Dingen die niemand je vertelde over zwanger zijn

Wat verwoord je dat mooi! Ik merk dat ik nu al heel erg geniet van de bubbel, relativeren gaat me ook heel gemakkelijk af. Niets is op dit moment zo mooi, bijzonder en belangrijk als de baby die eraan komt.

'Welkom in het grote mysterie van zwanger zijn. Nu je het bent, kunnen we je de geheimen vertellen. Als je dit allemaal had geweten, was je er nooit aan begonnen.' ... Zo voelt het voor mij ;-) - Zwanger zijn is niets voor mij. Erg oncomfortabel allemaal. - Dat als je een positieve test in handen hebt, je al een maand langer zwanger bent dan gedacht (in ons geval iig). - Borsten die véél groter groeien dan voorheen voorzien. - Meevaller; als je al way zwaarder bent, hoef je niet zo heel veel aan te komen tijdens de zwangerschap (4 kilo maar in mijn geval). - Ik moet nog bevallen, maar... Dat hele borstvoedingsgebeuren moet een hoop geklieder worden?! Lekkende borsten? Spuitende borsten? Oké dan... Naja, zo zijn er ongetwijfeld nog wel wat dingetjes die ik vergeet!

Haha, ik heb heel hard moeten lachen om je eerste zin. Maar verder vind ik het heel naar voor je dat het tegenvalt! Ben je al ver?

Ik heb een fantastische zwangerschap (nu 40 weken) en weinig echte kwalen waar ik last van heb of had. Wat ik niet goed kon vinden, waar ik wel 'last' van had: -vanaf 30 weken ong. het gevoel dat je een schup in je kruis hebt gehad, helemaal beurs als je te lang hebt gestaan of gelopen -ikzelf als beste slaper, zelfs de laatste weken afschuwelijk slecht slaap en dit van mezelf niet had verwacht -ik nog fitter ben dan ik ooit had gedacht met 40 weken, ben ik echt trots op en blij mee -dat je ook vanaf 36 weken pas dikke pootjes kunt krijgen door vasthouden vocht🤣

Ik voelde mij tijdens mijn zwangerschap voor het eerst in mijn leven heel aantrekkelijk. Terwijl quasi iedereen me telkens zei dat ik me een walvis of een draak zou voelen. Niks was minder waar. 🤷🏻‍♀️

Dat zwanger zijn gewoon *** is en dat als mannen het moesten doen de mensheid al lang uitgestorven was. Dat je iedereen die zegt geniet ervan een klap wil geven Dat mensen denken dat je ik een soort weke halfdebiel verandert. Dat zwangerschapsdementie/vergeetachtigheid echt complete onzin is. Dat je emoties veranderen en dat hormonaal wordt.... Dat je ook nog zo gek bent dat je het een 2e keer gaat doen Na de bevalling je na 6 weken denkt: ik ben wel klaar het babygekir en blij bent dat je weer kunt gaan werken

Dat iedere man (en echt alleen mannen volgens mij) wel een verhaal heeft dat ongeveer begint met: "ohhh, maar mijn vrouw had....". En dan het liefst als het lekker lang geleden was. En dan echt niet begrijpen dat iedere vrouw anders is, en niet ineens magisch hetzelfde wordt als je zwanger bent, dus "ja leuk dat jouw vrouw zin had in een mcflurry maar verder geen klachten had, ík ga kapot van de pijn als ik 2 uur in een stoel zit, dus doei"

De rugpijn 🥺 en ongemak door buik dus niet goed kunnen bukken

Kuitkrampen!!! Wist niet eens dat dat een zwangerschapskwaal was 😵‍💫

Dat ik zo ongelooflijk trots kan zijn op me dikke buik had ik nooit verwacht 🥰

Dat het allemaal heel erg meevalt 😊 En dat ik nu snap dat “I didn’t know I was pregnant” toch best wel eens waar zou kunnen zijn

Dat je al gelijk vanaf week 1 misselijk kan zijn... En het daardoor een behoorlijke opgaven is om in de ochtend vroeg op te staan om naar je werk te gaan terwijl je geen hap door je keel krijgt en steeds moet overgeven.

