Onenigheid met opa en oma over eten met zoon

Ik denk dat dat het ook is vooral, de trigger voor jou.. Mijn moeder was ook zo namelijk, 'zeuren' ga maar alleen op de trap eten of naar boven met de woorden 'ik wil je niet meer zien tot morgenochtend'. En dat zou ik voor mijn kinderen ook niet willen. Zijn niet voor niets nooit alleen daar geweest en mijn zoon is inmiddels 14 jaar oud. Neemt niet weg dat ik ook geen spelletjes met me liet spelen toen hij klein was. De reactie van je ouders is overtrokken, maar jij hebt ook (waarschijnlijk terecht) geen vertrouwen in hen. Dan is de beste oplossing of het gesprek aan gaan of voor een andere oplossing kijken.

Ik wil overigens m'n ouders niet als hele kwade mensen zeer zetten trouwens. Ze zijn verder top voor onze kindjes. Maar dit ging me net een stap te ver

Als het gaat om eten en discipline bedoel ik dan he.

Mocht het een geruststelling zijn, zo komt het op mij niet over ;)

Ja nou inderdaad ja. Want toen ik op had gehangen moest ik gewoon wel even huilen ofzo. Omdat ik gewoon wist hoe m'n zoon zich voelde en ik hoorde hem in m'n hoofd krijsen daar in dat bed

Ik zou je regels rondom eten bij andere mensen loslaten. Je kunt suggesties doen maar niks opleggen. Regels kunnen ergens anders afwijken en daar moet hij ook naar leren luisteren. Als ze soepeler zijn met bord niet leeg eten dan verpesten ze daar niks mee voor thuis (als hij daar niet dagelijks eet). Zelf dwing ik mijn kind niet tot eten maar ga ik daar anders mee om. Dan maar zonder eten naar bed. Ik laat haar vooral ontdekken en veel proberen. Ik zou ook ontzettend afkeuren hoe ze je kind straffen. Dat zou ik niet accepteren. Dus inderdaad misschien nadenken of je ze wil laten oppassen. Maar ook in dit geval is het niet in zijn eigen bed toch? Dus thuis staat zijn bedje er gewoon net zo veilig bij.

En ik snap dat het super vervelend is en dat je er boos om bent. Dat zou ik ook zijn. Heel oneerlijk als iemand vervelend omgaat met je kind.

Wat verdrietig. Los van dat ze jou zoon straffen voor iets wat hij nog niet kan en op vervelendenmanier straffen is het tegen jou schreeuwen ook niet oké. Dus goed dat je gebelt hebt en dit nu weet. Nu kan jij joú eigen keuzes maken hoe jij het wil! En als jou ouder dat niet respecteren kan het zijn dst je zoontje daar niet meer eet zonder jou erbij. En dat maakt je ouders verder niet onaardig oid maar jullie alsnouders gaan over jullie kindje. Jou ouders zijn klaar met opvoeden.

Met eten kun je heel weinig afdwingen helaas. Kinderen hebben al heel vroeg in de gaten dat zij de controle hebben. Als hij maar 1 x per maand bij opa en oma eet, dan zou ik het loslaten. Die strakke regel. Juist om dit soort stress te voorkomen. Thuis kun je rechttrekken wat scheef is (wat ik betwijfel na 1 x per maand bij een ander). Mijn kinderen zitten thuis aan tafel. Ik bepaal wat ze eten, zij bepalen hoeveel. De enige regel die ik heb: de broers wachten op elkaar met eten, beide klaar mogen ze gaan spelen en kunnen wij ook kalm eten. Ik ga écht geen gedoe maken over zitten blijven. Bij anderen lukt dit overigens wel prima en kunnen ze op aanwijzing aan tafel blijven. Als mijn zoons bij mijn moeder zijn, eten ze aan de salontafel op een kinderstoeltje met de tv aan. Niet mijn ding, maar het traumatiseert en verpest ze ook niet. Ze weten prima dat dit bij oma mag, en thuis niet.

Ik haal uit je bericht vooral dat je wil dat deopa en oma het opvoeden op "jouw manier" moeten doen. Ik denk dat je dat moet leren loslaten. Als iemand anders de zorg voor jouw kind draagt dan doet diegene dat op zijn/haar manier. Als je dat niet wil moet je alles zelf doen. Maar zelfs tussen partners is er vaak al een verschil en hoe verder mensen van je afstaan hoe groter vaak het verschil in opvoeden. Vaak zit er bij ouders die niet doen wat jij wil een persoonlijk aspect aan van je genegeerd voelen, je niet serieus genomen voelen, je afgekeurd voelen etc. Het zijn tenslotte je ouders dus je zoekt als kind nog altijd de bevestiging dat je het goed doet als moeder. Maargoed als jullie er samen niet uitkomen is indd niet meet oppassen een betere optie. Je kunt uitkijken naar oppasjes uit de wijk en die gewoon netjes betalen voor hun diensten.

