22 en zwanger willen worden

Als je gelukkig bent in je relatie dan zou ik niet een ander zoeken alleen omdat je sneller een kindje wilt dan je partner. Hij heeft ook een kinderwens en als jullie relatie fijn is is het denk ik het waard om te wachten tot hij ook klaar is 🥰 en wie weet is dat wel sneller dan je denkt! Zou zonde zijn je relatie weg te gooien op de gok(!) dat je een andere vind die sneller een kindje wilt waarbij je relatie misschien minder fijn is..

Ik vind dat je een goede basis nodig hebt voor een kindje. Inkomen, eigen huis en een stabiele relatie (tenzij je bewust alleen moeder wordt). Een baby is niet iets was je doet 'omdat je niks te doen hebt'. Ik zou eerst eens gaan samenwonen en een goede stabiele relatie en basis opbouwen.

ik zou zeggen zorg dat je in iedergeval een eigen huisje hebt. (of de personen waar je nu woont moeten er geen probleem mee hebben) je vriend trekt misschien wel bij probeer gesprekken met hem aan te gaan misschien is hij bang of vind hij het te snel gaan maar is hij er over een paar maanden wel klaar voor. 22 is niet te jong ik zelf was ook 22 toen ik zwanger wilde worden de wens was zo groot nadat ik op mijn 15e en 16e een miskraam heb gehad. mijn vriend en ik waren pas 2 maanden samen toen ik zwanger raakte, het was een bewuste keus van ons en zijn hier vanaf dag 1 van ons relatie mee gestart ( dit was mogenlijk omdat wij elkaar al jaren kende en al jaren om elkaar heen draaide). hij had een huis en ik had een huis en eind vorig jaar heb ik besloten bij hem in te trekken en nu gaan we een huis kopen en gaan wij trouwen. iets wat ik zelf nooit gedacht had want zo snel... no way dat dat ooit in mij opkwam maar het moment was daar en het voelde goed. ik ben met mijn ogen dicht in het diepe gesprongen en tot nu toe heeft het mij alleen maar goede dingen en geluk opgeleverd. dus mijn advies is... doe waar jij je goed bij voelt en praat vooral met je vriend en laat je net gek maken door andere mensen omdat je 'te jong' zou zijn of iets dergelijke.

Ik zie en lees dat je geen negatieve reacties wilt, dus ik probeer het zo lief mogelijk te zeggen, maar je kan niet verwachten dat mensen alleen met je mee lullen en geen mening hebben. Je zegt dat je vriend echt je alles is en er super gelukkig mee bent, maar toch twijfel je om bij hem weg te gaan om een kind eerder te kunnen hebben... Ik vind dit persoonlijk al niet echt een goede basis, want hou je dan wel echt van hem? En als je er niet het geduld voor kunt hebben tot je elkaar gewoon goed hebt leren kennen, hoe weet je dan of je met iemand bent waar je ook jaren mee wilt blijven? Kijk er kan met elke relatie een keer wat mis gaan op een bepaald moment, maar voor een baby of kind is het wel zo fijn om een goede en stabiele omgeving te hebben om in op te groeien. Het is dan wel handig dat je een partner hebt die je goed kent en niet waar je later toch dingen van ontdekt die je dwars gaan zitten of weet ik het. Zeker tijdens het samenwonen en je bepaalde momenten lekker op elkaars lip zit en in elkaar routines, ga je elkaar goed leren kennen 😜 Ook geef jij aan dat je niet weet wat je met je leven wilt en omschrijf je jezelf ook nog als een 'meisje' en niet als vrouw. Misschien handig om je even eerst goed op jezelf te storten. Een baby is hartstikke leuk, maar vooral enorm zwaar. Je geeft aan dat je problemen hebt met het volhouden. Dat is toch wel iets wat je nodig hebt met een baby, want een baby geeft heel veel, maar kost ook heel veel. Hoe wil je die energie en concentratie daarvoor opbrengen? Hoe ga je dat aanpakken op de momenten dat je het niet meer volhoud? Je kan dan niet zomaar opgeven zoals bij andere dingen als het niet meer gaat. Ik zou je de tip en advies mee willen geven om echt even goed te kijken naar jezelf en waar je staat in het leven en met wie en wat je wilt en wat je een kind kunt geven. En niet enkel aan een kind beginnen omdat je het heel graag wil... het is niet om gemeen te zijn en het is je eigen keuze en jouw leven, maar als moeder zijnde moet je ook bezig zijn met wat is goed voor een kind en ben je momenteel in de situatie om het te geven wat het verdient en nodig heeft. Of is het handiger om eerst te werken aan jezelf of je omgeving, of woonsituatie etc. Maar eerst samen wonen met iemand om te kijken hoe dat gaat en beide je weg daarin vinden is toch wel een aanrader 😋

