Wanneer vertel je een kleuter van 4 over z’n moeder die hij niet kent

Pfoe wat een moeilijke vraag. En wat mooi dat jullie deze zorg op je hebben genomen. Ik zou er niet te lang mee wachten, je wilt niet later het verwijt krijgen dat je het te lang niet verteld hebt (hoewel dat heel begrijpelijk kan zijn ook) Verder zou ik hier professioneel advies bij vragen van een pedagoog of kinderpsycholoog. Vooral de manier waarop het te vertellen, en hoe om te gaan met mogelijke reacties

Wat een lastige situatie! Ik ken een gezinnetje dat een kindje geadopteerd heeft. Haar moeder was een verslaafde vrouw die niet voor haar kon zorgen. Vanaf jongs af aan hebben ze een foto van deze vrouw opgehangen en altijd gezegd dat deze vrouw haar moeder is, veel van haar houd maar niet voor haar kon zorgen. Ik heb het altijd mooi gevonden hoe open en eerlijk dat ging zonder geheimen. Maar zoals de andere reactie hier, misschien met een pedagoog overleggen?

Dat is een moeilijke vraag en daar hangt denk ik geen leeftijd aan. Het ene kind is emotioneel gezien op een bepaalde leeftijd veel verder dan de ander. De ander heeft ook de interesse er niet in, de ander wel. Als voorbeeld: Mijn bonuszoon heeft 2 moeders maar natuurlijk ook biologisch gezien een verwekker. Noem het vader maar hij heeft geen rol inzl zijn leven. Mijn bonuszoon is 13 en weet inmiddels natuurlijk dondersgoed dat je zaad nodig hebt om tot een baby te komen. We hebben het er regelmatig over gehad, of hij wilde weten hoe en wat. Nee. Afgelopen zomer kwam het hoge woord eruit: nee wil.ik niet want dan moet ik er misschien iets mee en dat wil ik niet. Prima, weet dat je het altijd mag vragen als je toch wil. Nu is elke situatie anders maar ik zou vooral je kleinkind in de gaten houden en daarop inschatten en het een en ander wel bespreekbaar maken. Ik neem aan dat jij jezelf geen mama noemt tegenover haar? Dan komt mogelijk ook vanzelf de vraag: waar is mijn mama want andere kindjes hebben een mama.

Wat zijn jullie goed en lief dat jullie het kindje en de papa voor zo lang in huis hebben genomen en voor ze zorgen. Fijn voor de vader dat hij steun kan krijgen van (neem ik aan) zijn ouders. Het kan pijn veroorzaken om te weten dat je een mama hebt maar dat die niet in je leven kan/wil zijn. Met 4 jaar is troost en geborgenheid nog erg belangrijk en jullie zijn zijn stabiele basis. Zolang hij nu geen vragen heeft zou ik het nog laten. Maar zolang hij weet dat hij bij papa en opa en oma is, dan komt er ooit de vraag 'waar is mama'. Zelf zou ik er voor willen kiezen om de waarheid te vertellen op een kindermanier- daarmee het jochie wel in zijn waarde te laten en zijn vraag te respecteren maar hem te beschermen tegen evt te harde details. En daarbij heel duidelijk overbrengen dat jullie drietjes van hem houden zoals mama dat ook doet/deed/zou moeten doen. Je kan misschien, afhankelijk van wanneer het gesprek komt, aangeven dat mama het zwaar heeft met zichzelf.

Als hij er naar vraagt 🙏🏻

Dat ligt eraan wat voor 'rol' jullie Willen dat ze speelt. Als je een foto neerzet is ze 'erbij'. En zal je dus het gesprek aan moeten gaan zodra er interesse in de foto is. Wil je de moeder helemaal uit beeld. Dan zou ik het vertellen wanneer het besef er is.

Ik zou het van jongs af aan bespreekbaar maken en benoemen. Zo voorkom je dat het een heel groot, beladen ding wordt waar op een gegeven moment 'het gesprek' over gevoerd moet worden. Je kan al jong beginnen met wie is papa, wie is mama. Het zou mooi zijn als je bijvoorbeeld een fotoboekje hebt. In het begin kan je het heel simpel houden, 'mama woont in een ander huis', hoe ouder een kind wordt hoe meer informatie daar bij kan komen

Ik werk op een kinderopvang. Een meisje van 2,5 wist dat zij geen vader heeft. Ook al was ze zo jong ze wist dat alleen mama aanwezig was

Onze oudste is bijna 6 en weet al een hele tijd dat zij niet in mijn buik heeft gezeten maar bij een ander. Dat is heel normaal voor haar. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. En het hoeft allemaal niet te lastig te zijn. "Je hebt een mama maar die kon niet zo goed voor je zorgen. Daarom ben je hier komen wonen met papa." Meer hoef je op deze leeftijd nog niet te zeggen. Onze oudste heeft wel een foto van haar moeder in haar kamer net als foto's van broer en zus. Haar vader is onbekend dus daar weet ze nu niks vanaf.

Zsm ❤️