Veiligheid in huis schoonouders

Ik vind niet dat je van een opa en oma kan verwachten dat ze aanpassingen doen in huis. Maar dit is ook mijn mening. Onze ouders passen ook 1 dag in de week op en die hebben echt geen traphekjes, box of wat dan ook. Ik lees dan soms ook vol verbazing wat sommige opas en omas in huis hebben. Ik zou in jou geval voorstellen om in jou huis te laten oppassen als het er straks 2 zijn. Onder het nom van dan hebben ze ieder eigen speelgoed en eigen bedje. Qua eten doe ik aan compromissen. Voorbeelden daarvan zijn - ze willen yogi geven, ik zeg dan neem een pak optimel - zij willen toetjes geven, ik gaf toendertijd van Nestlé die toetjes mee - zij willen iets lekkers geven dus gaf ik maisvingers en toen hij ouder werd kinderkoekjes mee. - zij willen iets lekkers te drinken geven, dus ik heb ze een fles aanmaak gegeven. En tsja die krentenbol, doosje rozijntjes en zakje chips hoort er in mijn ogen ook een beetje bij. Peuter gaat straks ook naar de peuterspeelzaal op een opa oma dag. Dus die breng ik sochtends weg naar de peuterspeelzaal en de baby naar oma. Oma haalt peuter om 14 uur weer op. Dus zo hebben ze de ochtend lekker alleen met de baby en kunnen ze dan met hem leuke dingen doen zoals ze dat ook bij Siem deden. Want ook de baby verdient een momentje alleen met opa en oma. En anders is er nog maar 1 oplossing... niet meer laten oppassen.

Hier krijgt ze bij opa en oma ook weleens iets zoets wat we zelf niet doen. Als ze het niet te gek maken vinden we dat prima. Maar veiligheid boven alles en kleintjes worden zo snel.. vooral dat water lijkt me wel eng helemaal als ze straks op twee kleintjes letten..

Je zorgen zijn zeker terecht. Twijfel niet aan jezelf, dit nare gevoel heb je niet voor niets. Ik ben trouwens van mening dat het niet uitmaakt of je zorgen ‘terecht’ of waar zijn, maar het gaat erom dat jij je ergens niet goed bij voelt. Zeker bespreken dus. Maar hoe je dat aan kunt pakken, is lastig. Je wilt je schoonouders geen naar gevoel geven en niet voor frictie zorgen. En dat is heel lastig. Misschien is het goed om echt even om de tafel te gaan zitten met z’n vieren. Ik zou vooral het gevoel dat je ervan krijgt benadrukken. Dus niet of iets wel of niet veilig is. Volgens mij is het belangrijkste namelijk dat jullie je kindjes straks met een gerust hart achterlaten. En niet dat je de hele dag eraan denkt wat er evt mis kan gaan.

Precies dit. Zo denk ik er inderdaad ook over!

Mijn moeder past incidenteel op, maar wij hebben gezorgd voor wat dingen om het huis veiliger te maken en zodat ze de kinderen kan laten slapen enzo. Dat zouden jullie ook nog kunnen doen. Maar als je schoonouders dat niet willen, zou ik ze niet meer op laten passen in hun huis. Vooral ook omdat er meer dingen spelen. Breng je kinderen naar een kdv. Echt, je slaat je voor je kop als er een keer een ongezien in dat water valt. Ik zou mijn kind(eren) daar niet met gerust hart achter kunnen laten als ik dit zo lees.

Veiligheid boven alles! Ik weet nog wel van mijn ouders toen mijn zussen kleine kinderen hadden dat ze een traphekje hadden geplaatst en een hekje om het water. Als ze dat niet willen doen, dan niet en even goede vrienden. Het zijn jouw kinderen. Ik weet niet wat de reden is dat ze de aanpassingen niet willen doen, of dat het alleen is dat zij het zelf niet nodig vinden, maar je kan aangeven dat het voor jou erg belangrijk is en dat jullie bijvoorbeeld helpen bij het plaatsen ervan en de kosten delen of het zelf betalen.

Het kan 1000x goed gaan, maar het hoeft maar 1x mis te gaan en dan kun je niet meer terug. Want als het misgaat kan het flink misgaan. Zelfs zonder baby en met volledige supervisie kan het al misgaan, laat staan als ze ook nog op een baby'tje passen. Er verdrinken jaarlijks 6 kinderen van tussen de 1 en 5 jaar. Stel: ze valt in het water. Kunnen je schoonouders haar dan wel makkelijk eruit vissen? Weten ze hoe ze moeten reanimeren? Kan je dochter zwemmen? Wordt het vlonder glad na regen? En wat is hun reden dat ze het niet nodig vinden om aanpassingen te doen? Te duur? Niet mooi? Te veel werk? Als je weet waarom ze het niet willen, kun je met een oplossing komen. Want als ik jou was zou ik toch echt wel een hekje bij het water willen vóór het mooie weer begint (en de deuren openstaan de hele dag). Ik zou gewoon een keer een meetlint meenemen, de boel daar meten, en zeggen: we gaan een hele regelen voor hier. Ik denk niet dat ze dan zeggen van: neeee, dat willen we niet! Dus dat zou ik proberen.

Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens. Mijn moeder had een box en bed en alles in huis maar dit heb ik haar echt niet gevraagd te doen. Had zelf ook prima het campingbedje mee kunnen nemen en qua box zaten ze daar meer er in dan thuis denk ik 🙈. traphekjes heb ik zelf niet eens in huis dus dat vond ik daar ook echt niet nodig 😅 hebben ze er zelf eentje gekocht toch maar. De vlonder begrijp ik wel. Een kindje ben je zo kwijt in het water en zakt als een baksteen. In donker water zijn ze amper te zien. Hier had ik een zwemvestje gekocht voor de kinderen als ze bij opa en oma op de boot waren. Verder zou ik inderdaad vragen of ze bij jullie komen oppassen, of aangeven dat je dat echt graag wilt in verband met de komst van de jongste. Je kan daar altijd wel een draai aan geven: liever laten slapen in eigen bedje, makkelijker om de oudste te entertainen, in verband met de rust voor beide en de bekendheid voor de jongste. Als dat allemaal niet werkt zou ik bedanken voor de fijne oppas van de oudste maar aangeven dat je het met twee teveel vind worden om dat op hun schouders te leggen en daarom de keuze maakt voor een kdv. Het probleem met verbieden van dingen is dat ze gaan liegen. Ik heb het zelf gezien bij mijn moeder. Mijn zus kreeg nooit de waarheid te horen. Dat was eerder “zeg maar niet tegen mama dat je een snoepje hebt gehad”. Ik heb me er bij neergelegd dat opa’s en oma’s nou eenmaal verwennen en dat als ik ze niet naar de kinderopvang breng dat dat dus betekent dat ze verwend worden. Dan moet ik ze maar naar de opvang brengen. Dus heb hier alleen maar gezegd “zeg maar gewoon wat ze hebben gehad. Dan weet ik waarom ze ‘s avonds weinig honger hebben en hoef ik geen strijd aan te gaan” dus tegen mij zegt ze het altijd. Het is een enorm lastige situatie met opa’s en oma’s. Er gebeuren soms echt wel dingen waar je je hart bij vast houd of denkt wat ongezond. Ik denk altijd maar ‘ ik ben ook groot geworden zonder kleerscheuren’ dat is ook niet voor niks. Geheel off-topic vraag ik me wel altijd af of ik nou zo een voorzichtige ouders heb 🙈 hier zijn opa en oma voorzichtig dan ik. Zeggen ook altijd “ja lies, als jou iets was overkomen vroeger dan was je in ieder geval ons kind. Maar als je kleinkind iets overkomt dan vergeef je het jezelf nooit omdat het niet je eigen kind is”

Op basis van jou hele verhaal zou ik ze niet meer op latten passen. Ook omdat ze onderling problemen hebben. Dus alleen opa en oma laten zijn, maar oppassen zou ik niet meer doen.

Stel er gebeurd iets met je kind. Je vergeeft het jezelf dan nooit dat je niet nu hebt ingegrepen toen je gevoel je al vertelde dat het niet veilig was. Veiligheid van je kind gaat boven sociaal wenselijk doen tegenover je ouders.

Als je hun huis onveilig vindt is het misschien inderdaad een idee om ze bij jullie thuis te laten oppassen, super handig want dan hebben ze alles zo bij de hand. Ik vind ook niet per se dat hun allerlei aanpassingen zouden moeten doen aan hun woning, als jij en je man dat graag willen kunnen jullie daar dan zelf niet voor zorgen? Koop de materialen voor hun, en installeer het voor ze. Denk niet dat het de bedoeling is dat hun op kosten worden gejaagd. Dingetjes over snoep krijgen bij opa en oma..tsja daar zijn het opa en oma voor toch? Uiteindelijk is het allemaal niet belangrijk wat wij vinden. Maar vooral hoe jullie erin staan. Houd hierbij ook goed rekening met je man, het zijn tenslotte zijn ouders Succes meid

