Overlijden huisdier

Het is niet helemaal hetzelfde, maar toch een reactie. Wij hebben zelf een kat maar onze ouders ook. Ouders wonen 5min verderop en mn dochter is daar vaak dus die was dikke vriendjes met die kat (al was de liefde niet altijd wederzijds). Toen ze 2,5 was is de kat van mn ouders overleden. Wij hebben heel duidelijk gezegd dat *naam kat* dood is en niet meer terug komt. Hij is weg. Niets over oud, gaan slapen, ziek, etc want ik wil niet dat ze denkt dat ze bang wordt om te gaan slapen of in paniek raakt als we ziek worden (na mijn spoedoperatie is ze weken van slag geweest). Eigenlijk verder dus niet veel uitgelegd. Behalve dat het zo is, dat hij niet meer terug komt. En dat is volledig geaccepteerd en ze kon er echt wel prima mee om gaan. Nu ruim een jaar later heeft ze het nog wel eens over de kat maar meer dat hij er was, gekke dingen deeed, hoe hij er uit zag en vooral dat oma een nieuwe kat moet kopen 🤣

Sterkte trouwens komende tijd. Het zijn toch echt vriendjes... 💗

Wij zijn toen onze zoon 2,5 was ook onze kat verloren (aangereden en ingeslapen). We hadden het boek 'kikker en het vogeltje' al in huis, dus daar konden we naar verwijzen. Ook eerlijk geweest dat de kat een botsing heeft gehad en dat we hem begraven hebben op z'n fijne plekje in de tuin. Eerste week wilde hij een paar keer naar dat plekje. Nu, 4 mnd later, praat hij gewoon over de kat en daarbij 'ja die is dood. Had niet uitgekeken met oversteken, maar nu ligt hij op z'n fijne plekje voor altijd'.. Hij heeft er in ieder geval een stuk minder moeite mee dan wij..

Onze kat is recent doodgegaan. We hebben hem laten inslapen en onze dochter van ruim 2 bewust niet meegenomen naar de dierenarts. Dit leek ons te heftig. We hebben gewoon verteld dat de kat dood is en dat ie niet meer terugkomt. Soms komt ze erop terug en dan hebben we het er nog eens over..

Wat verdrietig😢 Hem meenemen naar de euthanasie zou niet mijn advies zijn. En als je dit wel echt wil, zorg dat er iemand is die met jouw zoontje mee naar buiten kan. Kinderen kunnen een hoop begrijpen maar kunnen ook snel weer doorgaan met dingen die voor hun normaal zijn. Zo heb ik een keer een kindje meegemaakt die tijdens een euthanasie vroeg of ze dan zometeen een nieuwe gingen halen, NU moest plassen, heel hard gingen lachen, lades opentrekken, gillen, of aan de kat gaan zitten die rustig in slaap probeert te vallen. Niet altijd even ideaal. Zeker omdat je er op dat moment echt voor je beestje wil zijn. Soms kan het ook wel weer het moment luchtig maken maar niet iedereen kan dit hebben omdat je zelf nogal hoog in je emotie zit op dat moment. Ook voor het beestje is het niet perse rustig om er zo'n kleintje bij te hebben. Ons zoontje heeft ons hondje nog wel dood zien liggen in het mandje met een dekentje er half overheen. Dat was na de euthanasie. Hij is ook met hem opgegroeid en was gek op hem. Het is nu een jaar geleden en hij heeft het er nog over (nu 3 jaar). Hij heeft even in de mand gekeken en zei "F. is dood?" Wij hebben gezegd dat dat zo is. Hij vroeg of hij straks weer terugkomt en we hebben uitgelegd dat hij nooit meer terugkomt en dat we daar best verdrietig om zijn. Toen zei hij "straks nieuwe F. kopen hij de Albert heijn?" Was op dat moment aandoenlijk hoor en we konden weer even lachen. Daarna heeft hij het er wel over gehad maar nooit met emoties oid.

Dank voor jullie reacties! Wij laten de euthanasie thuis uitvoeren als het moment daar is. Het is nu nog niet aan de orde, maar de nierfunctie begint af te nemen dus zodra ze begint te lijden, stoppen we ermee. Maar dan zal ik oppas regelen voor dat moment. Het lijkt me inderdaad geen goed idee als hij er een ‘circus’ van maakt in al zijn onwetendheid. Het boek ‘kikker en het vogeltje’ gaat over de dood?

