Niet meer naar haar zin op de opvang - gesprek aangaan?

Oef wat pittig. Mijn dochter heeft dit gehad met 1 juf. Ik had al geen goed gevoel bij haar. Mijn dochter is heel talig en deze juf spraak niet goed abn en mijn dochter reageerde gek op haar. Ik denk dt een jong kind niet bedenkt dat ze geslagen wordt .. kzou in gesprek gaan. Onze dochter had t "geluk" dat de juf langer ziek werd.. van niet meer willen naar kdv naar heel graag willen was het verschil! Daarnaast is een verticale groep voor de kleintjes heel leuk, maar als ze groter zijn ook saai want veel zorg (en dus aandacht) gaat naar de kleintjes..

Sorry als pedagogisch medewerker wil ik hier toch op jouw zin “ik denk dat een jong kind niet bedenkt dat ze geslagen wordt” reageren. Ik heb zo ontzettend vaak meegemaakt dat kids naar mij toekomen en dan zeiden dat papa of mama hen sloeg, terwijl dit niet het geval is. Kinderen zijn rijk aan fantasie. Dingen hoeven niet altijd zo letterlijk genomen worden. Hoe vaak kinderen ook zeggen “dat heeft Spider-Man gedaan” Echt.. dan hoeft het in dit geval van topicstarter ook niet te betekenen dat de juffen daadwerkelijk slaan. TS, ik zou zeker een gesprek aan gaan en je gevoel delen. Dit is voor niemand fijn. Ook een beetje rare opmerking van die collega, ik zou juist iets zeggen van vandaag gaan we er een fijne dag van maken, en als je weet dat een kind het moeilijk heeft die onder je hoede nemen. Extra aandacht bieden, zodat het wennen beter gaat. Ik hoop oprecht dat je dochter haar plekje gaat vinden. Recent heb ik ook een gesprek gehad met een moeder, haar jongste kind zit nu bij ons en ze vind het echt he-le-maal niks. ‘s ochtends thuis zegt ze al ik wil niet naar de juffies. Terwijl haar andere twee kids ook bij ons zaten en ze vonden het zo leuk bij ons. Dat heeft dan niet altijd gelijk met de juffies te maken, mama weet dat wij goede leidsters zijn, maar de opvang ligt haar dochter gewoon niet zo.

Wat sneu dat ze het er niet naar haar zin heeft. Ik zou wel in gesprek gaan met haar mentor en dan aangeven wat je signaleert. Dan kun je samen kijken of het wat aangenamer gemaakt kan worden voor je dochter. En dat slaan zou ik inderdaad niet te letterlijk nemen.

Sorry, niet inhoudelijk, maar ben ik de enige die van haar stoel valt bij het lezen van het woord ‘juffies’? Wat ontzettend denigrerend. Door een ouder die dit zegt zou ik me echt niet serieus genomen en wel belachelijk gemaakt voelen. Wat een vreselijk woord. Buiten dat, zou ik het zeker wel bespreekbaar maken. Je hebt echt een omslag gezien en het ook echt even de tijd gegeven. Ik denk dat het na 3 maanden niet meer ‘wennen’ is. Wellicht kunnen ze met je meedenken en het voor je dochter wat fijner maken.

Ik zeg ook altijd juffies/jufjes en ik bedoel dat echt niet denigrerend! Ik heb juist heeeel veel respect voor de dames en ik ben heel blij met ze! Zou het zelf echt niet kunnen om op een kinderdagverblijf te werken. Ik heb ook niet het idee dat ze het vervelend vinden om zo genoemd te worden en als dat wel zo is hoop ik dat ze het zeggen. Maar terug naar het onderwerp van deze topic het is wel heel naar dat je dochter het niet naar haar zin heeft. Misschien is er een juf waar ze wel iets mee heeft en dan daar een gesprek mee aangaan? Als ze 3 dagen per week gaat zou je denken dat ze nu wel gewend is. Als ze nog een jaar met tegenzin gaat zou ik dit toch serieus nemen maar het blijft wel lastig

Dit is zeker wel aandaxht waardig om iets mee te doen. 1. Maak het bespreekbaar; 2. Schrijf haar vast ergens anders op de wachtlijst in; 3. Wacht af en evalueer tussentijds; 4. Houd een back-up plan achter de hand als het niet beter gaat. Een kind zou niet met een rot gevoel ergens heen moeten gaan, nu niet en later ook niet. Als er geen klik is, dan komt dat misschien ook niet en zou je die klik elders kunnen vinden. Met het bespreekbaar maken, is er een kans op verandering. Echter kun je er ook rekening mee houden dat er uiteindelijk een terugval zal zijn in oude gewoontes. Zeker niet de tijd uitzitten. Kom op voor de gevoelens van je kind of wil je dat ze tot haar 4e zo verdrietig en boos zal zijn?

