Kinderen van iemand anders aanspreken

Ik als juf vind het ontzettend moeilijk om mijn mond te houden 😅

Ik denk dat we dit met zn allen meer moeten doen. En dan niet schreeuwen naar kleine kinderen, maar basis normen en waarden helpen te versterken. Ik liep ik een winkelcentrum waar een kind van tien op een afstand rustig allemaal afval uit haar zak op de grond aan het gooien was. Niemand zij er iets van (tegen haar, wel tegen elkaar toen ze langs liepen). Ik heb het meisje gewezen op een prullenbak en dat het niet netjes is wat ze doet, omdat anderen haar spullen moesten opruimen. Het meisje keek te schrikken, hoewel ik rustig en kalm praatte. Meer het feit dat ze niet gewend was dat als ne je in de maatschappij onbehoorlijk gedraagt, het zomaar kan dat er iemand iets van zegt. En dat moeten we juist meer doen met zn allen. Maar wel netjes en rustig en niet zoals in het voorbeeld van TS.

Ja dat snap ik ook heel goed! Je kent je eigen kind het beste en weet idd van de voorgeschiedenis.

Nee, tenzij ze je eigen kinderen treiteren. Maar dan nog houd je het netjes. Ik heb wel eens tegen een jongetje heel streng gezegd dat ie niet in mn dochters oor hoeft te gillen of haar van de glijbaan mag weren. Woest was ik, de ouders hoorden het ook en hebben de jongen later erop aangesproken. Maarja je hebt ook ouders die dan naar jou komen omdat je tegen hun tere zieltje hebt opgetreden. Kan me niks schelen, vind het belangrijker dat mm dochter ziet dat ik voor haar op kom. Ik probeer het dus echt bij mn dochter te houden, dit of dat doe je niet meer bij haar. Totdat ze het zelf kan.

'Laat het ze zelf oplossen' kan eigenlijk alleen als kinderen eerst wel geleerd is hoe ze rekening houden met anderen. Ik heb een dochter van 4 en zij vind het nog steeds heel spannend om voor zichzelf op te komen. Gister ook weer, voordringende kinderen bij de glijbaan. Dan zegt ze nee of probeert weer voor te komen en ze gaan gewoon hondsbrutaal weer vooraan staan. Een volwassene heeft haar zelfs eens gevraagd of ze nu gaat glijden of anders voor gaat. Ik vind het dus heel lastig, ik neem de afstand en anderen maken er gebruik van. Ik wacht tot haar zusje oud genoeg is, die duwt ze aan de kant. Zoveel makkelijker om haar te leren dat niet te doen, dan de oudste leren om er tegen op de boksen. 'Zelf oplossen' komt nog niet in haar woordenboek voor.

Als ik echt last heb van dat kindje, wel. Gewoon op een rustige, respectvolle manier. Laatst nog in de rij voor de kassa. Achter mij stond een jongetje van ong. 4 jaar continu met een karretje tegen mijn enkels/kuiten aan te rijden. Heel irritant en ook best pijnlijk. Moeder stond erbij en zei er niets van. Dus toen heb ik vriendelijk aangegeven dat hij mij pijn deed en dat ik wilde dat hij daarmee stopt. Ik vind dit ook een goed voorbeeld naar mijn eigen zoon toe. Zo leert hij ook dat je mag opkomen voor jezelf en je grenzen aan mag geven. Als een kindje vervelend is naar mijn zoontje of een ander kind, grijp ik eigenlijk nooit in. Mijn ervaring is dat ze er doorgaans onderling goed uitkomen.

Toevallig heb ik zelf net tegen een jongetje die de glijbaan bezet hield door 10 x te roepen naar iemand bovenaan de glijbaan waardoor m'n dochter niet kon glijden en zij is nog klein durft er niks van te zeggen. Toen heb ik gezegd ga maar, dan kan zij ook glijden. Hij was verder niet vervelend gewoon een kind dat lekker aan het spelen was, maar mijn dochter durft al niet zoveel en ze durfde eindelijk van de glijbaan ik wilde haar niet uit haar "flow" halen. Ik zou nooit schreeuwen tegen een ander kind, mocht het gedrag zodanig extreem zijn zou ik een kind daar wel op aanspreken, mits er geen papa of mama van het kind zelf in de buurt is. Omdat ik ervan uit ga dat die ouders dat dan zelf wel doen. Ik zou het ook niet willen hebben dat een andere volwassene tegen mijn kind schreeuwt.

