De klaagmuur - 2

Kan ook werken inderdaad , of pruimensap geloof ik ook. Maar gewoon om aan te geven dat ze er niet mee hoeven te blijven lopen 😉

Meestal gaat het gelukkig wel goed bij mij door goede voeding, maar ze blokkeert soms letterlijk mijn darmen en dan kan het er simpelweg niet langs haha. Tijd heelt alle wonden denk ik dan altijd maar :)

Kefir is ook heel fijn als je last hebt van je ontlasting. Ik drink elke dag een glas en merk het direct als ik een paar dagen overgeslagen heb

Ik ben op. 26 weken en nog steeds dagelijks braken. ‘S nachts trapt hij me wakker en mijn buik doet constant pijn.

Zins gisteren avond toch eetbuien 😱 niet grappig meer!

Ik heb het ook een tijdje gehad.. deed toen iedere dag een lepel lijnzaad door mn yoghurt en 1x per dag een scheutje olijfolie.. dat laatste deed ik dan wel door een glas jus d'Orange, maar kan ook gewoon een lepel olijfolie zo..

De laatste (ongeveer) 2 weken begin vreemden mijn buik aan te raken. Heel irritant! Ook echt niet tof mensen die zeggen: oh je begint wel echt aan je gezicht te zien dat je wat bij bent gekomen hé! ...Joe bedankt! 🙋🏽‍♀️

Oh!!! Zo herkenbaar!!! Alsof ik het zelf leuk vind een dubbele onderkin te hebben 🤣🤣 .. en dat aanraken, was inderdaad ineens.. ik positioneer mezelf nu anders ten opzichte van die personen.. zodat het niet meer gebeurd.. bizar dat het moet..

Ik snap dat echt niet he. Inmiddels is mijn buik toch vrij aanwezig, maar nog maar 1 iemand heeft mijn buik aangeraakt en dat was iemand waarvan ik het kon hebben. Mijn beste vriendin raakte hem pas aan nadat ik heel duidelijk aan haar kon merken dat ze toch wel heel nieuwsgierig was naar die schopjes en ik zelf vroeg of ze wou voelen haha. Zelfs de vriendjes en vriendinnetjes van mijn stiefzoontjes hebben het besef dat ze het niet zomaar doen, eerst vragen. (mijn buik is trouwens wel heilig ineens, er wordt spontaan gestopt met voetballen als ik langsloop om er geen bal tegenaan te krijgen terwijl ik eerder gerust meedeed 😂)

Mijn vriends vader is afgelopen zomer overleden en mijn vriend was vorige week jarig. Mijn overleden schoonvader heeft 4 kinderen: Mijn vriend (net 32), zijn zusje (een kreng, had ook geen contact met mijn schoonvader, ongeveer 27), en nog 2 zusjes van bijna 11 en net 9. Mijn vriend heeft tegelijk een zoon gekregen als nog een zusje haha. Nu is mijn schoonmoeder op bezoek en begint over hoe moeilijk het wel niet voor die meisjes is om de eerste verjaardag zonder papa te hebben, maar mijn vriend is net jarig geweest en toen heeft ze dat feit volledig genegeerd. Elke keer is het 'wat sneu voor die meisjes dat...' etc. Ik snap het wel, het zijn jonge kinderen en tuurlijk missen zij hun papa extreem erg, maar mijn vriend ook en dat wordt gewoon overgeslagen, alsof mijn vriend niet zijn vader is verloren. Mijn vriend zag ook voor het eerst zijn vader niet op zijn verjaardag, mijn vriend heeft ook voor het eerst zijn vader geen gelukkig Nieuwjaar kunnen wensen, mijn vriend zal onze dochter die in april geboren wordt ook nooit aan zijn vader kunnen laten zien en kan zelfs niet het geluk dat hij nu voelt van opnieuw papa worden kunnen delen. Mijn schoonmoeder is heeeeel close met mijn schoonzus (de kreng) en doordat die geen contact meer had met mijn schoonvader is het logisch dat zij er minder moeite mee heeft, maar mijn schoonmoeder moet echt kappen met doen alsof het net zo 'makkelijk' is voor mijn vriend. Ik ben nu ook boos geworden toen ze net begon over hoe sneu het voor die meisjes was. Heb lichtelijk kattig gezegd: ja, voor *vriend* ook, *vriend* had dat vorige week ook en heeft precies dezelfde pijn.

