Te hevig spelen

Herkenbaar, zo’n enthousiaste dreumes. Hier thuis ook eentje. Die kan zelfs expres weleens z’n tandjes ergens in zetten als hij het er niet mee eens is…🤪 Boos worden, het terugdoen of “straffen” heeft op deze leeftijd nog geen zin (even los van de discussie of dit überhaupt zin heeft). Ik ben geen expert, maar kan wel vertellen wat ik doe. Werkt het altijd? Nee. Maar ik denk dat het belangrijkste is: herhaling. Ik zeg altijd rustig, maar duidelijk, dat het niet mag, dat het pijn doet en dat het niet leuk is. Uitleggen dat je zachtjes kan doen, aaien, en dat voordoen. Als dat niet helpt, dan proberen af te leiden. Een ander spel gaan doen, even wat drinken: “Kom, we gaan even…” En dat 100 keer. Blijven herhalen. En vanzelf gaat het beter. Hopen we dan maar😜 Je kan het!

Ik denk dat hij het wel een beetje expres doet. Hij zit hoog in zijn energie en krijgt op deze manier een reactie/aandacht. Maar ik denk niet dat hij expres pijn doet hoor Hij is wel al op de leeftijd dat hij echt dingen kan/gaat begrijpen. Wat bij ons goed werkt als hij met blokjes op mijn hoofd zou slaan: (ook op die leeftijd) Zeggen: "Blokjes zijn om te bouwen, niet om mee te slaan. Als je er nog een keer mee slaat leg ik ze weg" Zonder emotie, zonder oordeel gewoon heel neutraal. Waarschijnlijk gebeurt het weer en dan leg je de blokjes weg, boven in de kast of op het aanrecht ofzo waar hij er even niet bij kan Dan òf vindt hij dat oke, dan zou ik iets fysieks met hem gaan doen omdat je zegt dat hij op dat moment veel energie heeft (muziek aanzetten en dansen, een bal naar de andere kant van de kamer rollen en kijken wie hem als eerste kan pakken bijvoorbeeld) Òf er komt boosheid/tranen, die even uitzitten (ook neutraal "je mag het jammer vinden, maar blokjes zijn om mee te bouwen, wil je een knuffel of zal ik je even laten?") en als het ergste voorbij is de blokjes weer pakken en weer zeggen "blokjes zijn om mee te bouwen, niet om mee te slaan oke?" Dan krijg je of een "wel slaan" terug, dan zeg je "nee blokjes zijn om mee te bouwen, ik leg ze nog even weg" of je krijgt een "ja/oke" en je geeft de blokjes terug . (Of misschien krijg je nog niks, hij is nog klein maar uit zijn gedrag kan het het snel opmaken) En dan alsnog even die energie eruit Hier ging dat heel snel echt goed. Vaak is jouw reactie namelijk het leukst. Hoe saaier je je reactie maakt, hoe minder leuk het is.

Als mijn zoon m'n haren pakt, wilt hij sensorisch spel, dus kinetisch zand/speelrijst oid. Als hij met dingen gaat gooien, pak ik een stoffen bal of de bal vd hond en mag hij daar mee gooien. Als hij superenthousiast mij per ongeluk pijn doet, kan ik vaak heel kalm en zen zijn, maar heb ook een paar keer echt goed pijn gehad dat ik echt ging huilen van de pijn gewoon, en dat maakte indruk! Nephuilen dan weer jammer genoeg niet.... Kalm en zen dan leg ik uit dat ik snap dat hij enthousiast is want ..... maar dat hij dat beter op een andere manier kan laten zien zoals ...... Als zoon slaat omdat hij boos is, pak ik een kussen en gaan we daar samen op slaan. Als hij bijt ben ik enorm streng. En sindsdien vraagt hij of hij mag bijten, en zeg ik uiteraard nee. Als hij dingen doet die hij niet mag, probeer ik te zeggen dat hij dat supergoed kan, maar of hij nu even mij wilt helpen met afwassen/was opbergen/hond uitlaten/afstoffen/stofzuigen oid. Maar wel altijd positief benaderen dat hetgene wat hij niet mag, hij wel goed kan. Vooral het positieve benoemen. En alle gevoelens benoemen. Dat heeft hier heel goed geholpen. Succes!