Een kind nemen/krijgen/willen/hebben is geen oplossing voor jouw daginvulling.

Als daginvulling kan je vrijwilligerswerk gaan doen. Helpen in een dierenasiel. Kletsen, spelletjes doen met ouderen in een verzorgingshuis etc. Allemaal goede doelen waar je jezelf mee bezig kan houden. Voor de rest ben ik het eens met wat de anderen zeggen. Ik heb niks te doen dus ik wil een kind is kort door de bocht. Ik geloof best dat je je kind veel liefde kan geven en alles wat erbij hoort maar wat achter de hand hebben financieel en ook een eigen plek voor jou, je vriend en je kind is erg fijn. Wat vervelend dat je in je vorige relatie mishandeld bent en je kindje daardoor hebt verloren. Weet niet of dat het juiste woord is maar je begrijpt vast wat ik bedoel. Als je nu weggaat bij je vriend en iemand anders zoekt die er na een tijdje klaar voor is, ben je even lang bezig als huisje boompje beestje met je huidige vriend. Het moet zijn vanuit de liefde en niet eens kies actie welke het beste bij je huidige wens past 😉. Je bent nog jong genoeg om bijvoorbeeld over 3 jaar aan kinderen te beginnen. Pak een fotografie cursus op die je in je eigen tijd kan doen, ga naar een asielzoekerscentrum om daar vrijwilligerswerk te doen, wordt maatje van iemand die ook alleen is/het moeilijk heeft/de taal niet goed beheerst. Er is nog zoveel voor je om te doen, om levenservaring op te doen zodat je, wanneer je er echt klaar voor bent en je vriend ook, al je aandacht te geven aan je kind.

Inderdaad zorg eerst voor een stabiele basis! Ik ben ook 22 jaar en zwanger maar mijn vriend en ik wonen 2 jaar samen in ons koophuis. Beide een goede baan en alles is goed geregeld. Leeftijd zegt niks maar je wilt je kindje wel een goede start geven!

Dit.

Wellicht is het een idee om samen met een psycholoog te kijken naar je verhaal? Psychologen zijn objectief, laten je nieuwe invalshoeken zien en geven handvatten om met bepaalde dingen om te gaan. Ik lees veel in je verhaal wat je NIET meer kan, maar uitzoeken wat je WEL allemaal nog kan, kan zoveel moois brengen voor jou als individu. Je bent namelijk niet alleen de vriendin van of mama van maar ook jij en jij verdient heel veel goede zorg van jezelf ❤️

As dit de man is waarmee je de rest van je leven wilt samen zijn, zou ik m zeker niet inruilen!! Misschien wel handig om dus de basis op orde te hebben, een huis en samen financieel onafhankelijk. Ben je al eens samen een lange tijd op vakantie geweest? Dan leer je elkaar ook goed kennen. Ik vind 22 niet te jong. Dat jullie er klaar voor bent ik het belangrijkste. Ik lees overigens nergens dat je een kind wilt om je tijd mee te vullen omdat je niks te doen zou hebben dus die reacties hier snap ik niet helemaal. Dat zijn aannames. Veel sterkte met je keuzes maken en hopelijk komen jullie er uit!

Ik woonde bij mijn 1ste in een huurhuisje, was nog jonger... Nadien hebben we gekocht enz. Zou het nooit meer doen. Ondanks ik het toen ook zo graag wou. Ik heb die periode precies niet bewust meegemaakt 🙃

Bij mij gaan er een hoop alarmbellen rinkelen. Niet je leeftijd hoor, maar wel een hersenbeschadiging, niet samen wonen (niet echt een stabiele basis) en een onverwerkte abortus. Daar zou ik eerst aan werken, met name de stabiele basis...

