Onzeker: bang dat m'n kleuter gepest gaat worden.

Ik denk dat coaching hierin zou kunnen helpen (maar dat is wel vaak prijzig). Ik denk dat de basis is om te realiseren wanneer iets jouw eigen pijn is, dat voor jezelf te erkennen en te accepteren en je eigen innerlijke kind een dikke knuffel te geven. En dat bij jezelf te houden, en niet bij je zoontje te leggen. En voor je zoontje met liefde kijken wat hij als persoon nodig heeft.

Even een aanvulling op alle goede reacties die al geweest zijn: 'je mag niet op mijn feestje komen' was bij mijn zoon op school het ultieme laten weten dat je boos bent dreigement in de kleuterklas. Hoe vaak mijn zoon mij wel niet vertelde dat ik niet op zijn feestje zou mogen komen, omdat hij van mij iets moest of juist niet mocht... kleuters leven nog echt in het moment en zijn zelf het centrum van hun universum. Verplaatsen in een ander kunnen ze nog niet, dat komt pas met een jaar of 7. Zo realiseerde mijn zoon zich ook niet dat ik de persoon was die dat hele feestje moest organiseren 😉 mijn dochter uit(te) haar boosheid dan weer anders: ik ben volgens haar regelmatig dom, stom en lelijk. Andere, betere, woorden hebben ze dan nog niet om te zeggen dat ze iets niet leuk vinden. Een paar minuten later kan ik weer de liefste zijn. Wellicht fijn om je dit te realiseren als het over kleuters gaat. Verder wens ik je sterkte met je eigen proces. Ik weet uit ervaring dat dat lastig is. Probeer het bij jezelf te houden, maar zo te lezen doe je dat al

Heey. Zo te lezen hebben jij en je zoon hetzelfde lieve karakter en spiegelt hij je enorm. Heel logisch dat je graag ziet dat de schooltijd voor hem anders uitpakt dan bij jou. Vergeet niet dat kindjes gewoon nee mogen zeggen, en dat het dan niet aan hem ligt. De juf geeft aan dat hij goed in de groep ligt en daar zou ik op vetrouwen. Zelfvertrouwen schrikt pesters af. Daarom zeg ik vaak tegen mijn (ook zachtaardige) kleuter hoe leuk, slim en stoer ze is. Dat haar klasgenootjes haar vast missen op een zieke dag. Dat een nee ook 'nu niet' kan betekenen. Kleuters moeten het allemaal nog ontdekken en zijn daarin heel eerlijk soms. Als volwassene vat je dat anders op en vul je het in op basis van eerdere gebeurtenissen van jezelf. Je zoontje begint gewoon bij 0 en dat kan je positief begeleiden.

Ik denk vooral je ervan bewust blijven wat dit bij jou triggert. En dus elke keer als je iets merkt of ziet of hoort van hem rond dit sociale je afvragen of het gevoel dat je hierbij krijgt van jezelf van vroeger is of van nu van hem. Eventueel checken bij je partner of ouders of vrienden die niet dit verleden hebben wat zij denken over de situatie. Je kan je ook proberen je zoontje dit uit te leggen als je merkt dat hij snel in jou negatieve gedachten meegaat. Dat mama snel bang is omdat zij vroeger iets naars heeft meegemaakt, maar dat dat niet wil zeggen dat het bij hem zo moet zijn. Je kan ook algemeen proberen sociale situaties voor hem positiever voor te gaan stellen en te evalueren. Zoals niet spreken over "de harde samenleving" / de boze wereld/ hoe hard kinderen kunnen zijn. Maar eerder het zien als een leerkans. Als je kindje thuis komt en zegt dat x niet bij hem wil komen spelen kan je de nadruk erop gaan leggen hoe erg dat is of je zou ook iets kunnen zeggen van wie ga je dan uitnodigen? Of probeer morgen nog eens misschien had hij een slechte dag.. zal wel wat een evenwichtsoefening zijn tussen te positief en hierdoor voorbijgaan aan zijn noden qua medeleven en te sterk de nadruk leggen op medeleven en vervallen in iets negatiefs. Misschien kan je denken aan wat jou therapie je geleerd heeft en wat je hiervan aan hem kan meegeven zodat hij alles met vertrouwen tegemoet kan. Voor hem zelf kan je ook gewoon zorgen dat er naast school ook nog andere sociale contacten zijn (sportclub, toneel,...) zodat als er een periode is dat hij eens wat ruzie heeft op school hij daar nog zijn vriendjes heeft en niet direct alles van sociaal contact negatief verloopt.

