Twijfels over abortus..

Wat een moeilijke en verwarrende situatie zit je in! :( En tegelijkertijd wel heel fijn dat je ouders en familie zo achter je staan.. dat is wel heel belangrijk dat je steun hebt van mensen dicht bij je. Ik wens je veel sterkte en liefde toe in je beslissing.. weet dat er allerlei instanties zijn die je kunnen helpen zoals Siriz.

Ach mama, wat een moeilijke situatie. Hartstikke mooi zo’n wondertje, maar kan me voorstellen dat je op deze manier veel twijfels hebt. Als je even niet kijkt naar alle moeilijke (maar veelal) praktische zaken. Wat voel je dan naar het kindje? Voel je liefde? Voel je dat het bij jou als mama welkom is? Of voel je dat niet? En als je kijkt naar de oudere kindjes, wat zou het voor hen betekenen als er nog een bij komt? Geen praktische zaken zoals een kamer delen. Zouden ze daar in belangrijke zaken slechter van worden?

Tuurlijk is het welkom.. omdat het in mn buik groeit en de andere 2 er natuurlijk ook zijn.. als ik er aan denk word ik blij en ik hoop op het beste .. maar ben bang voor alle tegenslagen en dat ik er nu en de komende maanden toch zo alleen voor sta met alles.. voor mn kinderen zou het leuk zijn als er nog een broertje of zusje zou komen, uiteindelijk hoort het bij ons. Het is zo een lastige situatie, ook omdat mijn partner me nu niet kan steunen en niet bij me is en pas na de bevalling kan komen.. dat maakt het ook zó lastig. Kan ik dit wel. En hoe houd ik het vol met mijn andere 2 kids als ik hoogzwanger ben? Terwijl wel alle afspraken en school en opvang door gaan...

Wat schrikken zo onverwacht en wat gaat er veel door je heen! Ik snap best dat je het niet overziet, vooral omdat je nu zo moe bent! Je zit nog in het eerste trimester denk ik? Die vermoeidheid kan dan nog wel minder worden, misschien dat je het dan ook beter kan overzien en overdenken allemaal. Het klinkt alsof je betrokken familie hebt, kunnen zij je nog ontlasten met bepaalde dingen? Komt je partner na de bevalling bij je wonen, of moet hij terug naar het buitenland?. Als je voorbij alle praktische zaken kijkt, zou je je kindje dan willen houden? Je zegt dat je nu het gevoel hebt te blijven hangen in je oude leven, maar kan je geen nieuwe start maken met een kleintje van jullie samen? Veel sterkte in ieder geval en kijk of je wat extra hulp kan krijgen, want dat kan je in elk geval goed gebruiken denk ik! 😘

Als je naar de toekomst kijkt, over 5 jaar, over 10 jaar. Zie je je dan met 2 of met 3 kindjes? Als ik het zo lees is de baby welkom, het worden pittige tijden maar dat ga je met hulp van je familie voor elkaar krijgen.

Je twijfelt. Bij twijfel niet oversteken. Je bent eerder bang of je het aankan en je baalt van de omstandigheden, maar daaronder ben je misschien wel blij met het kindje dat in je buik groeit? Omdat je in de titel zegt dat je twijfelt. Zeker als je familie hebt als vangnet zou ik er wel voor gaan.

Als ik in jouw schoenen zou staan en ik zou besluiten het te houden, zou ik denk ik een tijdje bij mijn ouders gaan inwonen als die een beetje in de buurt wonen. En verder veel hulp uit je omgeving vragen. Dit lijkt me echt een hele heftige situatie (ik zou een 2e kindje en zwangerschap met partner waarmee ik samenwoon al een hele uitdaging vinden wanneer mijn andere kindje nog zo jong is.. vraag me ook altijd af hoe moeders met 3+ kinderen dit doen). Komt je partner na de bevalling wel bij jullie wonen? Of moet hij t.z.t. ook weer terug naar het buitenland ?

Waarom is je partner niet eerder in Nederland? Praktisch gezien: 3 kinderen op een slaapkamer lijkt mij niet wenselijk en als je het nu net financieel redt, waarom zou je dan die 3e laten komen? Hoe oud ben je? Je kunt altijd later weer zwanger worden. Bij twijfel niet doen en je hebt een verantwoordelijkheid ten opzichte van jouw 2 kinderen, niet ten opzichte van embryo van 8 weken. Ik zou zeker het belang van jouw 2 kinderen voorop stellen.

Als ik je overwegingen lees, ben ik bang dat je spijt gaat krijgen als een abortus laat doen. (Dat is mijn idee hoor, hoeft niet zo te zijn natuurlijk) Ik snap je angst en misschien deels terecht maar het zijn wel angsten voor situaties die met name de eerste 4 jaar van het kind spelen. Niet de rest van het leven van het kind.. Ik bedoel het niet te bagataliseren hoor. Ik vind je gedachten heel invoelbaar ❤️

Hoewel ik zelf niet in deze situatie zit, vind ik het toch herkenbaar. Bij mijn tweede zwangerschap kon ik erg weinig met de oudste en dat deed echt heel erg pijn. Het is dat we echt graag nog een kindje wilden, maar ik ga dat niet nog een keer door willen maken. Als ik nu weer zwanger zou worden dan zou ik voor dezelfde twijfel komen te staan die jij nu ervaart. Los van de praktische dingen is een kindje erbij gewoon erg zwaar en vraagt het om een andere invulling van je leven. Daar tegenover staat de (wellicht blijvende) pijn/spijt van een abortus. Ik denk dat het een afweging moet zijn wat je op lange termijn erger vindt. Voor de ene persoon is dat de 'last' van een kind erbij (ondanks de liefde voor je kind), een ander tilt zwaarder aan een abortus. Uiteindelijk is het een hele persoonlijke afweging. Sterkte en wat je ook kiest: het komt goed.

