Meetrekken, aan toe geven of niet?

Ja tuurlijk! Mooi toch. Help hem benoemen wat hij wil. Heb je dorst ? Ben je moe? Fijn toch dat hij duidelijk kan maken wat hij wil!

Ik heb dit mijn zoontje juist geleerd toen hij nog niet zo goed kon praten. ‘Laat maar zien wat je wil’. Scheelt een hoop frustratie. En vervolgens zelf benoemen wat hij bedoelt zodat hij het leert zeggen. Antwoord was overigens soms ook gewoon ‘nee’ als ik snapte wat hij wilde. Hij kreeg vervolgens echt niet altijd zijn zin.

Kan hij ook op een andere manier communiceren? Dan zou ik dat namelijk eerder vragen aan hem. Ons zoontje maakte eerst een soort zeurgeluid als hij iets wilde. Eerst zeiden we "wijs maar aan". Later werd dit, "je kan gewoon praten en ons vertellen wat je wil". Ons zoontje kan wel al redelijke zinnen zeggen en kent veel woorden (nu bijna 2 jaar). Mezelf mee laten trekken zou ik zelf niet in mee gaan. Maar als jij het zelf geen probleem vindt?

Het is een manier waarop hij duidelijk kan maken wat hij wil. Ik vind dat juist wel goed. Kan hij al een beetje praten? Benoem de dingen die hij wil, zodat hij de woorden leert. Zo stimuleer je het ook dat hij het op den duur gaat benoemen wat hij wil. Dus lekker laten gebeuren. Zodra je doorhebt wat hij wil, kan je kiezen of je ja of nee zegt. 😉

Waarschijnlijk kan hij het verbaal niet goed duidelijk maken dus laat hij het zien. Ik zou niet weten waarom dit verkeerd zou zijn….! Zou dus lekker alles laten wijzen door je zoontje 🥰 ik vind het mega schattig. Hij begon met “mama ook” en dan met zijn vingertje wijzen op de bank. Cutiepie 😍🥰

Het is een goede ontwikkeling, zeker in mee gaan. En als je dan voor de koelkast staat kan je bepalen of hij wel of niet zijn zin krijgt. Zeker het slaapsignalen wil je niet negeren. Ik zou er makkelijke woorden aan gaan koppelen, of gebaren, scheelt je lopen haha.

Thanks voor alle reacties! Ik reageer even in 1x omdat het eigenlijk allemaal beetje op hetzelfde neerkomt. hij zegt al wat woordjes alleen niet ‘drinken’ ‘eten’ etc. Hij liep voorheen gewoon zelf naar de la en ‘riep’ me dan. Het geen waardoor ik er niet teveel aan wil toegeven is omdat hij er nu dus ook in de winkel mee begint als ik ergens sta te kijken. Hij snapt dat verschil natuurlijk nog niet, wanneer ik daar dus niet aan toe geef wordt hij boos (peuterpubertje😃) en ik snap het ook, want snap dat hij niet snapt wat het verschil is. Vandaar mijn vraag ook! Ik probeer inderdaad dan te zeggen ‘wil je wat eten? Dat kan je ook aan mama vragen’ etc.

Ons zoontje (in januari 2) doet dit ook al geruime tijd... Ik ga er gewoon in mee (mits ik bijv. met iemand zit te praten of koffie te drinken, dan zeg ik dat hij even moet wachten). Omdat ze nog niet met woorden alles duidelijk kunnen maken snap ik deze vorm van communicatie wel en vind ik het ook prima...

Voor hem zit er misschien geen verschil tussen; thuis of in de winkel. Maar voor jou wel! Laat hem thuis lekker leiden en zijn ding doen, maar zeg nee in de winkel wanneer hij dingen wil hebben, (uitzonderingen toegestaan) en hij zal vanzelf het verschil tussen thuis en winkel leren. Een uitleg waarom je nee zegt "Dit hebben we thuis al. Zullen we dat straks thuis pakken?" kan soms helpen.

Dit is puur hoe ik ermee om ben gegaan met mijn dochter. Mijn dochter heeft nl nogal een sterk eigen willetje. Ze weet precies wat ze wil en gebruikte alles om dit duidelijk te maken. En dat is prima, maar voor mijn eigen ‘sanity’ ben ik daardoor juist consequent gaan oefenen met leren dingen te benoemen/vragen. Juist thuis is dit makkelijker te oefenen dan buitenshuis. Bij ons hielp het om consequent even een pauze in te lassen om op ooghoogte te gaan zitten en op een kalme manier te benoemen wat het is wat ze precies wou. En als dat een keer niet lukte straften we dat natuurlijk niet af en lieten we ons alsnog meeslepen. Maar kinderen leren heel snel, dus voor ik het wist leerde ze te benoemen wat ze wou ipv laten meetrekken. En het meetrekken hoeft niet te betekenen dat je alsnog zijn zin geeft he. Als mijn dochter naar de vriezer meetrok voor een ijsje, liep ik ook weer na uitleg net zo goed weer weg. Overigens zijn wij nu zo ver dat ze nu zelf vragen kan leren stellen ipv roepen wat ze wil. Dus ook dat heeft na veel oefenen zijn vruchten afgeworpen! Ze wordt in mei 3.

Mijn zoontje doet dit ook. Denk idd dat het door gebrek aan taal komt , ik loop mee, want vind het een leerzaam moment om taal aan te leren maar

Hoe frustrerend is het als je niet kunt vertellen wat je wil. Onze dochter deed dit ook, ideaal. Betekend niet dat ze alles dan ook krijgt, maar ze word wel gehoord.

Toen ze nog niet goed kon praten deden we het zeker. Dé manier voor haar om duidelijk te maken wat ze wilde. Hoe meer ze ging praten, hoe meer we ons niet lieten mee trekken. Nu is het alleen nog als ze wil spelen dat ze ons 'mee trekt ', en dan hangt het af van of we dat ook willen of niet of we er in mee gaan. Ze is nu 2,5. Voor alle andere dingen vraagt ze ons mee te gaan, mee naar de keuken, koelkast, boven, luier, enz. Driftbuien zijn er in alle hoedanigheden, en haar vorm van vragen maakt daarin geen verschil 🤣

Mijn dochter deed dat ook op die leeftijd. In de winkel zei ik altijd: ooh wat mooi, maar dat is niet van de winkel en niet van ons. Dus dat laten we hier. Of iets als: oooh net zo'n mooie bal als jij thuis hebt. Zullen we als we thuis zijn met jouw bal spelen? Dit accepteerde ze meestal wel en scheelde weer een driftbui. Thuis liep ik altijd mee, heel fijn als op die manier aangegeven kan worden dat het kind iets nodig heeft.

Jaa zeker wel stimuleren, En benoemen wat je ziet “ik begrijp dat je een koekje wilt, klopt dat?” maar niet altijd zin geven qua koekjes 😉