Ik heb niet alle reacties gelezen, dus weet niet of het al gezegd is. Onze oudste is 6. De jongste van de klas en ook een zacht ei. Kijkt graag eerst de kat uit de boom en mist dan soms de boot. Ik heb zelf ook een pestverleden en heb me echt wel zorgen over haar gemaakt. Blijkbaar was ik niet de enige, de juf stelde voor dat ze op weerbaarheidstraining ging. Dat was bij ons gewoon op school onder lestijd door een speciale juf met een klein groepje kinderen. Als ik naar de blaadjes keek, dacht ik dat hoef je toch niet te leren, dat weet je allang! Maar blijkbaar heeft ze er toch handvaten gekregen. Sinds die tijd ligt ze makkelijker in de groep. En ja ze mist nog steeds weleens de boot, maar vaak kan ze dan alsnog aanhaken of contact zoeken met andere kindjes. Nu is ze een topper die met enorm veel plezier naar school toe gaat.

Hij negeert het gewoon. Gaat gewoon door met wat hij aan het doen was.

Het is net of ik mijn eigen verhaal lees.. ook ik ben heel erg gepest (op de middelbare school) en heb daar jaren therapie voor gehad om het een plekje te kunnen geven en zelf weerbaarder te worden en mezelf te accepteren zoals ik ben.. Nu zit onze dochter sinds oktober op de basisschool en merk ik ook dat mijn pest verleden terug komt. Ik ben erg bang dat ze gepest zal gaan worden. Ze is een heel gevoelig meisje, wilt met iedereen spelen, en trekt zich ook snel iets aan van wat andere zeggen.. zo kwam ze een keer thuis uit school en wou ze dat jurkje niet meer aan naar school, want iemand vond hem niet mooi. Dan krijg ik gewoon hart kloppingen omdat ik niet wil dat ze gepest wordt. Zelf probeer ik er niet te veel op in te gaan.. maar praten we er even over en zeg ik dat als ze zelf de jurk mooi vind ze deze gewoon aan mag doen en dat iedereen een andere smaak heeft. Maar het liefst zou ik willen doorvragen wat er precies gezegt is.. Ik heb ook zelf op een kinderdagverblijf gewerkt en weet dus ook hoe gemeen kindjes kunnen zijn tegen elkaar. Maar dat kan ook zo weer omslaan en dan zijn ze weer beste vriendjes. Verder weet ik zelf ook nog niet zo goed wat ik met mijn eigen gedachten moet doen.. want ik wil mijn angst zeker niet op haar overbrengen.

Jij ook veel succes! Gedeelde smart is halve smart ofzo...;)

Dank voor jou reactie. Ik heb inmiddels al wat lijntjes uitgezet voor workshops/training mbt weerbaarheid. Verder complimenteer ik m'n zoontje al regelmatig. Ik geef ook aan dat als iemand iets doet of zegt wat hij niet leuk vindt, hij het best terug mag doen/zeggen. En ik probeer hem te leren dat verschillende meningen allemaal goed zijn. Dat het ok is als hij iets anders doet/ziet dan n klasgenootje.

Vandaag wou hij weer super graag afspreken en dan krijgt hij niemand gevonden. Ook niet als ik hem help door het te vragen aan het kindje/ouders. Ik zie dan dat hem dat verdrietig maakt maar weet niet wat ik nog meer kan doen om hem daar bij te helpen. Probeer er zo min mogelijk nadruk op te leggen maar t raakt me wel...

Zouden kleuters ook zo reageren als een kindje 'gewoon lief' doet? Ik kan me haast niet voorstellen dat m'n zoontje een kindje zo boos maakt dat hij t verdient om zo'n opmerking over kinderfeestje te krijgen.

Waardevolle reactie. Dank je wel.

Wat goed!

Dat van die jurk zou ik ook hartkloppingen van krijgen...ergens fijn dat er herkenning is. Mijn partner begrijpt mijn gevoel niet echt en wuift het vaak weg.

