Twijfels over abortus..

Een klompje cellen... ik ben niet tegen abortus (tot een bepaald punt), maar we mogen niet gaan ontkennen dat ieder kindje ooit als dat klompje cellen begon. Het is een kindje in wording, enkel nog heel vroeg in de ontwikkeling. Je haalt niet even een tumor weg. Heel fijn dat je nog steeds achter je keuze staat! Voor sommigen kan abortus echt traumatisch zijn, zeker als het eerst geminimaliseerd werd wat het echt is. Bij abortus is het kindje er al. Je moet alleen kiezen of het mag uitgroeien en leven of niet. Het is geen lichte keuze om te maken.

Hoe vreselijk het me ook lijkt om abortus te ondergaan, ik hoor alleen maar redenen om het bij 2 kindjes te laten. De situatie van je partner is nog zo onvoorspelbaar.. kijk naar hoe het nu is; je bent eindelijk de draad weer aan het oppakken met 2 kindjes en hebt je draai gevonden. Er alleen voor komen te staan met 3 kinderen, is m.i. echt wel een scenario waar je rekening mee moet houden. Wil je dat? En persoonlijk vind ik praktische zaken wel heel belangrijk. Er wordt zo makkelijk gezegd ‘waar er 2 eten kunnen er ook 3 eten’, maar dat is echt niet zo. Kindjes kosten gewoon veel geld. De vraag zit m erin; kun je een abortus aan en kun je jezelf dit vergeven? als dat niet het geval is moet je je erop voorbereiden dat je een pittige aantal jaren tegemoet gaat. Veel sterkte bij je keuze.

Beste, Wat een spannende en onzekere periode voor jou! Ik las hieronder de vele reacties aangaande wel of geen abortus. Toch wil ik je ook meegeven dat er instanties zijn, die je echt kunnen helpen En nee ze zijn niet bevooroordeeld, zij kiezen altijd voor het leven, omdat dat dat gegeven is van God. Ze willen je helpen en wijzen op wat er nog meer mogelijk is is deze situatie. Wat in je buik groeit is leven, en ik hoop dat je jou kindje laat leven. Enkel een klompje cellen, wat hieronder benoemd word is vreselijk verwoord. Want wanneer een kindje gewenst is noemen we het wel een kindje/baby, maar bij ongewenst zwanger maken we gebruik van 'het is maar een klompje cellen'. Het is leven!!! https://kiesleven.nl/abortus-informatie/ Heel veel sterkte!!

Dit is volgens mij precies wat TS niet nodig heeft, discussie over of het wel of niet leven is. Of een of andere gelovige insteek.

Klinkt echt heel erg ingewikkeld. Ik was 22 toen ik ongewenst zwanger raakte. Ik was nog niet een jaar afgestudeerd van de kunstacademie. Mijn vriend is stabiel genoeg en qua inkomen ook. Toch durfde ik het toen niet aan. Het was mijn eerste relatie en we hadden iets meer dan 1,5 jaar een relatie. Ik was ook bang dat ik er misschien alleen voor kwam te staan en ik mijn carrière niet op zou kunnen bouwen. Ook voelde ik me te jong toen en ik voelde alleen maar paniek bij het idee van een kindje. Toch vind ik dat ik me teveel heb gefocust op de praktische zaken en op de beren op de weg. Ik weet het niet of ik met de kennis van nu een andere keuze had gemaakt. Het is zo belangrijk om ook naar alle gevoelens en praktische zaken te kijken als je het wel houdt. Misschien kun je een dag inbeelden om het wel te houden en een andere dag niet. Een abortus blijft je altijd bij. Het helpt ook om het op te schrijven hoe je het nu ervaart. Dat is echt belangrijk voor later.

Dit lijkt me niet een geschikt topic om je gelovige gedachtegoed en anti-abortus overtuiging te pushen. Nogal ongepast.

Ja eens. Maak ajb een goede keuze voor de twee kinderen die er nu zijn en die je hebt!!

Neem eens contact op met het Fiom, zij hebben hier ervaring mee. Zij kunnen jou beter helpen/ondersteunen in jouw vragen en twijfels, denk ik.

Heel ongepast dit! De website waar je naar verwijst is alles behalve neutraal en bevat suggestieve en bangmakende video's. Heel erg bevooroordeeld dus juist! Heel veel sterkte met je keuze MommyMZ! Bij het FIOM kunnen ze je inderdaad helpen om je gedachtes en gevoelens op een rij te zetten!