Dank voor al jullie uitgebreide reacties! Fijn om ook de verschillende perspectieven te lezen. Ik weet van mezelf dat ik soms nogal overbezorgd kan zijn waardoor ik het fijn vind om even te peilen hoe andere moeders hierover denken. De reden dat mijn schoonouders de aanpassingen niet doen heeft er vooral mee te maken dat ze het niet eens worden. Mijn schoonmoeder wil per se bij hen thuis oppassen en desnoods doen wat nodig is, maar zal nooit initiatief nemen daarin. Mijn schoonvader vindt het onzin dat mijn schoonmoeder niet gewoon bij ons thuis wil oppassen waardoor hij zijn halve huis moet verbouwen (wat ik ook wel begrijp). Eerder al heeft mijn schoonmoeder daar thuis een hele babykamer ingericht met een kast vol kleertjes die onze dochter op die ene dag dat ze daar is niet eens allemaal aan kan. Dit alles met tegenzin van mijn schoonvader. Voor ons was dat ook niet nodig geweest maar ze geniet hier zelf heel erg van. Beide zijn ze erg koppig en komen vaak niet tot een compromis waardoor er uiteindelijk helemaal niks gebeurd. Ook zijn ze beide erg gesteld op hun interieur en zullen ze niet het eerste de beste hekje willen plaatsen dus voordat ze het ook daar over eens zijn. Ze lijken het dan maar gewoon uit de weg te gaan. Wij hebben al wel aangeboden om mee te betalen en mee te helpen maar dat lijkt niet echt het probleem. Toch denk ik wel dat we hierin inderdaad nog sturender en proactiever kunnen zijn. Beginnend met een goed gesprek. Nu bespreken we dit soort dingen vaak tussendoor. Daarbij ben ik erg conflict vermijdend en daardoor onduidelijk wat ook niet altijd helpend is. Ik vond het ook een goede tip om een meetlint mee te nemen en met hen samen direct actie te ondernemen. Ook zal ik hen nogmaals de mogelijkheid aanbieden om bij ons op te komen passen, al weet ik zeker dat mijn schoonmoeder dat helaas waarschijnlijk echt niet ziet zitten. Tegelijkertijd is haar oppasdag haar ontzettend dierbaar. Ze zou morgen haar baan opzeggen om nog meer/vaker op te kunnen passen, dus als we haar dit zouden afnemen dan zou ze dit heel erg moeilijk vinden. Maar inderdaad voor ons staat veiligheid wel echt voorop en onze dochter verdient het dat we daar beter voor opkomen. Over het eten van zoetigheid, daar hebben we ons inmiddels ook helemaal bij neergelegd. Ik bemoei me niet meer met wat ze daar allemaal eet, wat ze doen en wat voor regels ze hanteren. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Toch proberen ze soms een mooier plaatje te schetsen van hoe dingen gaan dan ze daadwerkelijk gaan en betrappen we hen op leugentjes. Ik heb liever dat ze eerlijk zeggen dat onze dochter 3 ijsjes op heeft en 5 glazen chocomelk (niet dat ze dat haar allemaal zouden geven hoor😅) of hard gevallen is dan dat ik het idee heb dat ze niet eerlijk zijn. Toch wil dat er bij mijn schoonvader echt niet in en dat schaadt het vertrouwen, terwijl ik weet dat ze het beste met haar en met ons voor hebben. Het komt uit een goed hart maar blijft soms ingewikkeld. Helemaal omdat het niet mijn eigen ouders zijn.

Dit heeft me voor nu ook op een idee gebracht... ik koop alvast een zwemvestje voor haar zodat ze die aan kan als ze met haar in de tuin zijn. Voordat zo’n hek geplaatst is ben je ook een aantal weken verder en vanaf volgende week wordt het al mooi weer.

Het is erg lastig. Ik begrijp zeker wel de veiligheid van het water bij de tuin en daar mag je dan ook zeker iets in verwachten. Het huis verbouwen vind ik ook teveel gevraagd. Hier paste schoonmoeder 1 dag op en mijn moeder 1 dag. Nu alleen nog schoonmoeder en ben ik zelf minder gaan werken. Mijn moeder geeft ook overal haar eigen draai en iets (meer) snoepen dan normaal dat hoort erbij maar die van mij deed dingen die ik echt niet wilde. Honing geven, uren in maxicosi laten slapen, op Facebook zetten en dat terwijl wij duidelijk aangaven dit niet te willen. En dan erover liegen. Ik kreeg wekelijks buikpijn en zat met rotgevoelens betreft het oppassen. Ben nu heel blij dat dit allemaal voorbij is en er nu alleen af en toe wordt opgepast. Een oppasdag kan heel mooi zijn, zoals ik zie bij mijn schoonmoeder, maar moet ook voor iedereen een fijne ervaring zijn. Dus denk goed na wat voor jou echt belangrijk is, waar kan jij wle mee leven en bespreek dit. Geef ook duidelijk aan wat jou gevoelens hierin zijn.