Wel of niet veel complimentjes geven?

Iets wat een compliment verdient krijgt een compliment. Maar als ze gewoon doen wat ik heb gevraagd ( opruimen, jas aantrekken, zelf eten) zeg ik dankjewel, als ze voor de 100keer het zeker trucje laten zien laat ik weten dat ik het zie, maar prijs ik ze niet de hemel in

Dit. Plus ik prijs eerder de effort die een kind ergens in stopt dan dat ik een compliment geef voor het resultaat. Dus meer proces gerichte complimenten dan resultaat gerichte complimenten.

Als je ervoor zorgt dat je ‘lege’ complimenten beperkt en echt alleen een inhoudelijk compliment geeft, dan geef je vanzelf minder complimenten. De complimenten die jij hierboven noemt, zeggen niet zo veel en kunnen slaan op van alles. Als je een compliment geeft zoals, ‘wat heb je mooie kleuren gebruikt!’ Of ‘ik heb er bewondering voor dat je al zelf je bord naar het aanrecht brengt, wat fijn!’ Dan heeft het sowieso meer waarde en daarmee voorkom je dat je te veel strooit met complimenten. Om de intrinsieke motivatie aan te spreken, kun je vragen wat ze er zelf van vinden. Of ze er zelf blij mee zijn, of ze het zelf mooi vinden… en soms is het niet erg om niks te zeggen als ze een puzzel hebben gemaakt :) Side note: natuurlijk geef ik ook geregeld lege complimenten, maar het is al goed om wat bewust te zijn ervan :)

Ik geef ook veel complimenten. Maar dan wel gericht op wat haar intentie is en met "uitleg". Dus "wat goed dat je iets nieuws proeft!". En ook complimenten als ze iets moeilijks probeert dat niet lukt. "Goed geprobeerd" oid. Ben je bekend met de theorie van fixed en growth mindset (Carol Dweck)? Er zijn veel filmpjes / tedtalks van. De manier waarop we onze kinderen complimenteren maakt uit voor hoeveel zelfvertrouwen ze hebben en of ze bereid zijn om een uitdaging aan te gaan.

Interessant, dat ga ik eens opzoeken!

Dat is wel een goede, maar wel voor vanaf peuters. Mijn kindje is net een halve maand geen baby meer 🤪

Dat kan je oplossen door de inzet te belonen en niet het resultaat. En bijvoorbeeld te vragen of ze trots op zichzelf zijn. En te laten zien dat je voor sommige dingen door moet zetten. Stimuleren lijkt me wel essentieel! Maar eigenlijk geloof ik niet dat je de intrinsieke motivatie kan verpesten door positieve feedback of complimenten. Wat ik wel zeker weet is dat als je ze niet geeft, dat niet goed is voor het zelfvertrouwen van het kind.

Ah ja dat is inderdaad een goede hoor, heb ik ook zeker meegenomen van m’n werk in het onderwijs! Soms noodgedwongen want niet in ieder kind schuilt een Rembrandt, maar ieder kind verdient wel om zich goed over zichzelf te voelen 😇

Dit heeft me aan het denken gezet (op een goede manier). Ik strooi namelijk 24/7 met complimenten 😅.. maar ik snap wat jij zeg.

Eens met onderstaande reacties. Vooral complimenten geven op gedrag en proces. En niet op het “zijn” en op het resultaat. Kinderen die vaak horen: wat ben je slim, knap, sterk krijgen de boodschap mee dat ze niet anders dan dat mogen zijn. Dus als een “slim” kind een keer iets niet weet of niet goed scoort op een toets, is dat voor zo’n kind heel erg. Ook later nog als student bijvoorbeeld. Daarom beter complimenten geven als: wat goed dat je zo gefocust was.

