De klaagmuur - 2

Jij ook!

Wat je zegt, trap lopen is een drama! Maar goed, we weten waar we het voor doen... 😉

https://m.zara.com/nl/nl/ribjurk-p03641853.html?v1=32032300&v2=1282592 Onder andere deze & nog een vergelijkbare in dikkere stof met langer mouwtje (zwart) die ik zo snel niet kan vinden. + meer een trui/jurk heel zacht spul met riempje.

Die 3,5 uur per dag zijn te doen. Daarna ben ik wel moe, maar het volhouden geeft ook weer energie. Hoop het zo nog wel even vol te houden!

Precies!

Herkenbaar... sinds een week of twee ook erg last van mijn bekken/rug en dat schijnen sommige mensen wel erg vroeg te vinden. Letterlijk collega's die ik tegen kom op de gang die gaan waggelen (mij zgn nadoen...). En dan was ik net blij dat de constante maagzuur weg is, krijg ik nu ook nog last van mijn astma, zucht...

Bizar hoe lomp mensen kunnen zijn!

Mijn schoonmoeder durfde aan mn man te vragen hoelang we voor een baby geprobeerd hebben... Toen ik zelf naar de wc was....

Ik heb heel erg last van een droge huid! Heb op verschillende plekken rode vlekken die droog zijn en heel erg jeuken :| zijn er meer die er last van hebben of heeft er iemand een goede tip??

Ik heb alleen zwangerschaps T-shirts en hempjes gekocht (Lidl) en draag dan mijn gewone vestjes er open bij. Misschien een idee :)

Ook fijn - not. Hier moest ze het perse over de bruiloft hebben van mijn vriends ex toen ik er niet bij was - en dat zij daarheen ging. Oké?

Omdat hier een klaagtopic is, ga ik er eens gebruik van maken. Het is een lang verhaal, dus ik ga het proberen kort te houden. Onze zwangerschap is ontstaan door een kunstmatige inseminatie van donorsperma. Ik en mijn partner zijn van oktober 6 jaar samen, waarvan 1 jaar getrouwd. We hebben een woelige relatie achter te rug en de band tussen mij en mijn schoonouders is sinds bijna 2 jaar barslecht. Ik heb ze niet meer gezien en toen ik mijn mening een tijd geleden zei via Messenger (omdat het niet anders ging) heeft ze me eerst voor het rot van de straat uitgescholden en nadien overal geblokkeerd, maar da’s niet de eerste keer. Nu komt het erop neer dat ze liever had gewild dat haar dochter met een man zou samen zijn. Ze heeft toegegeven dat ze het kind dat uit mij komt nooit zal aanvaarden als haar klein kind. Ik vind het voor mij persoonlijk niet erg want ik ben haar liever kwijt dan rijk door dingen die ik haar niet kan vergeven, maar mijn partner ziet er enorm hard van af. Ze is sinds een dik jaar fameus aan de drank en ze geeft soms toe dat ze drinkt om te vergeten. Ik erger me daar zo hard aan omdat ze haar verantwoordelijkheid totaal niet neemt. Ik ben 20 weken zwanger en als er iets zou gebeuren, hopelijk niet, dan kan ze niet meegaan naar het ziekenhuis omdat ze zat is. Maar ze zijn nog dingen waar ik me aan erger. Ik kan dat precies nu veel minder verdagen. Ze heeft ook totaal geen begrip voor hoe ik mij voel met mijn hormonen en dat ik zo vaak moe ben en vroeg ga slapen elke dag. Gisteren hadden we de 20 weken echo om te zien of dat alles in orde was en normaal zou je dan heel goed gezind zijn, maar gisteren kon ik wel huilen. Huilen omdat ik het gevoel heb dat ik er helemaal alleen voor sta omdat mijn partner zelf nog een kind is. Ze heeft vroeger nooit een kind of een puber mogen zijn. De roze wolk die is veranderd naar een grijze wolk, terwijl dat ons meisje helemaal in orde is. De placenta ligt helaas vanvoor waardoor ik haar nog niet veel voel. Ik werk deeltijds, maar mijn partner voltijds en ze krijgt nog een uitkering van het FOD erbij. Maar al haar geld is elke maand bijna op, door de alcohol. Ze beseft niet hoeveel een kindje kost. We hebben veel meegemaakt met schulden enzo waardoor ik echt bang ben dat ons kind te kort gaat komen. We kunnen gewoon niet sparen. Ik heb zelf een geheime spaarrekening omdat ik niet wil dat ons meisje de dupe is van mijn partner haar alcoholprobleem. Ze wilt het beste en het duurste, maar een kind kan ook gelukkig en gezond zijn en goed opgevoed worden met goedkope dingen. Ik ben heel sober opgegroeid zonder merken en zo en ik ben daar nu heel dankbaar voor. Mijn partner verwijt mij soms dat ik zwanger wou worden, terwijl we samen in dit avontuur zijn gestapt en zij zegt constant dat ze gaat stoppen. Ze wilt zelf in januari beginnen aan de onderzoeken, omdat ik dan kan meegaan omdat ik dan in mijn zwangerschapsverlof zit. Maar ze wilt zwanger worden omdat haar ouders dat kind dan wel gaan aanvaarden en dat is een verkeerde reden. Sorry voor de lange tekst, maar het zat me gisteren echt hoog. Ons meisje is alles voor mij. Ik waardeer het als jullie jullie mening zeggen, maar hatelijke reacties kan ik nu wel missen. Ik zit er momenteel zelf een beetje onderdoor. Liefs ❤️