Sorry hoor, "je gaat niet dood van een abortus".. schreef je dit nou echt? Alsof het niet een kwestie is over leven en dood.. Lekker kortzichtig en bagatelliserend. Je baby in wording gaat wel dood van een abortus. Als iemand die lang heeft moeten wachten op een kindje en met ervaring met verlies door miskraam krijg ik echt kromme tenen van je opmerking. Je hoeft er niet lichtvaardig over te doen dat het gaat om beëindigen van leven. Bovendien is het kindje welkom schrijft TS. Ik vind het ongepast om er dan zo bagatelliserend over te praten, terwijl het de omstandigheden zijn waardoor TS niet gelukkig is met de zwangerschap. Omstandigheden kunnen veranderen, een abortus kun je niet meer ongedaan maken. @TS. Wat een moeilijke situatie voor je, en wat fijn dat je familie achter je staat. Gezien je zelf schrijft dat het kindje wel welkom is zou ik via je verloskundige (en familie) om hulp vragen. Misschien kun je voor jezelf opschrijven wat je ervoor nodig hebt om voldoende draagkracht te ervaren zodat je dit kindje wel met een gerust(er) hart geboren kunt laten worden. Misschien helpt dat om overzicht te krijgen op wat je nodig hebt zodat je heel gericht en concreet hulp en steun kunt vragen/krijgen. Ik vroeg me nog af hoe je partner hier in staat? Kunnen jullie er samen over praten?

Abortus kun je inderdaad niet terugdraaien maar de opmerking "omstandigheden kunnen veranderen" vind ik te naïef. Zelf zou ik niet weten hoe ik het met één kind financieel zou moeten redden. En ik werk in het onderwijs, heb gestudeerd en al en nee, ik geloof niet dat mijn omstandigheden zonder heel heel heel veel geluk zomaar goed genoeg zullen zijn om één kind, laat staan meerdere, een goed leven te kunnen geven. Soms is het echt zo dat een kind niet zal kunnen krijgen wat het nodig heeft. En als andere kinderen die er al zijn nog meer de dupe daarvan worden,snap ik de overweging een abortus te laten doen. Moeilijk kinderen kunnen krijgen kleurt beeld natuurlijk van sommigen. En abortus is natuurlijk het beëindigen van een leven dat nog heel pril is. Het blijft een leven, ja. En dat maakt de keuze tot abortus natuurlijk lastig, veel vrouwen die hiertoe besluiten zullen last hebben van het idee een leven te laten stoppen. Dat alles neemt niet weg dat jezelf financiële misère, stress of angst op de hals halen een legitieme reden kan zijn om abortus te laten plegen, hoe zwaar ook en wat anderen met ander perspectief er ook van vinden. Succes TS maar ik snap het zeker als je voor abortus zou kiezen!

Een abortus is niet terug te draaien, en een geboorte ook niet. Laten we niet doen alsof er geen mensen zijn die spijt hebben van het doorzetten van een zwangerschap. Het enige wat dit aantoont is dat iedereen voor zichzelf de afweging moet maken. En de perspectieven van mensen die moeilijk of juist makkelijk zwanger kunnen worden, doen er niet toe. Uiteindelijk moet TS voor zichzelf de afweging maken: krijg je spijt van doorgaan of stoppen? Of voel je je gerust bij het doorgaan of stoppen? Abortus is zeker niet een lichtzinnig onderwerp, maar het verwaarlozen van kinderen waar je niet voor kunt zorgen is dat ook niet. TS, heel veel succes. Ik hoop dat je voor jou, je kinderen en je partner tot een goede keuze komt, wat deze ook mag zijn.

Eens, ik heb hieronder ook mijn visie gegeven en wij hebben er 7 jaar over gedaan om zwanger te kunnen worden. De wens van de een heeft niets met het dilemma van een ander te maken.

