De titel zegt het al, onze zoon van bijna twee zegt helemaal niks, tot grote frustratie aan toe bij hem (en bij ons ook als ik eerlijk ik ben). Hij zegt sporadisch mama en papa, maar niet als hij ons nodig heeft oid. Woorden als bal, poes, opa, oma etc. heeft hij nog nooit gezegd.
Wel begrijpt hij alles wat wij zeggen/vragen en kan hij alles aanwijzen.
Ik maakte me eerst geen zorgen, maar ik merk dat ik er nu toch wel veel mee bezig ben.
We lezen boekjes, zingen liedjes, benoemen bijna alles wat zeggen, maar niks lijkt te leiden tot praten.
Hij is erg ondernemend, lief, maar ook heel snel gefrustreerd. Als hij even zijn zij niet krijgt of wij hem niet begrijpen krijgt hij driftbui. Hij wordt dan ook fysieker. Logisch als je verbaal niet kan communiceren!
Vandaag heeft het consultatiebureau afgesproken dat ze ons gaan bellen over de situatie. Geen idee wat de stappen zijn.
Eigenlijk ben ik op zoek naar ervaringsverhalen. Wie herkent dit en hoe ontwikkelde dit zich bij jullie kindje? Kwam er een bepaalde logische diagnose uit of begon je kind gewoon echt laat met praten?
Vaak als ik dit uitleg aan mensen zeggen ze: Ach, mijn kind zegt/zei ook alleen maar ...(5-10 woordjes). Dat vind ik toch nog wel een groot verschil met een kindje wat geen enkel woord zegt.
Ik hoor het graag!!