Ha allen,
Ik wil dit zeker geen klaagtopic maken over mijn schoonouders, maar ben erg aan het piekeren over bepaalde dingen en weet niet zo goed hoe dit aan te pakken. Onze dochter van twee gaat sinds ze een half jaar oud is elke week een vaste dag naar mijn schoonouders. Zij passen met heel veel liefde op haar en hebben een fijne band. Toch zijn er een paar dingen die me niet helemaal lekker zitten. Hoewel mijn schoonouders een vaste oppasdag hebben, vinden ze het niet nodig om bepaalde aanpassingen in huis te doen, zoals traphekjes, stopcontactbeveiligers. Ze wonen aan het water en hebben een groot vlonder waar ze met onze dochter de eendjes brood geven. Daar zit geen hekwerk omheen waardoor wij steeds als we daar zijn een sprintje moeten trekken naar het water omdat ze richting het vlonder rent. De tuindeur staat daar bovendien bij mooi weer altijd open. Nu valt mij op dat mijn schoonouders over het algemeen onze dochter extreem goed in de gaten houden waardoor ik er altijd gerust op was. De laatste tijd gaat onze dochter echter meer ontdekken. Zo liep ze gisteren door de kamer met vaatwastabletten, deed ze kort daarna een verfkwast uit de garage van mijn schoonvader in haar mond en dronk ze onlangs uit het wijnglas van mijn schoonmoeder wat op tafel stond. Maar nu er een tweede op komst is en ze ook hier gaan oppassen ben ik bang dat het toch een keer misgaat. Ze worden ook een dagje ouder en constant alert zijn op 2 kinderen lijkt mij een behoorlijke opgave. We hebben al een aantal keer aangegeven dat het ons een goed idee lijkt als ze hier iets aan doen of dat ze bij ons komen oppassen, maar ze ondernemen geen actie en het zorgt onderling voor discussies. De relatie van mijn schoonouders is niet zo goed en ze kibbelen veel, ook in een bijzijn van onze dochter (een ander puntje waar we hen al vaker op hebben gewezen maar wat hen niet lukt te veranderen). Ik weet niet goed hoe ik bovenstaande punten nogmaals bespreekbaar moet maken zonder schade aan te brengen aan de band met hen. Beide voelen zich snel aangevallen en zodra je hen ergens op wijst, worden ze vooral boos op elkaar. Tot slot ben ik bang dat hoe kritischer wij zijn, hoe meer gesloten ze raken. In het verleden zijn er weleens kleine incidentjes geweest waarover mijn schoonvader bewust niet eerlijk is om ons niet bezorgd te maken, wat we dan via mijn schoonmoeder alsnog te horen kregen (toen ze bijvoorbeeld de hele avond heeft moeten huilen toen wij uiteten waren en ze de eerste keer oppasten, maar ook over kleine dingen zoals wat ze heeft gegeten of gedronken qua zoete dingen die ze van ons niet krijgt). Ook dat blijft een terugkerend punt wat ervoor zorgt dat het vertrouwen kleiner wordt. Hoe kritischer of wantrouwiger wij zijn, hoe minder zij delen en hoe vaker we te maken krijgen met kleine leugentjes. Verder zijn het schatten van mensen die het juist heel graag goed willen doen. Ik weet niet zo goed hoe ik dit kan aanpakken. Ik merk dat ik erg voorzichtig word in hun bijzijn. Ook mijn vriend weet niet zo goed wat hij met de situatie aan moet en lijkt niet echt door te dringen. Dit zorgt ook voor discussies onderling tussen ons. Iemand tips? En vinden jullie mijn zorgen terecht?