Oh en dat ik echt heel weinig connectie voel met de buikbaby, maar dat ook dat normaal is. Dat het zo onvoorstelbaar is wat er allemaal gebeurt. Een baby. Die groeit. In mijn buik. Na 1 keer sex. Hahahaha. En dat als ik een weekje moe ben en honger heb, mijn buik de week erop groter is en het dus allemaal werkt!! Dat ik daardoor wel nieuwe waardering voor de natuur heb.

Kuitkrampen, misselijkheid, vermoeidheid of stemmingswisselingen ik neem het allemaaaal voor lief! Ben zoo ontzetend dankbaar dat net na jaren is gelukt dus moet echt zeggen bij alles denk oh johh t gaat vanzelf voorbij. Zwanger zijn vind het heeerlijk, ik omarm de klachten met liefde!! Dit is nodig om ons mupske te laten groeien, dus helemaal best!

Allereerst: gefeliciteerd! Ik merk vooral dat ik de ongemakken beter verdraag van het zwanger zijn. Dus waar je anders van zou balen of het zeer doet, weet je dat je het voor iets heel moois doet en dat maakt het lichter. Ik merk ook dat ik geduldiger geworden ben. In bed kan ik even ontzettend genieten als de kleine beweegt. Wat ik echt niet had verwacht, is hoeveel je moet uitzoeken. Ik zat al jaren niet in de baby's en zoveel is nieuw. Heb je de kinderwagen uitgezocht, moet je de meubels uitzoeken, dat gedaan en dan lakens, dekens etc. En zo gaat dat echt verder. De eerste keer dat m'n man in een babywinkel kwam, voelde hij zich op een andere planeet. En het is heel fijn als je partner je steunt. In m'n derde trimester krijg ik meer last van m'n hormonen en dan m'n rustige en lieve man naast me, is heel erg fijn. Geniet ervan!

Gefeliciteerd! Ik ben nu bijna 18 weken zwanger van de eerste. En wat mij verbaast is ten eerste hoe veel extra haargroei je krijgt, whut? Wat ik zelf had onderschat is dat je best lang in de zwangerschap helemaal niet zo zwanger eruit ziet of de baby voelt.. dat had ik me toch romantischer voorgesteld. Verder viel mij het eerste trimester wel mee, omdat dat bekend staat als alleen maar super ziek zijn. En het tweede valt me tegen, want je zou je dan helemaal fit en geweldig voelen ofzo haha nou, nee. Lage bloeddruk en bekkenbodem pijnen en heel moe. Het is voor iedereen anders!

Niemand heeft mij verteld dat de misselijkheid zo ontzettend erg kon zijn. Ondertussen 15 weken en zit nog steeds aan de pillen tegen misselijkheid, zonder is het niet te doen. Alle geuren die ik niet meer kan hebben. Heel de dag een vieze smaak in mijn mond. Oh en de verandering van mijn lichaam en ikzelf. Ik weet uiteraard dat het lichaam veranderd, maar ik had niet verwacht dat ik er zoveel moeite mee had dat mijn lichaam veranderd. Daarnaast herken ik mezelf ook niet meer echt. Ook mijn man zei laatst nog dat hij de oude ik mist, en dat snap ik, want ik mis ook de oude ik. Hier was ik niet op voorbereid.