Nou niet op die manier zoals je voorbeeld nee. Sowieso schreeuwen dat iemand niet mag gillen vind ik niet kunnen, je doet het dan zelf ook. Als er hier kinderen spelen dan gaan ze wel mee met wat hier wel of niet mag, maar dat kun je gewoon op een nette manier doen

Ik heb dit ook weleens gedaan. Een kind gilde de hele tijd ziek hard waardoor mijn dochter en ik steeds schrokken. Ik heb toen aan dat meisje gevraagd of ze wilde stoppen met gillen en dit deed ze 😂

Oja heb vorige week wel een groep kinderen aangesproken buiten over vuurwerk toen ik met de hond en kinderen langsliep. Vind dat het echt wel moet kunnen

Toevallig gisteren tegen het 5jarige zoontje van een vriendin. Die was met z’n moeder bij ons thuis en hij gooide allerlei speelgoed door de kamer. Zij zei niks - wat ik op zichzelf al vreemd vond - dus toen heb ik zelf maar gewoon heel rustig gezegd dat dat geen speelgoed was om mee te gooien. Dat werd gelukkig wel beaamd door z’n moeder, en toen was de kous ook af. In mijn huis wil ik niet dat er met speelgoed gegooid wordt, want dan gaat het stuk en dat is zonde. Ik wil dat mijn dochter het goede voorbeeld ziet, zeker van oudere kindjes.

Het liefst niet, maar helaas komt t nog weleens voor dat ouders hun kinderen niet goed opvoeden. Pesten of asociaal gedrag waar ik last van heb spreek ik ook zeker aan. (Zoals dingen vernielen enz). En als er iets gevaarlijks gebeurd zeg ik er ook wel wat van. Heb ook weleens een kind gehad wat constant mn pashokje opentrok terwijl ik daar in ondergoed stond, en die moeder zag het en liet het gewoon gebeuren.. vind dat echt bizar 🤯 Heb ook weleens een kind aangesproken die expres iets tegen mn hond aan probeerde te gooien.

Ik was een keer in de speeltuin met mijn zoon. Een groepje kinderen van een jaar of 8, 9, 10 was daar ook. Ze waren behoorlijk aan het schelden naar elkaar, waar ik al niet van gecharmeerd was, maar ok. Op een gegeven moment waren er drie jongens die een kleiner jongetje achterna liepen. Dat jongetje was aan het huilen. Een grote jongetje rende op hem af en maakte een schoppende beweging. Toen kon ik me niet meer i houden. Ik riep: Hé! Zij schrokken. Ik zei iets rustiger: kunnen jullie wel met zijn drieën tegen een kleintje? Een van de grote jongens: dat is mijn broertje hoor. Ik (rustig): Oei dat is nog erger. Als mijn zoon dit bij zijn broertje doet zou ik niet trots zijn. Jongens dropen af. Later kwemne ze in de buurt van ons op een draaiding (zoon en ik zaten daar ook op). Ik zeg (lachend, beetje grappend): oeh we gaan draaien, straks wordt ik nog duizelig! Broertje van die jongen bleef een beetje in de buurt hangen. Uiteindelijk ontstond er best leuk contact. Die jongens zijn zelfs nog kruidnootjes gaan halen en hebben dat met mijn zoon gedeeld. Was zo'n leuke afloop! Als we daar komen groeten we elkaar altijd en vaak spelen ze even met mijn kind/kinderen 🥰. Zal vast niet altijd zo aflopen. Maar er iets van zeggen op een gepaste manier vind ik ok. En niet bij alles, maar die grens voel je gewoon aankomen. En daarna geen wrok vasthouden vind ik ook belangrijk, fouten maken hoort erbij. It takes a village to rise a Child. Nee, niet zomaar overal mee bemoeien, maar echt er zijn grenzen en die aangeven is voor iedereen beter.

