Dingen die niemand je vertelde over zwanger zijn

Mijn dochter is inmiddels 6 maanden en soms denk ik ineens weer: wat bizar dat ik gewoon een baby heb! 😂

Enige wat ik nog steeds niet kan geloven is dat een baby van een spermacel en eicel naar een heel mensje gaat verbaast me elke keer weer die gedachten🙈 en me kinderen beginnen ze het ook af te vragen hoe dat kan😔

Aan alle kanten aan kanten aan komen en het er niet meer afkrijgen overal striemen krijgen Niet je zelf kunnen scheren Eind van zwangerschap om de 10 min naar de wc ook snachts en het soms niet op kunnen houden tot de wc bij mij was de gang elke nacht nat en kon ik weer gaan dweilen Als je net te lang niet gegeten heb helemaal naar worden Hele rare nare dromen over mensen van 5 jaar geleden waar je helemaal niet over wilt dromen (exen bv.) Ik moest wel 10x op een dag poepen nu trouwens weer Hele erge kuitkramp in 1 been gebeurde nog 1x net na bevalling schreeuwde het uit daarna geen last meer van gehad

Ik ben er 37 en vergeet het ook nog vaak 😅 gewoon omdat ik er eigenlijk geen last van ondervind. Enkel mijn schoenen aandoen is wat moeilijker en ik mag nu niet meer sporten zoals daarvoor maar voor de rest valt het echt wel mee.

Gelukkig! Ik heb veel last van harde buiken, heb ze bijna continue. Ik word onrustig van rustig te moeten zijn. Ik denk dat er nog veel moet gebeuren, maar eigenlijk staat alles klaar. En het leven draait nadien gewoon door 🤭

DE BOEREN IN DE AVOND 😱😱😱😱😱😱😱 Ik word gewoon gek van mijzelf 😂

Dat je geheugen als een zeef wordt! Althans bij mij..😅 Zo had ik bijvoorbeeld zowel bij de zwangerschap van zoon als dochter, toen ik wilde wandelen de deur achter me dichtgedaan en gewoon de huissleutel vergeten! Hoe dan? 🙈 Maargoed dat onze buren van toen onze huissleutel hadden.

Gek misschien, maar ik voel me eigenlijk meer tevreden over mijn lichaam dan ooit. Niet dat ik me normaal gesproken super onzeker voel, maar mijn uiterlijk vond ik vooral gemiddeld en niet zo bijzonder. Een schouderophaal. Zo halverwege met het groeien van mijn buik vond ik het er niet uitzien. Inmiddels is mijn uitgerekende datum geweest, zijn mijn voeten opgezwollen, zit ik onder de striemen en heb ik een enorme voorhangende buik. En ik kijk in de spiegel en ik ben er trots op. Voor het eerst heb ik echt het gevoel dat het iets prachtigs is om vrouw te zijn en een lichaam te hebben dat in staat is zoiets te creëren, voeden en koesteren. Dat het tot het uiterste wordt gedreven om mijn kind een zo goed mogelijke start te geven. Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom zo veel vrouwen gruwen van de striae, vind het zelf stiekem eigenlijk wel mooi, die kleurtjes die laten zien dat er zoiets uitzonderlijks door je is gemaakt en verzorgd, en dat je jezelf tot het gaatje hebt willen drijven om je daar volledig voor in te zetten 💕 Misschien heel romantisch maar ik had echt niet verwacht dat er een punt zou komen waarop ik de zwangerschap toch wel mooi zou vinden. Vond het tot een week of 3 geleden vooral irritant, lelijk en vermoeiend. Een noodzakelijk kwaad. Nu toch eigenlijk ook wel prachtig 😊

Prachtig omschreven en helemaal mee eens! Uiteindelijk geeft striae een soort parelmoer glans over een paar jaar, mooi toch 😍 Die strepen hebben we verdiend!

Dit heb ik heel erg, ben nu 8 weken, maandag de eerste echo en ik hoop dat het dan een beetje tot me door dringt en dat ik mezelf toesta om er van te genieten!