Ik heb in de afgelopen maanden zoveel meegemaakt wat ik nooit gehoord had van andere zwangere dames! En dan ben ik nog niet eens bevallen, dat is een hele andere fase waar opnieuw allemaal dingen gaan gebeuren waar nooit iemand over sprak haha. Ik had geen standaard kwaaltjes zoals misselijkheid. Daarintegen was ik zo vergeetachtig als een klapdeur. Zwangerschapsdementie stak de kop op toen ik rond de 8 weken was, en het werd steeds extremer. (Mandjes vergeten terug te zetten in de winkel, spullen vergeten mee te nemen dus 10x opnieuw naar de winkel, niet weten hoe je gasfornuis werkt en 10x controleren of hij wel uit staat, op het werk hele gesprekken vergeten die je net 10 min geleden gevoerd hebt etc..) Tot week 21, toen was alles beter.. dacht ik in ieder geval. - maagzuur. Zitten, lopen, liggen.. maagzuur kent geen genade. - rusteloze benen. - kramp in je kuit.. plotseling, ja ook tijdens de daad. ;) - spontaan eten vies vinden. (Je bent al op een kwart van je eten en die ENE HAP zorgt ervoor dat je de rest vd maaltijd niet meer lust. Hoe dan? - bekkenpijn. Niemand vertelt hoe pijnlijk dat echt is en dat je eigenlijk gewoon beperkt bent daarmee (tip: dry needling helpt echt!) - snurken. Vocht vasthouden is een bitch.. als je snurkt, houd je vocht vast. Dat krijg je te horen en er is niks aan te doen. Ik kocht een bitje en neusspreiders, dat helpt enigszins. Maar ik denk dat ik ondertussen de hele Veluwe al gekapt heb - carpaal tunnel syndroom. Nog zo'n leuk kwaaltje wat je te danken hebt aan vocht, als je er last van hebt. Ik heb het in mijn handen, polsen en enkels.. - lekkende borsten. Snachts wakker worden omdat er wat plakt.. - niet normaal kunnen zitten en liggen. Je buik gaat groeien, vooral in het laatste trimester is het soms erg oncomfortabel omdat je buik dan tegen je maag aan drukt. Wat dan weer wel handig is; je kan je kopje soep op je buik zetten als tafeltje. - het trappen van je kind. Een wonder noemen ze het. 2 gekneusde ribben en een horror scenario verder; lekker wonder joh hahah. Die kleine probeert er bij mij via mijn zij uit te komen geloof ik, met regelmaat fikse trappen. - u call me fat?!. Ik ben lang en slank.. nu ben ik dik en dat krijg ik met regelmaat te horen. Liefkozend en grappig, dat dan weer wel.. onthoud altijd dat je prachtig bent als je zwanger bent en dat men dit echt als grapje zegt. - babypraat. Je leven staat even in het teken van baby.. er is geen ander leven meer. Mensen vragen hoe het met de zwangerschap gaat, alles gaat om baby en zwanger. - "geloof mij, probeer ervan te genieten. Het is prachtig en straks kan je niet meer genieten". Die opmerking, ik kon men wel neerknuppelen met de dichtstbijzijnde tafelpoot. Mijn tip: geniet van de mooie dingen en zeik over de negatieve dingen. Romantiseer niks als je dat niet wil.. het is niet altijd "genieten" - eenzaamheid. Nu in verlof, soms best saai hoor. Zorg alvast voor een leuke hobby of bezigheid.. dat scheelt strakjes verveling. Netflix uitkijken is met 2 dagen voor elkaar ;-) Wat daarnaast wel leuker is dan ik had verwacht; mensen vinden het erg leuk om zo nu en dan eens te komen helpen. Even babyshoppen met moeders, huishouden doen met moeders of een vriendin etc. Dat is samen wel echt gezelliger (en handiger) dan alleen. ♡ Mijn lieve katten vinden het fantastisch dat ik zwanger ben, ik ben echt iemand waarover ze waken momenteel. Zoveel knuffels en gezelligheid.. Ben zowat 1 van hun hihi Plus!! Je bent ineens van je verslavingen af. Ik moest wel echt stoppen met roken en minderen met koffie en snoep enzo. Dat is wel goed voor een mens hoor..

Eigenlijk vind ik het tot nu toe helemaal niet leuk. 🥺🥺 Iedereen die maar vrolijk doet over het groeien van mijn buik, mijn man die het helemaal leuk vindt dat het groeit. En ik die dan alleen maar een boze reactie terug kan geven met dat het allemaal opgeblazen is, mijn darmen van slag zijn, en ik me gewoon dik voel. Praat gewoon niet elke dag over het veranderen van mijn lichaam.

Dat mijn voeten een maat groter zijn geworden na de zwangerschap. Dat had ik nooit kunnen bedenken. Ik hield veel vocht vast tijdens de zwangerschap, maar Nooit geweten dat m'n voeten blijvend een maat groter zijn. (En dat ik dus allemaal nieuwe schoenen kon kopen 🙈) Ik voelde me pas na 13 maanden weer mezelf. Over het leven na de bevalling is vrij weinig te lezen vond ik. Ik vond het best zwaar allemaal. Tuurlijk las ik wel iets van kraamtranen, maar bij mij was het echt wel iedere dag huilen in het eerste halfjaar 😊