Dat het voor je kinderen leuk is, is geen gegeven hoor.. ik heb echt nooit wat gehad met mijn broer als kind. Moet er niet aan denken als we zo dicht op elkaars lip hadden gewoond. Ik las ergens dat praktische zaken niet mee zouden moeten spelen, maar hier ben ik het niet mee eens. Het leef comfort van de kinderen die er al zijn is zeker erg belangrijk. Waarom kan je partner niet ieder komen? Is dat een verblijfsvergunningsdingetje of is hij niet bereid om eerder zijn land te verlaten? Ik neem dat aan jullie latten, hoe weetje dan of de relatie straks niet alsnog gaat klappen en je straks zit met drie kinderen waarvan de vader niet in beeld is? Kan je financieel en emotioneel alleen voor drie kinderen zorgen?

Er is je nog een kindje toevertrouwd. Alles komt uiteindelijk echt wel goed. Heeft dit kleine mensje geen recht op leven? Als ik iets voor je kan doen, laat het vooral weten.

Goede redenen om er niet voor te kiezen om zwanger te worden, maar TS is al zwanger en hoeft ook geen schuldgevoel aangepraat te worden als ze ervoor kiest om haar kindje te laten leven, dat ze dan het belang van haar andere kinderen niet voorop stelt. 'Bij twijfel niet doen' lijkt me ook voor een abortus te gelden.

Inderdaad. Ik ben bang dat ik er straks alleen voor sta met 3 kids zonder vader. En dan wat? Dan zou ik me juist schuldig voelen. Nu heb ik alles op een "rijtje" en gaat het juist de goede kant op. Mijn partner moet inderdaad op zijn vergunning wachten waardoor die pas na de bevalling er zou kunnen zijn. En dan spreken we van wanneer de baby 1 maand is. Tegen die tijd heb ik letterlijk alles alleen gedaan en ik zou ook niets ten koste willen doen van mijn eigen kinderen waar ik met bloed zweet en tranen voor zorg. Ik zou altijd alles voor ze doen maar ik weet dat ik ze tekort ga doen wanneer er een baby kom. Dat maakt me ook angstig. Ik kan niet alle ballen in de lucht houden. Nu lukt het me nog goed. Ook omdat ze ouder zijn. Opvang / school maar straks? Ik kan niet op 3 plekken tegelijkertijd zijn.. ik vind dit nog steeds gewoon lastig. Ergens in me zegt het wel het komt goed maar aan de andere kant ben ik mezelf juist aan het verbeteren ook ivm mijn slechte huwelijk die ik had. Zoals ik zei mijn kindjes hebben geen vader. Die is compleet uit beeld. Dus ik doe echt letterlijk alles alleen. Het is echt pittig en dan nog zwanger met deze 2 aapjes en alleen bevallen.. ik zie dat ook niet echt zitten. Het zijn zo veel gedachtes die door mijn hoofd gaan.. Partner zou eventueel wel in Nederland kunnen blijven na de geboorte.. maar die zou ik dan ook op alle Vlakken moeten aansturen..

Voor onafhankelijke hulp wil ik je graag het Fiom adviseren! De genoemde Siriz is een christelijke organisatie die minder onafhankelijk is dan dat ze lijken! Veel succes met je keuze, hopelijk kom je eruit wat bij jou en het leven van je kinderen past!

Siriz is zoals hierboven al genoemd een christelijke organisatie en niet onafhankelijk of onbevooroordeeld. Vanuit hun gelovige overtuigingen zullen zij altijd aansturen op geen abortus. TS, mocht je met een onafhankelijk iemand willen praten hierover kun je het beste met het FIOM contact opnemen. Sterkte deze moeilijke tijd!

Jeetje, dit is wel heel makkelijk gezegd.. het is geen boek wat je even omruilt bij de bibliotheek ofzo he, het gaat wel gewoon om een kindje met alles erop en eraan! En het is niet gezegd na een abortus dat je nog even makkelijk zwanger kunt raken.

Maar dat kindje verdient ook een fijn leven… en de andere kinderen van TS ook. Als TS hierdoor financieel totaal aan de grond komt en in de armoede terechtkomt, is dat voor alle drie de kinderen ontzettend heftig. Het is inderdaad geen boek dat je terugbrengt naar de bieb maar op deze termijn is het ook echt nog geen kind en (de kwaliteit van) het leven van haar twee andere kinderen mag mijn inziens ook echt een rol spelen in de beslissing… als TS bang is dat zij financieel niet meer rond komt, haar kinderen niet meer kan voeden en een heel zwaar en moeilijk leven tegemoet gaat als ze deze zwangerschap doorzet, is het ook echt geen schande als ze wél kiest voor een abortus…

Alles komt niet altijd echt wel goed. Sommige vrouwen belanden in armoede met hun kindjes, sommige vrouwen zijn "alleen maar" doodongelukkig door de stress, en bij sommige vrouwen komt het goed. Dit is nog geen mensje, maar een embryo dat kan uitgroeien tot een mensje. TS haar huidige kinderen hebben meer rechten dan dit embryo. Als TS voelt één kind erbij niet te kunnen managen (en dat kan alleen TS inschatten), dan is een abortus misschien wél een verstandige keus.

Nee klopt het is een klompje cellen. Partner moet nog verblijfsvergunning krijgen als het zo lees: TO voldoe je wel aan de inkomens eisen (nu is dat niet hoog dus zat zal wel? TO uit ervaring: je gaat niet dood van een abortus, gelukkig hebben we de keuze in NL. nog steeds heel blij dat ik het op mijn 22e gedaan heb.