Peuter huilt en huilt (en ik nu ook)

Poe wat heftig! Hoe slaapt hij bij anderen? (Is hij wel eens gaan logeren? Hoe is hij tov je man?

Bedankt voor je reactie. Hij logeert wel eens bij mijn moeder en zij blijft er ook bij tot hij slaapt. En ‘s nachts gaat het oké omdat hij in haar kamer slaapt. Middagdutje doet hij vanaf 15 maanden al niet meer. Ik was toen zwanger en wilde hem niet meer wiegen en ook op de opvang kregen ze hem niet in slaap. Omdat hij niet gaat huilen door vermoeidheid hebben we maar besloten hem dan wakker te houden overdag. Tov mijn man is hij ook wel aanhankelijk, maar iets minder. Ik slaap wel eens een nacht van huis voor m’n werk en dan is het ‘s avonds hetzelfde. Erbij zitten tot hij slaapt. En m’n man neemt hem ‘s nachts als hij wakker wordt maar mee naar ons bed.

Jeetje wat klinkt dit heftig, moet echt zwaar zijn voor jullie 😢 voor jullie kindje ook natuurlijk, die doet het ook niet expres. Heb je al eens geprobeerd te vragen waarom hij niet om zijn eigen bedje wil slapen? Verder lees ik dat hij al 3,5 is, misschien zou je kunnen proberen te werken met een beloningssysteem? Als hij een nacht in eigen bed slaapt mag hij een sticker plakken, of mag hij bijv. Een extra snoepje of kiezen wat jullie eten of naar de speeltuin/spelletje doen enz. Dit zou ik proberen met het slapen maar ook overdag proberen toe te passen. Verder zou ik in de avond gewoon in zijn eigen bedje leggen en met jezelf afspreken dat je hem bijv. 3 keer terug legt en als het dan nog niet lukt zou ik hem bij jullie in bed laten slapen en tegen hem zeggen: jammer dat het niet is gelukt, morgen proberen we het opnieuw, denk dat de “strijd” voor beide kanten super frustrerend is. Heel veel sterkte! Het wordt echt beter

Zijn er medische oorzaken uitgesloten? Ik had zelf bijv echt vaak oorontsteking en dan is (plat) liggen en dus daardoor slapen echt killing... En verder zou ik denken aan een vloerbed, kan jij of je partner er bij gaan liggen als hij wakker is, comfortabeler dan zitten of staan 😉. Of gewoon (deels) samen slapen, doen wij ook met zoontje van 2,5. (Tijdelijk) zn matras op jullie kamer leggen? Heb ooit ook ergens gelezen dat je af kan spreken dat er elke x uur iemand ff komt kijken. Als "bewijs" leg je dan elke x een knuffel in of naast zn bed of zo dat hij als ie wakker wordt ziet dat je geweest bent.. geen idee of t werkt. Sterkte..

Allereerst mama je faalt niet! Je hebt een lief klein kereltje die blijkbaar enorm de behoefte heeft aan jouw veiligheid en warmte. Jij bent zijn wereld en geeft hem deze al vanaf dag 1. Eigenlijk fantastisch dat je zo'n vertrouwensband hebt met je kleintje! Ik kan me wel voorstellen dat het enorm heftig kan zijn maar maak er geen strijd van zoals je t benoemd. Jezelf er tegen afzetten heeft geen zin en veroorzaakt hoogstwaarschijnlijk het tegenovergestelde. Probeer zo nuchter mogelijk te kijken en praktisch te handelen. Ik denk niet dat je broer nu nog met je moeder naar de wc gaat of bij haar slaapt? Het komt echt een keer goed. Heb vertrouwen! Je kleintje snapt met 3,5 jaar al heel veel. Leg hem zoveel mogelijk uit. Probeer voor hem de dag overzichtelijk te maken dmv bijvoorbeeld dagkalender met pictogrammen. En misschien ook 1 voor jou zodat t inzichtelijk wordt. Probeer kleine stapjes te maken bijvoorbeeld door de wc deur eerst open te laten, dan niet op slot etc. En ondertussen wel met hem.blijven praten zodat hij je hoort en zo langzaam afstand nemen. Ik hoop dat je er iets aan hebt en wens je veel succes! Je bent een topper!