Dit is heel erg herkenbaar, dus uiteindelijk ook sleutel gegeven aan de buren. Maar het was laatst zo erg dat ik sleutels was verbeten, en dat ze aan de binnenkant er inzaten 😂 moest ik dus mijn raampje inslaan anders kwam ik niet binnen !😂

Whoops, vreselijk joh! 🙈 a.k.a. 'zwangerschapsdementie'.Hoop dat het niet nog een keer gebeurd en dat het deze zwangerschap meevalt.🤞🏼🙊 Wat die hormonen allemaal al niet met je kunnen doen.😅

Ik heb hier echt om kunnen lachen 😂😂😂😂

Ehm ik vind ook de bitchiness die een zwangerschap in je naar boven kan brengen het noemen waard. Ben vanavond zo hard tegen man uitgevallen omdat 'ie geen frietjes had gekocht, halfuur later zat ik te huilen omdat het me zo speet en daarna was ik weer supervrolijk omdat 'ie wel puntpaprika's mee had, waar ik ook zin in had. Die rollercoaster heb ik echt onderschat en ik dacht altijd, neh, zo ben ik niet!

In de kraamweek: hele tijd controles door kraamzorg en verloskundige...Rectale temperatuurmeting en hechtingen checken (en hartslag en bloeddruk, maar daarvoor hoef je niet met je billen bloot...) Vond ik nogal irritant (had tot 2x toe dat de verloskundige in de ochtend kwam en de kraamzorg pas s middags en dan controleren ze dus beiden de hechtingen 🥴). Ook zoiets: dat je op dinsdagmiddag hoort dat je vanaf de volgende dag maar halve dagen kraamzorg krijgt ivm met drukte. Waren we voor gewaarschuwd dat dat zou kunnen gebeuren, maar dat de kraamhulp dat zo einde dag even tussen neus en lippen door verteld viel ons een beetje rauw op ons dak. En tot slot: je leest vooral veel verhalen over nare of moeilijke bevallingen. Er zijn ook een heleboel bevallingen die heel goed verlopen. Ik vond bijv. de zwangerschap heel zwaar (eerst misselijk en moe, energie niet echt teruggekomen later in de zwangerschap. Bekken dat last gaf en aan t einde omrollen als een walvis om uit bed te komen en aan alle kanten vocht vasthouden), maar de bevalling zou ik echt zonder problemen zo nog een keer doen! Ja, het was heftig en ja, hoe goed je je ook voorbereid, je weet pas echt hoe t is als t er middenin zit. Maar het is me echt meegevallen. Ook herstel na de bevalling ging heel vlot en baby doet t goed. Inlezen en voorbereiden is goed, maar ga uit van het positieve!! Heel veel succes!

Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat het moeilijk te bevatten blijft! Bij mij begon het besef wel zodra ik m voelde bewegen, maar zelfs nu met 38 weken (dus in verlof), een flinke buik en slechte nachten door bekkenpijn kan ik me nog steeds moeilijk voorstellen dat mijn leven zo snel zo anders gaat zijn en we elk moment 'ineens' een baby kunnen hebben!

Fijn om deze te lezen. Mijn zwangerschap ben ik ook beu en het valt me erg zwaar dat het nog zeker 3 tot 5 weken kan duren. Van mij mag die kleine snel komen! Maar dus erg fijn om te lezen dat bevallingen ook erg mee kunnen vallen. Je hoort om de een of andere reden alleen maar de slechte verhalen als je zwanger bent...

Naweeën. Echt hallo, wat gebeurt mij opeens? Dacht echt dat er nog restanten over waren en m’n lichaam dat wilde verstoten. Totaal in paniek natuurlijk.

Carpaal tunnelsyndroom.. en daar dan ook wakker van worden 🙄

Soms is een trappende baby helemaal niet leuk. De steek in je vagina als de baby der voeten vol tegen me ribben afzet en haar hoofd daardoor in me baarmoedermond knalt. Dat geeft een steek waar ik nieteens meer van rechtop kan staan 😂