Gek genoeg zijn het bij mij ook familie en vrienden die je zelf het zetje moet geven of die voorzichtig vragen of ze even mogen voelen. Maar nu al een paar keer met klanten en zelf 1x op straat!!! iemand gehad die spontaan over mijn buik willen/gaan aaien 😅

Ik vrees dat dat iets ‘menselijk’ is, om het verdriet van een jong kind meer te erkennen. Toen mijn papa op mijn achtste stierf, was men ook veel sneller bezorgd om mij dan om mijn tien jaar oudere broer. Ze bekommerden zich altijd om mij. Waarmee ik het niet goed wil praten of zo. Heb gewoon zelf ondervonden dat velen dat (onbewust) doen, want ‘een volwassene staat zelfstandiger in het leven’. Dat zijn verdriet dan genegeerd/geminimaliseerd/niet erkend wordt, is jammer... Hoe reageerde ze toen ze dat zei?

Ja dus opzich snap ik het ook wel, maar mijn vriend is haar zoon, die meisjes niet. Ze hoort er voor mijn vriend te zijn. Ze had het vlak na zijn overlijden al met mijn vriend over dat ze een overlijdensuitkering enzo zou krijgen. Prima, dat is niet iets waar mijn vriend op dat moment mee bezig is... Ik moet ook zeggen dat ik het van een ander wat meer zou accepteren misschien, maar het stapelt zich allemaal zo op. Ze had net ook commentaar op dat een vriend van ons vader is geworden zaterdag. 'Och nee hoe dat dan'. Zo reageerde ze ook toen we haar vertelden dat wij in verwachting zijn. Daarna zei ze nog 'maar hij is nog zo jong'. Hij is 25... Ik word volgende week pas 22 en ben 6 maanden zwanger... En ze moet en zou perse helpen met afruimen, ondanks dat ik nee zeg. Nu snap ik dat het allemaal 'goede bedoelingen' zijn enzo, maar ze doet dit altijd. (toen wij 3 weken lang voor mijn vriends zusjes hebben gezorgd toen schoonvader net was overleden, wou ze bijvoorbeeld perse de was die er nog stond doen. Ik heb toen heel duidelijk nee gezegd, dat ik het niet wou hebben. Al mijn testen lagen in onze was ruimte (ovulatie, zwangerschap, foliumzuur, etc) en er stonden tassen vol kleding uitgezocht die te klein waren. Ze heeft ons toen genegeerd, is stiekem ons huis binnen gegaan om alle was te doen, er lag een zwangerschapstest ineens in de gang waarvan ik 100% zeker weet dat die er daarvoor nog niet lag, en ze werd boos op ons dat wij zoveel was hadden en zij er wel dagen mee bezig was geweest.) Als ik zeg dat ik haar hulp niet wil, is dat niet uit beleefdheid maar omdat ik strontziek word van dat ze steeds haar zin doordramt. Zij helpt wel met onze keukenkastjes uitzoeken, ze koopt wel wat bakjes voor wat ZIJ handig vindt om pasta en dergelijke in te doen, dan kunnen wij haar wel terugbetalen. Nee flikker op, ik ben blij met onze indeling. Net moet ze perse helpen de tafel afruimen, dus ik zeg heel duidelijk: blijf maar zitten, ik doe het zelf even. Nou echt niet he, ze moet perse helpen maar dan op haar manier, wat inhoudt: alles op elkaar, dus je hebt bord met nog etensresten met bestek met daarop weer een bord met bestek, alles valt bijna om en ik ben vervolgens veel langer bezig geweest, omdat alles onder de Lasagne zat en ik dat eerst allemaal extra moest afspoelen. Ik heb met mijn handen in een vieze wasbak vol lasagneresten moeten graaien en een vieze vaatwasser uit moeten pakken, omdat zij er dingen inzet met nog plakken Lasagne erop. Ze wou de lege ovenschalen (van zilverfolie achtig spul) weggooien dus ik zei wacht even dan kan ik die opscheplepel nog daaraan afvegen, want anders raakt die gootsteen verstopt. Ze doet het gewoon alsnog! Nee ik moet dat ding maar gewoon afspoelen. Verdomme, blijf van mijn huis en blijf van mijn spullen. En vervolgens krijg ik volgende keer weer te horen dat IK niet genoeg doe want zij moet altijd helpen. UCH

