Pijnlijke momenten

Herkenbaar, ik ben er altijd eerlijk over geweest naar iedereen, en dan snappen ze het ook echt.. het is niet dat je hun het niet gunt, maar je gunt het jezelf na al die ellende ook gewoon... Later was ik degene die zwanger werd en een vriendin degene met miskraam /traject enz. Dit vond ik ook erg rottig en kreeg er zelfs een soort schuldgevoel van omdat ik wist hoe oneerlijk het was. Dit heb ik meteen met haar besproken, want ik kwam erachter dat het gelukt was toen zij net wist dat ze een miskraam had. Ik wilde het niet stilhouden en later als “ blij” nieuws gaan vertellen. Ondertussen ben ik 33 w zwanger en zij nog niet.. maar we praten er erg veel over en ik zie het maar zo dat ze dan ook iemand heeft waar ze haar ei bij kwijt kan..

Herkenbaar hoor. Ik ben altijd heel open en eerlijk geweest. Ook welke momenten ik lastig vond, zoals sinterklaasfeest etc. Juist doordat ik er open was, werd mijn familie dat ook. Ik heb ook aangegeven dat ik niet buitengesloten wilde worden en als er iets was qua kraam, baby oid zed daar eerst even op gingen voorbereiden ipv meteen online gooien enzo, maar ook dat ze me juist wel uitnodigden zodat ik zelf de keuze kon maken of ik er heen ging of niet. Sterkte!!

Hey , ik snap je gevoel helemaal . Ikzelf ben zwanger terwijl mijn beste vriendin al meer dan 2 jaar bezig is en het niet wil lukken . Ik vindt het moeilijk om dingen met haar te delen omdat ik haar geen pijn wil doen . Wij hebben samen erover gesproken en ik deel sws niet teveel . Is voor haar niet fijn als ik elke keer praat over mijn zwangerschap. Buiten haar gevoelens van dat het niet lukt en dat ze soort jaloers is . Is ze wel ook blij voor mij . Als er mijlpalen zijn ofzo vraag ik haar altijd of ze het aankan , en zo niet dan vertel ik niks . Het is gewoon continue afwegen hoe of wat en eerlijk zijn over wat je voelt en wat de moeilijkheden zijn . Als de kleine er is komt ze sws alleen met haar man op kraamvisite ( als ze dat dan aankan ) zonder andere , zodat haar emoties als die er zijn er ook gewoon kunnen zijn . Ik denk dat het belangrijk is om je een beetje in elkaar te kunnen verplaatsen en rekening te houden met elkaars gevoelens . Ik persoonlijk vindt dat ik wat meer rekening met haar moet houden omdat het voor haar pijnlijk is allemaal , en ik me dingen ook met andere kan bespreken. Maar houd haar ook niet overal buiten want dat vindt ze ook niet fijn

Een dikke knuffel voor jou! Ik weet uit eigen ervaring hoe zwaar het is om hier doorheen te gaan. Wanneer iemand, zonder dat ik ook maar enig idee had hiervan, een zwangerschap aankondigde kon ik wel door de grond zakken. Ik kon het niet aan om collega’s (die niet van mijn situatie op de hoogte waren) te feliciteren. Ik kreeg het mijn strot gewoon niet uit. Gelukkig wisten onze familie en vrienden het wel en zijn zij altijd heel sensitief met ons omgegaan. Zo vertelde een goede vriendin mij zelf dat ze gingen stoppen met de pil, zodat het nieuws niet op enig moment volledig uit de lucht kwam vallen voor mij. Dit heeft me erg geholpen en zo kon ik ook oprecht blij zijn voor hun toen het moment daar was ipv dat het voelde als een klap in mijn gezicht. Collega’s die dicht bij me stonden wisten het ook. Dat was fijn. Verder wil ik zeggen houd vertrouwen! Ik ben zelf na 7 jaar, 5x IUI, 2 IVf beurten en veel ovulatietesten, zonder hulp zwanger geraakt. Wonderen zijn de wereld niet uit!

Dank voor jullie lieve reacties! Gelukkig ontvangen wij ook veel begrip en steun van de mensen die we in vertrouwen hebben genomen. We zijn er tegen een bepaalde groep vrienden en familieleden open over geweest. Ik ben blij om te lezen dat jullie een manier hebben gevonden om vriendschappen in deze lastige situatie in stand te kunnen houden. Daar maak ik me namelijk ook erg zorgen over. Ik zou zo graag bepaalde mijlpalen van mijn vriendinnen meevieren en hen helpen met hun problemen tijdens zwangerschap of opvoeding. Maar het zijn problemen die je zelf ook zo graag zou hebben. Hoe gek dat ook klinkt.