinderen wel geprobeerd om aan te spreken met gedraag je, niet doen etc etc. Uit het niets zou ik het niet zo snel doen maar frustratie was gister hoog🤣👌🏼

Ik heb "de blik" als andere kinderen echt bewust gillen etc 😅 Werkt goed haha. Verder 1x geschreeuwd toen een kindje mijne volop (express) in haar gezicht schopte. Toen riep ik de naam van het kindje keihard en schrok ze ook en moest huilen. Maargoed mijne had bijna een gebroken neus. Omdat ik het zag gebeuren en al riep mindere het kindje kracht en liep het net goed af. Maar ik ben vooral "die ouder" als ik kinderen dieren zie pesten. Schop naar een duif en je krijgt deze ook --> 🤨 😅

Mijn zus heeft ook een kind aangesproken dat in de binnen speeltuin( monkey town België) andere kindjes waaronder mijn dochter express duwde. Ik vond dat mijn zus groot gelijk had, als de ouders zelf hun kind niet opvoeden moeten ze toch van iemand horen dat sommige gedrag niet hoort. ( ik had het duwen nlet gezien anders had ik het kind zelf aangesproken)

Zeker wel. Kinderen moeten ook leren dat ze niet alleen naar hun ouders hoeven luisteren, maar dat er in de maatschappij (ongeschreven) regels zijn en dat er ook andere mensen zijn die je respecteert en die autoriteit hebben. Ik zie ouders wel eens leraren uitkafferen die het 'durven' hun kind te corrigeren als het zich misdraagt. En dan raar opkijken als die kinderen zich dan ontpoppen tot probleemleerlingen omdat ze zich niks aantrekken van regels op school... Daar komt natuurlijk wel bij dat je ook idiote ouders hebt die vinden dat zij overal maar iets van mogen vinden. Maar ook daar moet je kind toch wel mee leren omgaan, zelf nadenken over de inhoud van wat iemand zegt en dat je bijv. best advies in de wind mag slaan (op een beleefde manier) als je je vriendelijk en voorzichtig gedraagt en een vreemde doet tóch moeilijk. Aan een kind van twee is dat natuurlijk niet besteed maar voor een iets ouder kind is dat ook een goede les.

Als een kind bewust andere kinderen slaat, schopt, bijt, aan de haren trekt etc en de ouders niks zeggen, dan zeg ik er zeker wat van. Al helemaal als mijn kind slachtoffer wordt van dat gedrag. Maarree als mijn kind uit enthousiasme schreeuwt en verder niemand ermee kwaad doet en er komt een of andere doos tegen haar blaffen dat ze niet “mag” schreeuwen , dan krijgt die doos de wind van voren.. en ik ben aardiger tegen kinderen (uiteraard) dan tegen volwassenen..

Schreeuwen naar een andermans kind? Als ik een volwassene dit zie doen, zal ik de volwassene aanspreken. Even normaal doen hoor, word al boos bij de gedachte. Zou zelf niet schreeuwen tegen me kinderen, komt er iemand schreeuwen tegen mijn kind? Dan ben je echt bij de verkeerde .. Als je iets ziet gebeuren en er staat geen ouder bij, kan je op een nette manier het kindje aanspreken. Als het echt iets ergs is zou ik vragen waar papa of mama is, zodat ik het ook kan ‘doorgeven’ aan ouders. Kunnen zij er iets meer op gaan letten.

Ja mijn dochter is klein en je hebt vaak zat dat kinderen ouder dan 4 in het peuter gedeelte zitten 🤦‍♀️😒 Dan zeg ik echt wel van joh rustiger spelen er is een klein kindje bij. Ik irriteer me echt aan mensen die hun kinderen niet in de gaten houden of als ze het zien de andere kant op kijken. Ook aan het feit als ik niet weet bij wie het kind hoort

Schreeuwende ouders lijkt mij sowieso geen goed voorbeeld. Jij mag niet gillen maar ik wel schreeuwen. 🤐 Sowieso ben je wel even bezig om alle gillende kinderen stil te houden in monkey town. 😆