Dit is altijd een lastige discussie. Wij zitten niet in jouw situatie dus ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor jou allemaal is. Een wildvreemde is ook echt de laatste die jou zou moeten vertellen wat je wel of niet moet doen in deze situatie, (behalve een professional die jou kan ondersteunen). Ik ben van mening dat mijn kind meer nodig heeft dan liefde om op te groeien. Dat ik de praktische zaken wel allemaal achterwege kan laten in mijn beslissing maar dat dat zo nou eenmaal niet werkt. Natuurlijk ervaart iedereen de gevolgen als er een kindje bijkomt, ook de andere kinderen. Mijn situatie is dat ik ook alles alleen heb moeten doen voor een hele lange tijd met een huilbaby en voor die tijd een hg zwangerschap. Dat kan en wil ik nooit meer meemaken. Dat red ik niet, niet alleen, niet lichamelijk, niet mentaal, niet praktisch gezien, gewoon niet. Ook zou het niet eerlijk zijn tegenover mijn kindje nu, die maakt dat allemaal bewust mee. Ik heb een keer gehad dat ik dacht zwanger te zijn (ondanks anticonceptie) en wat ellendig voelde dat. Ondanks dat ik gelijk dacht aan het kindje wat er zou kunnen groeien, hoe mooi en bijzonder dat zou kunnen zijn en dat ik er natuurlijk van zou houden als het kwam....wist ik dat dat niet de juiste keuze voor mij was. Als de test wederom positief was geweest, stond het voor mij al vast dat het abortus zou worden hoe verdrietig dat ook zou zijn. Uiteindelijk heb ik gelukkig die keuze nooit echt moeten maken. Hoe dan ook, je zit in een verdrietige situatie en het is heel zwaar! Heel veel sterkte met het maken van jouw keuze.

Een embryo een klomp cellen noemen vind ik wel lichtzinnig. Ik denk dat die manier van kijken vooral een copingmechanisme is. Ergens kan ik dat ook wel begrijpen maar dat kan denk ik ook backfiren. Als je een keuze wilt maken waar je je leven lang achter kan staan is het denk ik beter om de situatie niet te bagatelliseren. Een embryo is toch echt een pril leventje. Een toekomstig mensje en alles is er al in vastgelegd. Maar goed, er moet wel ruimte voor het kindje zijn. Het idee dat waar er twee zijn er ook een derde kan vind ik evengoed lichtzinnig. Het is de bedoeling dat jij en alle drie je kids een enigzins gelukkig leven leiden. Als je weet/voelt/denkt dat dit er niet in zit is abortus een heel begrijpelijke keuze. Dit is gewoon in allebei de gevallen super moeilijk. Ik hoop dat het lukt om je gevoel te volgen en daar ook rust/vrede mee te hebben.

Poeh dit is echt een lastige. En typische verstand versus hart gedachte. Ik heb 3 kinderen met mijn man... en had het niet alleen gekund in de begin jaren. Het eerste jaar was echt pittig. Voedingen nachten huilen. En ik ben nog wel flexibel en thuisblijfmoeder. Speeldates , zwemles, sport en een gezin draaien alleen...lijkt me echt heel heftig. Ik zou er goed over nadenken.

Het lijkt alsof je jezelf moet overtuigen ofzo.. Zoek eens een foto op google zou ik zeggen. Jij gaat niet dood maar een kindje in wording wel..

Jeetje kunnen jullie stoppen met het doordrammen van jullie anti-abortus agenda? TS heeft echt helemaal níks aan een aangepraat schuldgevoel en vergelijkingen met vrouwen die moeilijk zwanger raken. Kan hier zo boos van worden. Dat je gelooft in god of dat je een miskraam hebt gehad, betekent niet dat TS het aan je verschuldigd is de zwangerschap door te zetten. Zeker aangezien ze nog twee andere kinderen heeft met wie ze óók rekening moet houden. Laten we vooral steunend reageren zonder vooroordelen en proberen TS te helpen met het op een rijtje krijgen van haar gedachten. Pfffff

Maar mag er dan alleen maar gereageerd worden met pro-abortus comments? Want je mag wel zeggen blijkbaar dat je “heel blij” was met je abortus en het vooral te doen en bij twijfel absoluut meteen abortus, maar er mag dus geen tegengeluid zijn?

Nee hoor, er mag ook zeker vanuit een andere invalshoek gereageerd worden. Daar heb ik het niet over. Ik vind overigens ook niet dat het bij twijfel meteen abortus moet zijn. En reacties van dames die bijvoorbeeld spijt hebben gehad van een abortus zouden ook helpend kunnen zijn. Maar doen alsof er een kind vermoord wordt, linkjes die worden gedeeld van anti-abortus organisaties van de kerk, TS een schuldgevoel aanpraten omdat andere vrouwen moeilijk zwanger raken. Sorry, dat slaat écht nergens op en is totaal niet helpend voor TS.