Dank je wel! Ze horen bij je gezin hè en is in ene weer een gat 😢

Onze dochter was ook 2,5 toen de kat doodging, die werd aangereden. Kans om erbij te zijn was er voor niemand maar we hebben de dode kat niet aan haar laten zien. Gewoon gezegd in de trant van: hij is dood, hij is helemaal stukgegaan en we kunnen hem niet meer repareren. Nu gaan we hem begraven. Daar heeft ze wel bij geholpen, zand op het grafje gegooid en een tekening gemaakt waar we "Je was een lieve poes" op hebben geschreven. Ze snapte er weinig van en heeft er ook niet om gehuild. Af en toe vroeg ze: waar is de poes? Die is dood. O ja. We hadden een boekje van Nijntje waarin oma doodgaat maar die vond ik niet geschikt. Daarin wordt gezegd dat oma gaat "rusten". Die van kikker en het vogeltje is volgens mij mooier. Maar op deze leeftijd komt dat allemaal toch ook nog niet echt over.

Ons konijn dat in de woonkamer leefde en erg gericht was op de kinderen is overleden toen onze zolder 2.5 was. We hebben hem verteld dat het heel oud was ( ouder dan opa en oma ) en dat hij dood is gegaan hierom. Uitgelegd dat dood betekend weg en komt niet meer terug. We hebben er veel over gepraat maar onze zoon snapte het echt niet. Hij bleef het konijn zoeken, ook bv op bezoek. Verdrietig was hij overigens niet. Ivm hygiëne hebben we hem niet het dode konijn laten zien. Een paar maanden later vonden we op straat een dode kikker. Toen zag hij dat deze niet meer kwaakte sprong etc en hebben we de koppeling gemaakt naar het dode konijn. Hierdoor leek hij het beter te snappen. Overigens neemt hij het aan en doet het hem weinig. Wat verdrietig voor jullie gezin. Veel sterkte. Een huisdier is vaak echt een maatje en onderdeel van het gezin dat er bij hoort

Ja dat boekje van kikker gaat over de dood! Weet niet of je netflix hebt? Op het kids account kan je kikker kijken en daar zit dit verhaaltje ook tussen. Ze vinden dan een dood vogeltje en die gaan ze begraven enzo.

Om afscheid te kunnen nemen is het essentieel dat jullie zoontje de kat ziet wanneer deze overleden is. Ons brein en lijf kan dan beginnen te begrijpen dat het dier niet meer levend tevoorschijn zal komen. Dit werkt ook voor volwassenen zo. Denk maar eens aan mensen met vermiste familieleden waarvan wordt aangenomen dat ze wel overleden moeten zijn (maar bewijs is er niet): zij kunnen veelal niet goed rouwen omdat ze ergens nog niet volledig kunnen geloven dat hun familielid niet meer leeft. Ik denk dat het een heel mooi leermoment voor hem is, het begin van zijn referentiekader bij de dood. Als opa of oma (of iemand anders) overlijdt, kunnen jullie samen aan de kat refereren.

Onze dochter had het op die leeftijd over de dood. Toen heb ik gegoogled en vond deze uitleg: Iemand die dood is, kan niet meer lopen, zitten, niet meer eten, niet meer horen en zien en niet meer ademen. Verder schijnt inderdaad het boek van kikker en het vogeltje een mooie te zijn om uit te leggen. Tip van mij, lees het boekje eerst zelf om te checken. Ik had ivm het overlijden van een bekende boekjes besteld voor onze dochter, maar vond ze niet allemaal even passend (ivm te vaag, associatie met slapen, ineens wel weer van alles kunnen doen, etc.)