Ow wat herkenbaar. Dochter (3 jaar) valt in mijn armen of met mij ernaast in slaap. In armen is na 5 weken af en aan ziek weer ingeslopen. Nu aan het wakker worden met zachte voetjes tegen mijn rug en haar zachte ademhaling. Wij hebben nog geen 'moed' of energie gevonden dit te doorbreken. Ze heeft regelmatig nachtmerries en s nachts druk met prikkel verwerking van de dag (te horen want praat regelmatig in haar slaap). Daarbij komt ook toch nog ca 1x per week heviger jeuk van eczeem en kramp (pijnlijke scheten die vastzitten). Soms geniet ik er van zolang ze dit zo wil. Andere keer wordt ik er knettergek van en vind ik het bloedirritant. Overdag ook erg aanhankelijk, weet niet of dat ook kan komen door het pittige 1e mediache jaar bij ons. Voelt enerzijds ook goed die geborgenheid te bieden wat eerste jaar niet kon, hoeveel we haar toen ook knuffelden de pijn konden we niet wegnemen. Hier enige kindje en geen verdere kinderwens. Twijfelen een keer een week onbetaald ouderschapsverlof op te nemen om dit te doorbreken of door te sukkelen. In ieder geval wachten we tot voorjaar en ze niet on haverklap ziek is.

Jeetje, wat moet dit zwaar voor je zijn! Ik vraag me bij het lezen van je verhaal al of er misschien meer onder zijn gedrag zit waar hij last van heeft. Hoe is de bevalling en jullie start geweest?

Oh ik leef met je mee hoor! Je zal wel doodop zijn. Mss is dit een methode voor jullie: Elke dag wat meer afstand te bouwen. Vanaf bedeinde tot aan einde van de week dat je bij de deur zit. Dagelijks met kleine stapjes op en anders om de paar dagen. Als je tot de deur bent gekomen eerst in zicht, dan deels in zicht en vervolgens volledig uit zicht. Dan kan je om de 5 minuten je gezicht weer even laten zien zodat hij weet dat je nog steeds dichtbij bent. Als hij huilt, dan troost je even een minuut en ga je weer terug op je plek. Als hij aan gewend is dat je uit zicht bent, hoeft hij je daarna wrs horen praten of rommelen op de gang. Als je dit ‘s avonds hebt opgebouwd zal hij hier in de nacht ook aan wennen is mijn ervaring waardoor hij dieper slaapt. Nu zou het kunnen dat hij ‘s nachts wakker schrikt omdat hij jou niet meer ziet naast hem. Want jij zit erbij als hij in slaap valt en dan voelt hij ‘s nachts dat jij er niet meer bent. Overdag kan je een soortgelijke methode gebruiken als je merkt dat je toch meer behoefte hebt aan je eigen ruimte.

Bedankt voor al jullie lieve reacties. De meeste methoden hebben we wel uitgeprobeerd. s Avonds werkte het goed door op de gang te rommelen, was opvouwen. Alleen 's nachts lukt het niet. Daarom hebben we het lang geaccepteerd en sliep hij gewoon in een bedje op onze kamer. Ik dacht ook aldoor, hij is er gewoon nog niet klaar voor en het is prima zo. Alleen nu ik wel echt graag een derde kindje wil en hij in september naar de basisschool gaat, wil ik hem toch graag leren dat hij zich goed kan redden zonder mij. Belonen hebben we geprobeerd. Met stickers, knuffels, cadeautjes en zelfs chocolaatjes (is hij gek op). Helaas. Wat ik nog kan proberen is de tip om 's nachts hetzelfde te doen. 'Inchecken' noem ik het. Eerst na 2 minuten, dan na 4 minuten en zo opbouwen. Laten zien dat ik er ben en hij hopelijk zelf in slaap valt. En dan ook dat vertrouwen krijgt en dieper gaat doorslapen. Ik denk inderdaad ook dat hij zo vaak wakker schrikt omdat ik er ineens niet meer zit. Ondanks dat we er beide best doorheen zitten zal ik het nog 5 dagen geven. En als ik geen sprankje verbetering zie, toch maar weer het bedje op onze kamer zetten...

Dikke knuffel voor jou💕 Hier ook al 3,5 jaar zo'n slechte slaper. Het is slopend.

Wat ontzettend naar voor je, ik weet hoe je je voelt. Hier een 6 jarige die absoluut niet alleen wil slapen. Honderden keren allerlei methoden uitgeprobeerd zonder resultaat. Stretcher staat inmiddels weer bij ons, omdat er dan wel door iedereen geslapen wordt. Overdag geen problemen meer sinds ze op school zit ( wel een paar maandjes opstartproblemen gehad hoor) en gaat ze ook bij vriendjes spelen. Ik probeer mij nu vast te houden aan het idee dat ze dit vast niet meer wil als ze 12 is🙈 Onze jongste van 2 heeft totaal geen moeite met alleen slapen. Het is dus erg kind afhankelijk. Sterkte!