Ik vind alle reacties over dagbesteding wat pijnlijk om te lezen... Als psycholoog zou ik eerder wijzen op het niet verwerken van je arbortus, en misschien versterkt het feit dat je nu ff geen dagbesteding hebt je wens maar dat lijkt me gezien je verhaal niet de de belangrijkste oorzaak zijn...misschien een keer een gesprek aangaan met een psycholoog? Dat gezegd te hebben, ben ik meer voor het volgen van je gevoel. In welke tijd leven we dat je pas aan kinderen mag beginnen nadat je werk hebt een huis hebt gekocht enz...dat zijn alle praktische zaken die het leven gemakkelijker kunnen op sommige vlakken... maar ik ken genoeg vrouwen die op hun 16de een kind hebben gekregen en nu een fijne leven hebben.... ik ken er ook die op een 16de een kind hebben gekregen en nu op sommige vlakken nog steeds strugglen, daarentegen ken ik ook veel die eerst hebben gestudeerd, goede baan hebben gekregen, huis gekocht en dan een kind hebben gekregen (iets later dan de rest) en een fijn leven hebben, en dan ken ik er ook nog zat die alles hebben, relatie (of geen relatie, je mag het ook altijd nog alleen doen, waarom zou je dit perse met een man MOETEN doen), huis, goede baan en daarna niet of moeilijk zwanger kunnen worden... ik ben er een van en heb 8jaar voor een kind moeten vechten, geloof me ik heb in die jaren vaak gewenst dat ik eerder was begonnen, niet een arbortus had gedaan in mijn jongere jaren... waarom MOEST en zou ik eerst een STABIELE leven voor mezelf bouwen? Natuurlijk kan het zo Zijn dat wanneer je je vriend wat meer tijd gunt hij misschien je wens zal gaan delen, zo te lezen heb je een fijne relatie! Ga eens met hem in gesprek waar bij hem al dat MOETEN (werk, huis etc) vandaan komt, van hem of van anderen? Persoonlijk ben ik allergisch geworden voor alle MOETEN die anderen bewust en onbewust op anderen kunnen projecteren. Ik ben er van overtuigd dat welke keuze je ook maakt je er het beste van kunt maken als je ervoor gaat, met of zonder kind (voor nu), met of zonder vriend, met of zonder eigen huis en met of zonder werk. Hang in there!

Omdat een kind geld kost? En tuurlijk gaat het vaak heel goed en ook vaak heel fout, dat weet je niet van tevoren. Maar een kind is zo'n impact op je leven dat ik wel vind dat je eerst een stabiel leven moet hebben ja.

Het is een om iets te vinden voor jezelf...Je mag van alles vinden voor jezelf, alleen je mening opleggen aan anderen, vooral als ze in nood zijn... dat is een tweede

Daar vraagt ze toch om? 🤷‍♀️ als je daar niet tegen kan moet je niks op een forum posten...

Heb je het nou over To of over jezelf ofzo? Als je de keuze hebt om je een zwangerschap nog even uit te stellen lijkt het me heel verstandig om eerst te zorgen voor een stabiel leven. Dat hoeft geen huisje boompje beestje te zijn, maar onverwerkte lastige ervaringen verwerken en voor jezelf kunnen zorgen lijken me toch wel echt geen gekke voorwaarden.

En alles is ook maar relatief he... geloof me als je weet hoe DIEP een dergelijke wens kan gaan... en geloof me dat kan ECHT HEEL DIEL EN VER GAAN dan zijn zaken als dagbesteding, geld en een huis niks waard. Ik had tijdens mijn gevecht zonder twijfel ons bedrijf, ons huis en mijn werk opgegeven voor een kind (mijn partner overigens niet hoor😅)

Dezelfde vraag voor jou... ik denk dat je mijn punt niet begrijp... althans niet als je nu ook nog voorwaarden gaat opleggen aan het krijgen van een kind. Lees mijn berichten goed. Ik geef geen advies, ik en pretendeer geen voorwaarden. Ik zeg volg je gevoel😉 het komt goed

Alhoewel volg je gevoel is natuurlijk een advies, maat bedoel meer ik geef geen advies voor of tegen het hebben van een kind