Ik ben het hier persoonlijk deels mee oneens. Ik had twee honden waar ik mee opgegroeid ben die vrij snel achter elkaar zijn overleden. Bij de eerste ben ik bij het inslapen geweest en jeetje wat vond ik dat heftig. Voordat ze haar gingen inslapen kreeg ze eerst een soort verdovingsprik waarna ze nog piepte en trilde voordat ze echt ingeslapen kon worden. Ik heb dit beeld nog altijd op mijn netvlies en zou hier een peuter echt niet aan blootleggen. De andere hond is korte tijd daarna natuurlijk overleden. Mijn ouders hebben haar al begraven voor ik haar kon zien. Als ik aan deze hond terug denk, dan denk ik vooral aan hoe ze levend was. Bij de andere hond krijg ik vooral het nare beeld van haar einde. Soms is niets zien ook gewoon beter.

Wij hebben de 16e één van de honden moeten laten inslapen ons zoontje is 5, we hebben hem meegenomen naar de DA alleen het spuitje zetten niet laten zien maar wel toen ze langzaam dood aan t gaan was (ze ademde nog) erbij gelaten en afscheid laten nemen. Bij een begrafenisondernemer hebben we in 2023 het boekje "Fluf is stil" gekregen daar wordt het met een kat uitgelegd. Wij hebben in 2023 binnen 3 maanden 3 mensen verloren en wat ik belangrijk vind en vond is dat kinderen ook verdriet mogen zien van bv. Mij die bij één telefoontje die ik kreeg waar hij bij was moest huilen. Het leven is nou eenmaal niet alleen maar leuk. Kinderen begrijpen en voelen veel meer dan wij vaak denken. Voor ons zoontje die ons hond enorm mist hebben we nog een gipsafdruk gemaakt van een pootje en daar konden nog 2 foto's bij (Frummel was t merk geloof ik) en een bijna gelijke knuffel besteld en die heeft hij ook de naam van ons overleden hondje gegeven.

Ik zou je kind er niet bij alten zijn. Verder eerlijk vertellen en de vragen beantwoorden (op niveau) die hij heeft. Op kdv is een groepsgrootte van onze dochter heel plotseling thuis overleden. Vond het heel knap hoe de leidsters hier mee omgingen. Duidelijk gemaakt dat mensen of dieren alleen dood gaan als ze heel heel heel heel erg ziek zijn (dus niet bij griepje ofzo) of heel heel heel oud zijn. Soms krijg je overigens door de nuchtere kijk van kinderen wel 'gekke' gesprekken. Bijv 'waar is oma' (na overlijden mijn oma), in de kist. En nu (na de uitvaart) oma is nu as, een soort zand en dat is verspreid in de zee. "Oh dan eten de walvissen nu oma op" ... Ook kan ze er uit het niks opeens over beginnen 'x kan nu niet meer spelen' 'ja dat klopt, verdrietig hè' en dan zo over op mag Uk een boterham of wat dan ook. Boekjes vind ik erg prettig voor uitleggen bij kinderen. Je hebt ze in verschillende versies, kijk wat bij je past. Wij hebben 'dag lieve muis' van woezel en pip. Dit is dat er na de dood niks meer is, geen sterretje geworden/hemel oid in het verhaal. Dat sluit bij ons aan, maar je hebt ook boeken dat poes een sterretje wordt of nasr hemel gaat etc. Sterkte!

wat ik nou vergat, kinderen hebben een grote fantasie dus afscheid nemen oftewel het dode lichaam zien of het bijna dode (zoals wij hadden met ons hondje) is belangrijk anders kunnen ze angsten ontwikkelen want iemand is ineens weg.

Heb het niet over erbij zijn als het diertje overlijdt hè. Dat is inderdaad een heel heftig moment en heeft voor een kind vaak geen meerwaarde.

Het advies is vaak ook op het moment van het spuitje zelf even weg te gaan met je kind omdat het soms ook een strijd kan zijn. Maar daarna wanneer het diertje dood is of het rustig langzaam dood aan het gaan is het kind er wel bij te laten.

Ik heb trouwens ook m'n eigen verdriet niet verborgen. Als zoon vroeg waarom ik moest huilen zei ik dat ik de kat miste omdat hij dood was. Dan kreeg ik een dikke knuffel en gingen we verder met de dag.

Onze zoon van 3.5 jaar is er vorig jaar wel volledig bijgeweest toen we onze hond moesten laten inslapen bij de dierenarts. Dit was voor hem de beste keuze. Helemaal niets zien of ineens niet meer thuiskomen met de hond was zeker weten niet goed voor hem geweest.