We hebben precies dit met onze oudste, al zijn we pas op week 5 van een nieuwe groep. Het is anders, meer kindjes, leidsters zijn anders, maar we zien inderdaad overdag gewoon blije foto’s. Voor sommige kinderen duren deze fases van verandering accepteren langer dan wij zouden verwachten. Zo ging het iig bij de dreumesgroep bij ons ook. Maar uiteindelijk echt helemaal z’n plek gevonden en elke ochtend met plezier. Ik vertrouw erop dat dat nu ook weer komt en we blijven waar nodig in gesprek met de leidsters. Het is vervelend om te zien, maar als ze door de dag heen wel opgewekt is, dan zou ik het wat tijd geven. Hoe zeggen de leidsters dat ze het overdag heeft?

Precies dit! Ik ben een pedagogisch medewerker en mijn nekharen staan overeind. Wat een vreselijk neerbuigend woord. Ik ben een juf of een pedagogisch medewerker. Ik ben zeker geen juffie.

Mijn dochter is met 2,5 jaar van opvang veranderd. Het wennen heeft 4,5 maand geduurd. Elke dag tranen en driftbuien als ze hoorde dat ze daar weer heen moest. Gelukkig had ik wel een klik met de juffen en konden we er goed over praten. Ze namen echt de tijd voor haar. En vaak als ik weg ging, ging ze daar wel leuk spelen (ook niet altijd trouwens, er waren ook wel eens baaldagen). En ineens.. na die 4,5 maand vond ze het daar zo leuk. Nu wordt ze boos als ze wel eens vroeger opgehaald wordt. Is ze teleurgesteld als het geen opvang dag is. Hoe dat komt weet ik niet zo goed, maar het lijkt er op dat ze haar plekje gevonden heeft. Ik zou vooral in gesprek gaan met haar juffen. Samen bekijken of er nog iets gedaan kan worden om je meisje te helpen.

Wij hebben dit gehad met onze 2e toen ze drie was. Ze zat al een jaar op die groep maar vond het echt niet meer leuk. Ze verveelde zich heel erg. Uiteindelijk is ze toen 1 dag extra naar peuterschool gegaan. Bij onze derde zijn we met 3 jaar van 3 hele dagen KDV overgestapt naar 4 dagen peuterschool (13.40 uit) en dat gaan we met de 4e ook doen. Bij KDV zit de nadruk meer op verzorging en bij peuterschool meer op ontwikkeling. Maar bij de 2e hebben we dus toen 1 dag extra gedaan voor de uitdaging en dat vond ze toen heel leuk.

Hier moest ons zoontje ook best even wennen toen hij naar de volgende groep ging (bij ons werken ze met 3 groepen, baby, dreumes en peuter). En voor mij was het ook wennen, de juffen van zijn vorige groep kende ik goed, en ze kenden hem door en door, op de nieuwe groep sliep hij enorm slecht, bleef ineens aan mij hangen met wegbrengen en was vaak aan het huilen als ik hem kwam halen (was doodmoe). Het was een nieuwe groep, met andere kindjes, hij was ineens weer de kleinste, andere juffen, andere gewoontes, veel meer buiten, alles was anders. Nu na een maand durf ik te zeggen dat hij gewend is, het slapen gaat goed en hij is weer blij om te gaan. Mijn zoon is pas 16 maanden, dus dan gaat het wennen wel sneller denk ik. Ik zou in gesprek gaan met zijn nieuwe leidsters en kijken of zij ook zien wat jij ziet, en hoe zij erover denken, daarna kun je altijd besluiten om iets anders te doen. Hopelijk is het snel voorbij en vindt ze het weer leuk ❤️ Ik zeg trouwens naar mijn zoon toe ook "juffies", zeker niet zonder respect, ik waardeer de dames enorm en heb respect voor hun werk (dat vertel ik ze ook regelmatig, ik doe t ze niet na! 😅). De dames zelf spreek ik natuurlijk ook niet met juffie aan, en ik leer mijn zoon om ze aan te spreken met Juf"naam". Maar wij gaan sochtends wel "naar de juffies" 😅

Geloof mij dat het kind op de opvang straks praat over juffies. Waarom het hebben over juffies? Op de basisschool praat je toch ook niet over juffies en meestertjes?