Lanettecreme of menthol gel!! Verder neutral wasmiddel, douchegel ed.

Lieve Sofie, Ik wil je alleen even heel veel sterkte wensen. 💗 Volg je hart en zorg goed voor jezelf en de kleine.😘

Kan er niet veel op zeggen. Maar ik wens jullie echt het beste toe ❤️ hopelijk komt het allemaal goed. Probeer toch nog van je zwangerschap te genieten.

Ik kan je helaas niet echt tips geven. Maar ik wil je het allerbeste wensen. 💕

Tips en dergelijke verwacht ik niet echt, maar ik wou het gewoon even van me afschrijven en misschien dat hier iemand zit die ongeveer hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt. :)

Snap ik. Hopelijk komen jullie er samen uit ⚘

De klaagmuur, misschien inderdaad even gebruik van maken eens men hart te luchten.... Mijn schoonmoeder en ik hebben het nog nooit goed kunnen vinden met elkaar .... dit al 10 jaar met ups en downs ... heb een 2 tal jaar niet binnen mogen komen voor god weet welke reden ( zij zal er wel 1 vinden) terwijl ik alles voor men schoonfamilie heb proberen betekenen,, zo zie je maar dat dit toch telkens tegen je keert... Zelf heb ik geen gemakkelijke jeugd gehad ,, ouders zijn gescheiden ,, moeder aan de alcohol,, papa hertrouwt en zeer gelukkig. Men vader, stiefmoeder en ik werken dan ook allemaal samen houden samen een restaurant open. Men vader betekend ook alles voor me en is 1 van de weinige in men leven dus hebben we van zelfsprekend hem gevraagd als peter. Nu heeft men schoonmoeder volgens haar gezegde als enige net voor de zomer een hand toegerijkt door terug contact te willen met mij en ons uitgenodigd te komen logeren bij hen in spanje, wat we ook deden. Vooral voor men ventje, hij heeft het ook nooit gemakkelijk gehad met zen ouders ... . Nu sinds we zwanger zijn hebben we hen een 3 tal keer gehoord meestal rond een echo tijd omdat we hen er zoveel mogelijk wilden in betrekken dus gaven we ook telkens zelf een belletje... ik ben momenteel 20 weken en we hebben men schoonmoeder nog schoonfamilie geen enkele keer gehoord met de vraag hoe het uberhaut was met mij of onze kleine meid.... nog om te vragen hoe het was/is met hun zoon. Dus hebben we na lang tWijfelen dan ook haar niet gevraagd als meter omdat we meterschap heel belangrijk vinden qua betrokkenheid etc en dat niet kregen van haar. Nu hebben we gisteren 1 van onze beste gemeenschappelijke vriendinnen gevraagd als meter en dit met trots op facebook geplaats en krijgen we dit als berichtje ( zie foto) .... hoe kinderachtig kan dit zijn als oma?? Ze hoort haar zoon juist bij te staan nu hij het mooiste wat in zn leven zal komen zal meemaken toch? Ik kan er mij in vinden dat dit geen zo een leuk nieuws is maar als dit het enige berichtje is dat ze kan sturen terwijl we 15 weken nooit iets van haar spontaan mochten ontvangen ... dan denk ik niet dat meterschap waardig is ... Alhoewel ik me op dit moment echt kut voel en heel verdrietig vooral voor men ventje weet ik niet of ik me schuldig moet voelen of niet ... al zeker omdat het men ventje zen keuze was om meterschap te kiezen....😪 Sorry dames voor de ellen lange tekst maar ben blij dit eens te kunnen neerpennen

God, wat een dramaqueen zeg. Ik vrees dat je voor zo iemand nooit goed zal kunnen doen. Zij zien enkel hun eigen gevoelens, en niet die van anderen. Dat ze eigenlijk verbaasd is dat je haar (of iemand anders van die kant) niet als meter/peter hebt gekozen, zegt eigenlijk al meer dan genoeg. Iets met slachtofferrol spookt nu door mijn hoofd. Vind het sneu voor je dat je je er zo rot door voelt. Snap het wel, maar ze is het simpel gezegd niet waard.