Bij mij thuis zeker wel, mijn huis mijn regels! Maar niet op een schreeuwende manier natuurlijk Maar op openbare plekken of bij iemand anders thuis en als er een ouder/ verzorger in de buurt is niet. Dat zie ik als hun verantwoordelijkheid, of ik het nou eens ben met hoe hun opvoeden of niet. Hun opvoeding hun regels.

Zeker weten, mist de ouders het zelf niet doen of niet in de buurt zijn

Ik ben er ook niet van maar kinderen kunnen echt de ver gaan. Ons zoontje werd toen hij 1,5j bij een speelhoekje in een restaurant meerdere keren hard op zijn hoofd geslagen door een kind van een jaar of 3/4. Mijn man stormde er op af en pakte dat kind bij zijn arm en sprak m heel boos aan. Dit was natuurlijk echt uit reactie en de ouders waren nergens te bekennen. Ik kneep m toen wel even hoor, ik dacht straks krijgen we dikke ruzie met de ouders van dat kind. Eindstand ben ik wel trots op het handelen van mijn man maar toch als zoiets gebeurd moeten het de eigen ouders zijn die het opmerken en hun kind er op aanspreken.. Als mijn zoontje zoiets zou doen zou ik het prima vinden als hij op dezelfde manier op zijn plek werd gezet. Er zijn bij de monkey town ook vaak oudere kinderen in het peuter gedeelte die geen rekening houden met de kleine kindjes, die spreek ik dan wel aan.

Schreeuwen niet maar normaal zeggen wel. Ouders laten hun kids maar lekker los in een indoorspeeltuin en houden er totaal geen oog meer op echt absurd

Ik ga niet tegen andermans kind gillen nee. Ik heb wel een keer meer per ongeluk "hee, niet doen" tegen een kind geroepen wat bij de kinderboerderij een geitje bij de hoorns pakte en hem vervolgens met zijn kop tegen het hek sloeg. Hij ging er als een haas vandoor. Dat was er echt uit voor ik er erg in had...ik ben juist heel erg van conferentie mijden. Maar dat arme beest 😕

Ik vind het altijd heel ironisch wanneer mensen schreeuwen dat een kind niet moet schreeuwen 😆 Maar ja, zeker wel dat ik kinderen aanspreek als de ouders dat niet doen. Meestal is dat door de afwezigheid van die ouders, maar ik houd niet bij wie bij wie hoort dus soms doe ik het met ouders erbij. Van 't weekend nog, duwde een kind van jaar of 3 mijn kind van 1.5 om en ging daarna op haar hoofd slaan. Ouders grepen niet in. Dan doe ik het wel. Laat m'n kind niet in elkaar meppen. En uiteraard doe ik het normaal met respect en liefdevol. Maar zeker wel dat ik ingrijp.

Ik zeg niks, maar laat het de jongens zelf oplossen. Er zijn best wel vaak confrontaties geweest. Buitensluiten, afpakken, voorkruipen... Ik kijk gewoon toe en als ze het goed aangepakt hebben, geef ik ze daar na afloop een complimentje over. Inmiddels weten ze goed met zulke situaties om te gaan. Ze gebruiken geen geweld, maar laten ook niet over zich heen lopen. Ze zijn 5 en 6 en hebben ook genoeg ruzies met elkaar, dat ze niet snel bang zijn voor anderen. Het is wel een keer voorgekomen dat mijn zoon en een ander jongetje met elkaar op de vuist gingen en die heb ik een keer even uit elkaar gehaald. Bij mijn dochtertje van 2 let ik wat meer op, maar ik grijp alleen in als een situatie 'gevaarlijk' is of als er geweld gebruikt wordt. Ze springt wel eens op een trampoline als er ineens een groot kind op komt en dan weet ze niet hoe gauw ze weg moet komen. Maarja, dat hoort erbij.