Niet praten bij de opvang

Heel herkenbaar! Onze dochter praat zooo veel en niemand geloofde ons want ook bij opa en oma praatte ze niet. Zo van het een op het andere moment kletst ze overal heel gezellig mee, tuurlijk nogsteeds momenten dat ze stil is en niks wil zeggen vooral als mensen die ze niet goed kent iets aan haar vragen. Maar er zijn ook momenten dat ze me echt verbaasd dat ze ineens begint te praten in een gezelschap die ze niet vaak ziet

Zoon van bijna 2½ die op KDV nauwelijks praat. Bij nieuwe mensen de kat uit de boom kijkt, maar wel gaat praten uiteindelijk. En thuis is hij nooit stil. Praat tegen mij, de hond, de kat, knuffels, poppetjes, de kabouters, wat dan ook. Ik maak me ook enigszins zorgen. Vooral omdat zoon ook thuis heel ander gedrag laat zien dan bij KDV. Hij durft ook echt niet zichzelf te zijn daar. Zit te denken om het te bespreken en kijken of we een plan van aanpak kunnen maken.

Hier ook, dochter van 3, ik hoop dat het nog even moet wennen en dat ze vanzelf meer gaat praten

Hi Is hier lang hetzelfde verhaal geweest. Na ongeveer een half jaar kwam hij los.

Heel herkenbaar. Mijn dochter heeft dit ook gehad. En zelf werk ik in de opvang en komt vaak voor. Sommige kindjes hebben even het vertrouwen nodig dat ze ook goed kunnen praten met anderen erbij. Komt goed!

Ik ben niet TS, maar mijn zoon gaat vanaf 4 maanden al naar KDV. Zijn geen wisselingen van leidsters. Hij vind het ook leuk om er heen te gaan. Alleen hij praat nauwelijks daar en laat zijn echte karakter niet zien. Hij vind daar alles prima en best. Maar dat loskomen kan hij dan wel op een verjaardag/speeltuin/dagje weg etc.

Heeft mijn zoontje ook heel lang gehad op de creche! Duurde bijna 6 maanden (hij startte daar met 2 jaar, daarvoor gastouder) voor hij tegen de leidsters ging praten, maar nog weer een jaar langer voordat hij tegen andere kindjes durfde te praten. Het is ook een enorme kat uit de boomkijker, en heb me er veel zorgen over gemaakt. Maar hij is nu bijna 4 en heeft een enorme sociale sprong gemaakt. Tegen kindjes die hij kent praat hij nu. Mensen (volwassenen en kinderen) die hij niet kent daar praat hij nog steeds niet mee. Pas als hij zich op zn gemak voelt doet hij dat, maar dat duurt dus altijd even. Of soms pas na een paar keer. Zou me er geen zorgen over maken, ze is nog vollop in ontwikkeling! Ze praat thuis en in principe ook tegen de leidsters, dus komt allemaal vanzelf!

Selectief mutisme misschien? Ik heb dit zelf (als kind) heel erg (gehad). Komt goed hoor.. komt ook veel voor bij die leeftijd. Vooral niet gaan "dwingen" oid. Ze gaan vanzelf praten als ze zich fijn voelen.

Had mijn dochter ook. Is er vanzelf overheen “gegroeid” en is ze ook in de klas sociaal. Ze is nu 4 jaar oud. Wij hebben hier geen echt groot punt van gemaakt, en elke keer tegen de leraren gezegd “geniet nu maar van jullie rust, want als ze eenmaal los gaat, dan houdt ze niet op ;)”. En dat is nu ook gebeurt, ze is wat losser en praat gewoon tegen iedereen.

Bedankt allemaal voor jullie reactie. Dat stelt me wel weer gerust. Hopelijk groeit ze er ook gewoon overheen. Maar zullen het in de gaten houden. We zullen verder ook niet pushen om te praten.

Had ik ook over gelezen inderdaad. Ik moet zeggen dat ik vroeger ook heel erg verlegen was en in grote groepen hoor je mij ook niet.

Onze dochter deed dit ook.. Wat ik wel ergens heb gelezen op dit forum en soms tegen haar zei.. zijn onderstaande.. Lieverd je mag hardop praten dan hoort iedereen je.. Of je mag op de opvang praten want dan begrijpen ze beter wat je bedoelt. Of.. Je mag ook tegen de andere kinderen praten, dan kan je makkelijker spelen met elkaar. Of dit heeft geholpen geen idee.. maar ze heeft hele verhalen tegenwoordig op de opvang..