Geen tips, maar meer een beetje mijn angst over de toekomst 😅 Onze oudste was heel makkelijk, gaf al heel snel aan beter in haar eentje te slapen, en sindsdien nooit meer bij ons in bed gelegen. Maar de jongste, oh man, de jongste. Nu nog maar 8 maanden, maar de trend is al heel duidelijk. Ze wil alles de hele tijd alleen maar met en bij ons. Ze kan nu kruipen en cruisen, en gebruikt dat alleen maar om de hele tijd achter ons aan te gaan. Gaan wij te snel voor haar, dan is het brullen. Slapen, alleen maar op ons, of samen in bed. Nu nog wel ok, maar ik zou binnenkort graag m'n bed weer terug hebben 😅 en zie dat niet gebeuren. Dus als ik jouw verhaal lees, kan in alleen maar denken, oh jeej, zo ziet mijn leven er dus uit over een paar jaar...

Enige wat ik kan bedenken is zijn bed in jullie kamer leggen? Zodat hij jullie snachts gewoon kan horen en zien slapen? Niet heel fijn voor de privacy maar als iedereen dan slaapt zou ik eieren voor m’n geld kiezen..

Ooh heftig. Logisch dat je er wat door zit! Jullie hebben al zoveel geprobeerd en er zijn al veel tips gegeven. Enige waar ik nog aan denk is: slaapt hij alleen op een kamer of bij zijn broertje? Misschien overwegen om ze samen te leggen als hij alleen slaapt. Misschien helpt de nabijheid van broer hem s nachts om zich veilig en geborgen te voelen? Eventueel zelfs samen in één bed. Zo sliepen veel mensen vroeger en ikzelf heb ook op die leeftijd gedeeld met mijn zus (was wel niet hiervoor maar kan me voorstellen dat dit als kind wel prettig is om niet alleen te zijn). Heel veel succes!

Poeh, je hebt al zoveel geprobeerd, dat breekt je ook op. Ik zou zelf toch kiezen om hem dan maar tussenin te nemen. Of een bedje bij jullie op de kamer? Gewoon even een periode van bijkomen. Zelf weer goed kunnen slapen. Pas als je er genoeg energie voor hebt weer een keer iets proberen, maar nu even een periode laten rusten. Mijn zoontje sliep van 1-2 jaar bijna elke nacht een gedeelte van de nacht tussenin. Uiteindelijk ging dat vanzelf weer beter, zonder strijd. Het gaat zo’n gevecht worden he? Is het eigenijk niet waard, want als het alsnog “mislukt” heeft het energie voor niets gekost😉 Maar blijft lastig hoor, want je wilt het eigenlijk anders, heel herkenbaar. Succes!

Zn bed op jullie kamer, of bij je in bed.. blijkbaar wil hij dat graag Of anders stapelbed met broer of termijn nieuwe sibling. Ik zou er vooral niet te moeilijk over doen en idd accepteren dat dit het is In de buurt van ouders is goed voor zn zelfvertrouwen en daar gaan ze juist goed op.. Ik ben pro samenslapen zoals je leest, vind ik zelf ook heel chil voor mn gemoedstoestand.

Mijn man heeft tot ruim 5 jaar bij onze dochter op de kamer geslapen. Gewoon een eenpersoonsbed erbij gezet. Nu slaapt ze alleen en komt af en toe even haar bed uit om wat te vragen of een toiletbezoek. Zou het helpen om iemand bij hem op de kamer te laten slapen of zijn bed bij jullie op de kamer?

Jeetje wat heftig! Mijn zoontje heeft veel baat gehad bij reflexintegratietherapie. Er bleek nog best wat te spelen als gevolg van hoe de zwangerschap en geboorte zijn verlopen en het is echt een ander kindje geworden. Ik was er eerst wat sceptisch over, maar ben positief verrast door de veranderingen die we bij hem zien. Omdat je aangeeft voor elke tip open te staan, wil ik het toch noemen. Sterkte!

Wij hebben echt voor rust gekozen en accepteren het gewoon dat de kinderen vaak in ons bed komen. Ze zijn nu 3 en 5 jaar. We hadden bij de eerste ook wel wat jij omschrijft. Tot voorkort kon hij alleen in slaap vallen als we op de kamer bleven zitten. M'n man heeft ook toen hij 3 was altijd op een matras naast hem gelegen. We hebben de kinderen nu samen op een kamer gelegd en nu gaat het beter. Maar we kiezen gewoon voor nachtrust met ze allen. Uiteindelijk gaat hij ooit vast op z'n eigen kamer slapen

Hoi, mag ik vragen waar je dit gedaan hebt? Bij welke praktijk?