Ik heb nog geen kind op het kdv, maar ben zelf kleuter leerkracht. Zou het kunnen dat ze op de horizontale groep te veel of misschien te weinig uitgedaagd wordt? Dat is op de basisschool vaak de reden dat een kind met minder plezier naar school gaat. En inderdaad, ik ging jouw verhaal verder lezen door mn fascinatie van het woord juffie. Ik zou dit ook echt verschrikkelijk vinden als ik zo genoemd word 😅

Precies. Zal mijn zoontje dit nooit leren. Juffies…. Mijn God nog. Hier is het gewoon; ‘Gaan we naar Floor’? Of ‘Zal mama jou aan Mandy geven’. Juffies. Jeetje

Herken veel, zowel in jouw bericht als in de reacties. Onze zoon was ineens klaar met het kdv (gaat 2 dagen). Kinderen sloegen hem ineens, hij wilde de boel afbranden (wow) en had het dagen vantevoren al over niet heen willen. Wel wilde hij naar school, ondanks dat hij niet precies kon benoemen waarom. We dachten zelf dat hij niet genoeg uitdaging krijgt. We hebben een fijn gesprek hierover gehad. Onze zoon krijgt nu wat extra aandacht op gebied van letters en woorden leren (had hij interesse naar). De situatie is zeker nog niet ideaal/over maar we zien verbetering. Na de zomer gaan we 1 dag kdv wisselen voor 1 dag peuterspeelzaal.

Bij ons op de opvang noemen de leidsters zichzelf juffies dus kan me voorstellen dat dit bij @ts ook zo is 😅.. Anyway, @ts ik zou zeker het gesprek aangaan. Hoe doet je dochtertje overdag op de groep? Is ze bijv lang verdrietig? Wordt ze inderdaad voldoende/te veel uitgedaagd? Wat zouden de leidsters kunnen doen om het brengen te vergemakkelijken. Onze zoon heeft een periode gehad en soms nu nog dat hij niet wil en heel verdrietig is. Ze zeggen dat zodra wij weg zijn hij het wel heel erg naar z’n zin heeft, snel stopt met huilen en echt wel zichzelf is als ik de verhalen zo hoor. Wij hebben wel een gesprek gevoerd over hoe we het wegbrengen wat makkelijk konden maken want ook bij ons werd er door sommige amper op hem gereageerd als we aan kwamen of werd hij niet overgenomen bij tranen.. dat gaat nu echt veeeeeel beter en hierdoor echt een stuk minder tranen. Ik denk een gesprek waard. Iets anders zoeken kan altijd nog.

Oké Gerda.

Nee hoor geen Gerda hier. Wel het fatsoen om elkaar normaal aan te spreken. In mijn studententijd toen ik als bijbaan achter de kassa zat moet je eens weten hoevaak ik aangesproken ben als ‘juffie’. Het liefst smeet ik bij die mensen een ei tegen het hoofd aan. Leer je kinderen gewoon om mensen normaal aan te spreken😊. U is echt niet nodig maar gewoon je voornaam of ‘juf’ volstaat prima.

Vindt de benadering een beetje apart, als je ziet dat een kind verdrietig is vraag je toch niet of ze er een beetje zin in heeft? Dan troost je het kind en probeer je dat die zich veilig voelt. Denk ik. Als ik dit zo allemaal lees, verwonder ik me trouwens wel over ons kind. Gisteren kwam mijn man met haar bij de opvang. Was dat zo in de vakantie alleen voor de BSO, dus moest ze naar een andere locatie (daar is ze 1x eerder geweest). Zwaait een keer naar haar eigen jufs, zegt: doei tot de volgende keer, en gaat als blij meisje mee naar de andere locatie.

Bij ons op de opvang vinden ze het geen probleem, dus ik zou niet weten waarom jij er een probleem van zou maken 🤷‍♀️ Ik vind "juffie" eerder liefkozend dan denigrerend.