Opa en oma hoeven niet met een krijsend kind aan tafel zitten eten. Ik vind het raar dat jij zou bepalen dat ze dit wel moeten. Maar als jij het bedje als veilige plek wil houden, kan je dat best uitleggen zodat ze hier rekening mee kunnen houden. Hoe ze het dan oplossen moeten ze zelf weten. Een goed gesprek kan best de oplossing zijn, maar dan wel beide kanten met begrip..

Je kan jouw manier aangeven bij opa en oma, dat is jouw goed recht. Opa en oma kiezen dan of ze daarbij aansluiten of niet. Dat is hun goed recht. Op basis daarvan kan je bepalen of je kind daar eet of niet. Je kunt niet afdwingen dat zij zich ergens overheen zetten. En ik vind het grensoverschrijdend dat je er wel zo in staat. Verder: echt, het over it. Er is iets ongezellig verlopen, that’s it. Je hoeft niet te huilen als je kindje een keer een aanvaring heeft. Je hoeft het niet echt heel erg te vinden. Beetje perspectief vinden hoor…

Ik zou het proberen los te laten. Bij ons thuis gelden onze regels. Bij opa en oma gelden hun regels. Daar probeer ik me zo min mogelijk mee te bemoeien. Ik denk ook dat het goed is dat een kindje ziet hoe het ergens anders dan thuis gaat.

Ik heb verder geen regels of iets dergelijks waar onze ouders zich aan moeten houden. We snappen dat het daar anders is en dat is natuurlijk helemaal prima! Het gaat mij meer om het feit dat ze hem krijsend naar bed gooien omdat hij niet wil eten. Dat vind ik niet oké. En wanneer ik dit aangeef bij m'n moeder, er boos door de telefoon geschreeuwt word door m'n vader. Ik vind het belangrijk dat we qua eten op een lijn zitten ivm het slecht eten af en toe van m'n zoon. En als ze daar zo op reageren vind ik gewoon teleurstellend

Sorry hoor, maar ik vind hoe opa en oma hebben gedaan niet echt normaal. Dat zij zelf bepalen hoe ze omgaan met de kinderen in hun eigen huis, dat snap ik. Maar de manier waarop dit is gegaan vind ik echt te ver gaan, en ik vind het terecht dat TS daar wat van heeft gezegd. Een kindje helemaal overstuur in bed kwakken omdat het aan tafel niet gezellig is, waarna het "sorry oma, nu wel eten!" roept? Nee, dat gaat mij echt te ver en is een manier van respect afdwingen met angst. En dat is al heel lang bewezen zeker geen manier van goed opvoeden.

Ja dit is vind ik dus ook🙈 ik vond t zo erg voor m'n zoon. Dat hij krijsend in bed word gegooid omdat hij niet wilt eten. Vind oprecht echt niet normaal nee

Ik zeg ook nergens dat TS moet staan te jubelen dat het op deze manier aangepakt is. Probleem is dat zij als moeder nog steeds andere volwassenen niet kan dwingen het op haar manier te doen. Dus als dit is wat het is, kindje daar niet meer laten eten.

Als ik dit lees snap ik eerlijk gezegd niet dat je je ouders laat oppassen. Ik heb ook geen fijne jeugd gehad en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn dochter alleen te laten met mijn ouders. Dit soort ervaringen wil ik haar koste wat kost besparen.

Hier ben ik het totaal niet mee eens. Niemand op deze wereld hoeft te schreeuwen tegen mijn kind, dan is het gelijk afgelopen. Zeker opa en oma niet die blij mogen zijn dat ze zoveel tijd met hun kleinkind mogen doorbrengen. Doe ff normaal.

Nu ik dit lees zou ik je kind niet meer bij je ouders willen laten eten, als het mijn kind geweest was. Ik vind dit allemaal wel ver gaan en dit zijn wel echt essentiële dingen in opvoeding en zo. Ze hebben nu eigenlijk al je zoon zo behandeld zoals jij vroeger behandeld werd en waar je veel verdriet om hebt gehad…. Wil je dat risico met je zoon nog wel lopen?