Overgeven

https://www.thuisarts.nl/overgeven/mijn-kind-geeft-over Bij Oorzaken staan alle mogelijke oorzaken.

Ik wil je niet bang maken, maar mijn zoontje heeft kortgeleden buikgriep gehad zonder diarree. Hij heeft ook maar 1 dag 2x overgegeven. Toch hebben mijn partner en ik het van hem gekregen. Dus het zou wel kunnen. Als het nog lukt zou ik wel zoveel mogelijk desinfecteren! Beterschap.

Geen probleem, dit is ook waar ik naar zocht. Hopelijk zijn jullie niet erg ziek geworden. Loop al de hele dag met Hand desifectie in mn handen zo ongeveer, maar vraag me af of dat echt helpt als er toch veel geknuffeld wordt etc. We gaan t zien dan dus

Hier precies hetzelfde. De oudste had geen diarree maar wel echt flink overgegeven. Volgende dag was het over. Vervolgens kreeg ik het ook helaas😅 Ik was er al bang voor, heb ook emetofobie maar ben er oa met emdr voor behandeld. Gelukkig heb ik het weer overleefd, zonder te veel angst, maar leuk is anders😋 Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat het buikgriep is en je ziek wordt maar, hoe rot het ook is, de kans is wel aanwezig🫤

Ja, helaas kan je met dit soort ziektes het nooit helemaal voorkomen. Ik hoop voor jullie dat het geen buikgriep is!

Hier ook emetofobie 😣 Vorige week was hij goed te pas, had eetlust en we waren in de avond bij vrienden. Thuis aangekomen wilde hij een banaantje. Daarna trok ik hem z’n slaapzak aan waarna hij aangaf dat hij buikpijn heeft. Hij trok helemaal wit weg en ik rende toen met hem naar de badkamer waarna hij overgaf. Daarna heeft hij nog 2x overgegeven. De dag erna was hij wat slapjes, maar had geen diarree. Hij had lang geslapen in de middag en was in de avond weer de oude. Ik vind het echt heel naar dat het zo onverwacht was. De beelden achtervolgen me lange tijd en krijg er hartkloppingen van. Ik merk van mezelf dat ik alles wil verklaren zodat ik de volgende keer het overgeven kan voorkomen, maar dat gaat natuurlijk niet

Ons zoontje ( 3 jaar ) geeft soms ook wel eens over zonder dat het buikgriep is. Hij spuugt sowieso wel makkelijk. Geen idee wat het dan is geweest. Ik heb zelf ook emetofobie , vreselijk is dat dan he. Misschien heeft ze iets verkeerds gegeten? Ik herken namelijk niet in een buikgriep dat je na een paar uur alweer veel wilt eten. Daarnaast wel iets geruststellend, ons zoontje heeft regelmatig buikgriep gehad. Elke winter wel 2 keer, en ik zelf heb het niet van hem overgenomen. Mijn man maar 1 keer. Dus je hoeft het echt niet altijd te krijgen hoor.

Zo herkenbaar, zelf ook emetofobie en vooral het onverwachte is zo naar. Ook heel herkenbaar dat je alles wilt verklaren. Zou toch fijn zijn dat je makkelijk van emetofobie af komt he...

Inderdaad.. heb overwogen in therapie te gaan, maar ben dan ook zo bang voor de confrontatie. Ergens denk ik dat ik toch steeds iets meer kan nu m’n zoontje een paar keer heeft overgegeven. Eerder raakte ik op slot of rende ik weg om te huilen, maar nu kon ik naast hem staan en hem troosten. Ik ben ook zo bang dat m’n angst zal overslaan op hem. Hoe handel jij in deze situatie om dat te voorkomen?

Wat vervelend! Hier geen ervaring omdat ik zelf nog zwanger ben maar herken de emetofobie wel helaas😔

Ja dat kan. Laatst moest rechter s nachts uit het niks overgeven. Daarna was het direct over en weer praatjes. Blijkbaar iets verkeerd gevallen. Wij hadden hetzelfde gegeten en nergens last van. Onze dochter is vaak ziek en pakt echt alles op behalve buikgriep, die heeft ze gelukkig og nooit gehad (ruim 3 jaar nu).

Ik vraag toch vaak mijn man erbij. Ik heb mijzelf op dat moment niet helemaal in de hand. Sommige momenten lukt het me om er voor mijn zoontje helemaal te zijn, en dan komt de spanning pas later. Maar als hij ineens begint te spugen kan ik over heel mn lichaam gaan trillen. Ik heb dat niet in de hand en wil gewoon niet dat hij daar iets van mee krijgt. Ik ben er ooit voor in therapie geweest maar heeft bij mij niks geholpen helaas...

Wauw, precies hetzelfde hier! Ik reageerde laatst heel instinctief door met hem naar de badkamer te rennen en zachtjes op z’n rug te kloppen om hem bij te staan tijdens het overgeven. Daarna begon ik helemaal te trillen en rende toen als een kip zonder kop heen en weer. Tegelijkertijd wil ik inderdaad m’n zoontje niets laten merken. Sinds hij laatst heeft overgegeven, denk ik elke avond in bed aan de beelden. Ik krijg hartkloppingen, een onrustig gevoel en maak mezelf misselijk, terwijl ik helemaal niet misselijk was. Als ik z’n bedje hoor kraken doordat hij draait of als hij een geluid uitbrengt, gaat m’n hart ook opeens tekeer uit angst dat het weer mis gaat.

En oja! Toen m’n zoontje 2,5 ofzo was, maakte hij kokhalzende geluiden en lachte erbij. Ik werd er zooo boos om. Toch reageerde ik mild en zei dat die geluiden niet netjes zijn en hij dat niet moet doen. Het leek alsof hij wíst dat ik dan paniekerig word. Ook klaagde hij vaak bij mij om buikpijn als hij iets niet wilde eten. M’n man zei dat hij dit alleen bij mij doet, omdat hij weet dat ik dan paniekerig word. Ik trapte er altijd in en zei dat hij het dan niet hoefde te eten. Daarna begon hij direct erna om chocola of om een toetje te vragen. Toen kreeg ik door dat zijn buikpijn dus gewoon een leugen was en hij helemaal niet misselijk was. Ik liet me niet meer beïnvloeden waarna hij met dat gedrag stopte. Echt erg joh! Een 2,5 jarige die me in de zeik neemt😂