Neenee, dat weet ik! Aan je uitleg te zien, is het inderdaad wel een speciale vrouw. Zou me ook doodergeren... Eerstewereldgeklaag: gisteren eindelijk een tweedehands Tripp Trapp in goeie staat met accesoires gescoord voor een goeie prijs. Volgens de verkoper was de kleur ‘natural’. Ik had al het gevoel toen we daar waren dat het toch niet die kleur was, maar eenmaal thuis zag ik pas dat het veel harder afstak tegenover onze andere houten meubels dan gedacht. Na wat opzoekwerk ziet het er naar uit dat de kleur ‘whitewash’ is i.p.v. ‘natural’. Nu erger ik me om twee redenen: 1. hij vloekt naar mijn weten te hard met de rest 2. ik haat het dat ik me hier zo druk in maak. Het is een goeie deal, maar toch niet wat ik oorspronkelijk dacht... Gezien ze zeer gegeerd zijn tweedehands, mag ik al blij zijn dat we eentje hebben kunnen bemachtigen. Toch zit ik al te denken aan ruilen met iemand voor een kleur die beter past, als dat zelfs mogelijk is. 😶 Tot zover mijn eerstewereldrant.

Ik snap heel goed dat je dat irritant vindt hoor! Je wilt stiekem toch wel graag alles mooi hebben, en dan is het niet wat je verwachtte. Mijn stiefzoontje (groep 3) heeft een invaljuf waarvan ik dacht dat ze stagiaire was 😂😂. Ik vond het al een vreselijk mens, maar was blij dat ze dus onder toezicht zou staan. Echter hoor ik net dus dat ze een hele tijd 'de juf' blijft, vlak nadat ze een ouder aanspreekt op haar opvoeding. Een meisje was wat aan het mopperen, niks ergs en come on, het is een kind van 6 dat net wakker is en de moeder was ermee bezig. Zegt ze tegen dat meisje dat ze aan het zeuren is (wat ik, als juf in opleiding, sowieso een woord vind dat not done is naar je leerlingen. In het ene gezin heeft 'zeuren' een kleine betekenis, in het andere een hele grote. Daarbij heb je geen idee of er misschien wat meer aan de hand is, de ouder wel). Die moeder zegt: nouja, zeuren? Ze is een kind...'' juf onderbrak haar in de zin 'ja maar kinderen moeten leren niet te zeuren'. Ongeacht of dat meisje echt aan het zeuren was of niet, is dat echt ongepast. Wie ben jij als juf om te bepalen hoe de kinderen zich naar de ouders toe moet gedragen? Je moet ze de schoolvakken leren en de normen en waarden binnen de klas en school, je gaat niet over de opvoeding buiten de school.

Het is vooral dat het een stoel is voor (hopelijk) heel wat jaren. Dus nu die nogal vloekt, denk ik ‘dju’. Al onze meubels zijn warm hout, en de stoel is koel hout. Ik blijf dus toch wat uitkijken naar andere Tripp Trapps. Dan kan ik de huidige eventueel terug verkopen als we eentje vinden die past. 💩

Je kan m eventueel ook schuren en lakken in een kleur die beter past :-)

Da’s plan C, gezien ik dat nogal veel moeite vind. 😶 Wil het dan ook zo perfect mogelijk zodat de verf heel lang houdt, en daar kruipt toch wel wat tijd in.

Sinds gister zo veel last van bandenpijn rond me hele baarmoeder. Denk dat de kleine behoorlijk aant groeien is. Vandaag kleine meid naar de opvang, heel de dag op de bank gelegen alleen gedoucht. Pijn blijft enorm aanwezig, duidelijk banden Pijn, kruik helpt ook niet. Liggen verlicht ietsje maar dan krijg ik weer last van me astma ... pfff wat een rotdag, ken wel janken :(

Jup, ik begrijp nu ook heel goed waarom ze zeggen dat de 3e trimester ook zwaar is 😭.