Misschien is hij lief en zacht als jullie er bij zijn. Maar graag hij zich heel anders als er geen ouders bij zijn.. je weet het nooit

Ja toen ik jou verhaal las dacht ik ook meteen "ik ben niet de enige, en het is dus niet gek". Het zal altijd een trigger blijven denk ik. Pesten kan ook zoveel met je doen, en daar wil je je kindje voor beschermen... Alleen moet ik er wel voor zorgen dat ik er niet in door sla, en haar angstig te maken ervoor.

Ik heb hier ook angsten over... Wat ik zelf denk dat ik ga doen als mijn zoons ouder zijn, is zorgen dat ze verschillende sociale kringen hebben. Dus naast school, ook bijvoorbeeld de voetbalclub, of een andere sport/activiteit. Dan leren ze daar ook kindjes kennen, die niet per se op dezelfde school zitten. Maar verder hoop ik ook dat deze generatie wat liever is en elkaar meer accepteert. Iets wat ouders kunnen meegeven aan hun kinderen en ik zeker zal proberen. Want pesten is echt verschrikkelijk :(

Mijn dochter is een lief kind. En ook tegen haar zeggen ze dat ze stout is, geen vriendinnen meer zijn, niet mee mag doen. Gelukkig verteld ze er over en dan probeer ik altijd uit te leggen dat het niet aan haar kan liggen, want zij is gewoon een leuk meisje. Dat het andere kindje niet lief deed en dat ze dan beter naar een kindje kan gaan dat wel aardig doet. Ik denk dat je als ouder heel veel invloed hebt op het zelfvertrouwen van je kind, en ze goed kan leren omgaan met dit soort problemen door ze de juiste mindset mee te geven.

Op het moment dat hij zelf niemand gevonden heeft, zou ik niet verder opzoek gaan voor diezelfde dag. Of het moet via de app gaan met de ouders zodat hij de 'nee' niet merkt. Ik zou dan gewoon zeggen dat je al andere plannen hebt, bijv. koekjes met hem bakken of zijn lievelingsspelletje doen. En ook zeggen dat is jammer, maar je ziet ze sowieso morgen op school weer. Hij is net 5, ik ken weinig kindjes uit groep 1/2 die al veel afspreken, veel vinden dat nog heel spannend. Zelf houd ik dat nog redelijk af, komt eind groep 2 wel. Mijn dochter is ook bijna 5 en heeft geen vaste vriendjes, laatst voor het eerst gespeeld bij mensen die we dan allemaal al kenden. Ik denk dat die speelafspraakjes voor jouw zoon gewoon nog moeten komen. Later komen ze ook met sporten weer andere kindjes tegen en kindjes uit te buurt als ze buiten spelen. Een kind van 5 hoeft nog niks.

Ik heb oa twee meisjes van 6 en 4. Ik geloof er wel heel erg in dat zij zelf hun speelafspraken moeten regelen want dan kunnen ze op dat moment ook kijken waar ze zin in hebben en de andere kinderen ook. Vergeleken aantal andere kinderen uit de klas spelen zij wel veel. Maar dat loopt vanzelf en ook eigenlijk vanaf de eerste schooldag. Wat denk ik wel helpt is dat ze beiden op dansles zitten en op een bso waar eigenlijk alleen kinderen van hun eigen school komen. Dus zo zien zij al regelmatig kinderen van school. En beiden spelen daardoor ook veel met kinderen uit andere klassen. En wij gaan ook vaak naar evenementen in de wijk. En daar zijn ook vaak andere kinderen van school of we spreken daar af met kinderen van school. Voor je zoontje kan dat betekenen dat hij heel ongedwongen wat meer contacten krijgt op school. Maar een van de vriendinnen van mijn oudste van 6 die heeft eigenlijk de eerste 1,5 jaar niet met iemand gespeeld. Ze werd eigenlijk nooit gevraagd en regelde het zelf ook niet. Ik geloof niet dat ze er ook maar iets onder heeft geleden. En ondanks dat mijn dochters veel vaste vrienden en vriendinnen hebben hoor ik ook nog wel regelmatig ‘je mag niet meer op mijn feestje komen’ en 5 min later ‘jij bent mijn beste vriend’ zeker die 4-jarigen kunnen in 10 min 100 emoties doormaken 😂. Die weerbaarheidstraining wordt hier ook aangeboden in de wijk en vergoed door de gemeente. Kan denk ik nooit kwaad om dat te doen.