Ik heb hier heel veel boeken over gelezen en ze zeggen allemaal dat je je kind best een compliment mag geven (niet constant voor alles dat ze doen), maar dat het inderdaad geen “lege” complimenten moeten zijn. En meer een omschrijving dan een echt compliment. Zoals “ik zie dat je echt je best gedaan hebt op die tekening” of “je hebt de kleur blauw gebruikt voor de lucht zie ik!”. Ons zoontje is 1.5 jaar en als hij nu iets doet wat we knap vinden zoals een blokje in de goede vorm, zeggen we vaak “applaus voor jezelf!” Of “jaaa het rondje zit nu in de doos!” En nu als hij alleen aan het spelen is klapt hij dus als hij iets doet ook vaak in zijn handen voor zichzelf zonder ons hierbij nodig te hebben ter bevestiging.

Voor nieuwe dingen geef ik ook gewoon complimentjes. Om ons zoontje nieuwe dingen te leren, werkt heel enthousiast juichen juist. Dan juicht hij mee als het gelukt is en zie ik hem ook echt stralen. Natuurlijk stop ik na een paar keer wel als hij iets echt onder de knie heeft.

Maar laten we ook vooral niet teveel nadenken over wat wel "mag" en niet "mag" in de opvoeding, en gewoon jezelf zijn en doen wat goed voelt. Tuurlijk is een beetje bewust wording goed hoor maar kinderen mogen ook wel leren dat niet iedere volwassene een pedagogisch wonder is en dat intentie ook belangrijk is. Als ik met alle goeie intenties zeg "wat ben je mooi!" Wil ik geen moeder maffia over me heen omdat ik mijn dochter daarmee leer dat ze bevestiging van buitenaf moet krijgen.

Ik deed dit voorheen ook maar probeer het nu minder te doen. Is moeilijk hoor 😉 De redenen staan hieronder al wel gegeven. Enkele voorbeelden van alternatieven: - Wat fijn dat je zelf je bord weg brengt/je stoel aan schuift/helpt met… - Jaaaaa, nu is het gelukt! (Of veranderen in wat het doel was, bijv je hebt zélf je jas aangetrokken/alle was zit in de machine/etc) - Wauw, je hebt super hard gewerkt op die tekening! Wat zitten er veel kleuren in, ik zie … (en aanwijzen) (heel eerlijk die van mij is 2 en 4 maanden en ik mag blij zijn als hij eens een cirkel maakt ipv krassen en de meeste tekeningen zijn in 3 minuten klaar maar dat geeft niet, is gewoon niet zijn ding. 3 min krassen is voor hem zijn best doen!) - Wat ren je hard/wat kun jij goed tillen ipv wat ben je snel/sterk

Ik geef heel veel complimentjes. Kreeg vroeger namelijk zelf alleen maar kritiek waardoor ik heel streng naar mezelf ben. Dus ik uit heeeel veel liefde en trots naar mijn kinderen. Ik spreek ze ook aan als ze iets stouts doen natuurlijk. Maar ik denk dat we gewoon ons gevoel moeten volgen. Niet alle opvoed ‘foutjes’ resulteren gelukkig in verpeste of ongemotiveerde kinderen (ik kan dit zelf ook snel denken maar is echt niet zo)

Sorry kon net mijn bericht niet afmaken. - Inderdáád/Dat klopt! (Als ze iets benoemen, bijv paard, auto, en het klopt en je wilt aangeven dat je ze gehoord hebt maar het is ook geen goed zo waard) - wat oefen je hard! (Vooral ook bij dingen die nog niet lukken!) - ipv ‘wat ben je lief’, benoemen wie er blij wordt en waar je dat aan kunt zien. Zodat ze het voor die persoon doen ipv voor jou/jouw compliment. Bijv: ‘Sammie is erg blij dat jij dat koekje met hem deelt, hij lacht helemaal!’ Of ‘Oma zal het zo leuk vinden dat je die tekening speciaal voor haar gemaakt hebt!’ Los van complimenten of reacties op dingen die gebeuren: - ik ben trots op je - ik hou van je Met je intonatie en aandacht kun je echt heel veel trots en waardering laten blijken 😊