De klaagmuur - 2

Bedankt voor je tegen berichtje ,, doet me enigssinds wel deugd dit eens van iemand anders te horen wat zij erover denken want op den duur weet je niet meer wat te voelen... Men ventje relativeerd het enorm ook om zich sterk te houden vrees ik maar weet dat hij hier diep vanbinnen echt vanaf ziet.... hopelijk ziet ze het optijd in want het gaat toch tenslotte om onze kleine meid ,,

De ervaring leert me dat het een moeizaam proces kan zijn, zeker als het al jaren niet zo lekker loopt tussen jullie (gelukkig geen ervaringen met m’n eigen mama of schoonouders). Ik hoop oprecht dat er toch verbetering komt. Maar de manier waarop je je schoonmoeder beschrijft, dat hoor je wel vaker. Veel drama en enkel aan zichzelf denken. Niet gemakkelijk... Voor je man ook al helemaal. :/

Het is mischien niet hetzelfde verhaal,maar het verhaal over de schoonmoeder Doet me een beetje aan Mn eigen moeder denken.ze heeft mij en mijn gezin 2jaar geleden de rug toegekeerd,ze is meter van mijn oudste zoon,dat hoorde zo,vond ze,en toen vroeg ik haar ook met plezier op meter te zijn van mijn eerstgeborene.2jaar geleden heeft ze me eerst duidelijk gezegd dat ze voortaan alleen nog maar aan zichzelf denkt(wat ze altijd al gedaan heeft Maar soit)toen mn oudste jarig was(1januari,nieuWjaarskindje) ging ze langskomen,want ze was zijn meter.wat ik ook wel normaal vind.oudjaar krijg ik een simpel smsje van haar,ze ging niet langskomen,Want ze ging bij haar nieuwe vriend zijn broer op bezoek om NieuWjaar te vieren.mn oudste teleurgesteld natuurlijk,ik belde haar,maar haar niet meer kunnen bereiken..Mn zoon heeft wenend in haar voicemail ingesproken,maar niets terug gehad..ik was zo razend..nog altijd heb ik niets van haar vernomen,we zijn 2jaar verder..ze weet van Mn vader(ze zijn al jaren uit elkaar)dat ik zwanger ben,ze weet van mijn vader dat ik vorig jaar december in het ziekenhuis lag na een herseninfarct,dat ik geluk gehad heb dat ik er nog ben,maar nee,nog altijd niets...ik snap niet wat voor moeder/grootmoeder/meter je bent dat je je dochter en kleinkinderen opzij zet,enkel uit egoïsme..en dan de vragen van de kinderen”wie is je mama,waar is mijn meter nu,gaan we die ooit nog zien”etc...ligt nog altijd zwaar op de maag,ben nog altijd razend op haar,en dit meisje,dat nu in Mn buikje zit,zal nooit haar grootmoeder leren kennen.

Ik vind het echt hartstikke sneu voor mijn stiefzoontjes dat mijn schoonmoeder zulke favorietjes heeft. Mijn stiefzoontjes neefje komt met alles voor en is altijd de beste. Hij is nu net 3 geworden en mijn stiefzoontjes zijn 10 en 6. Enkele voorbeelden: -elke keer vergelijken met A (ik wil de naam niet voluit schrijven, maar dat is in dit geval even het neefje). Dus zodra mijn stiefzonen ergens trots op zijn, of wij zeggen dat wij trots op ze zijn, komt schoonmoeder erdoor: wist je dat A ook al dit en dit kan? -jongste Szoon had een paar weken geleden een korte periode (plusminus een maand) dat hij steeds bleef roepen als hij moest slapen. Hij zat net in groep 3, wist net dat hij nog een zusje zou krijgen, etc. Ik vond het irritant, maar helemaal niet vreemd. Hij was aan het rekken, testen en misschien had hij wel moeite met alle prikkels. Schoonmoeder kreeg een keer mee dat hij dit deed en zei: oohh dat is echt slecht daar moet hij echt mee stoppen hoor, A is pas 2 en die weet zelfs al dat slaaptijd gewoon slaaptijd is. Ja prachtig? Jongste Szoon is geen 2, hij is 6. Mag hij een keer zo'n periode hebben? -er hing al jaren een prachtige foto van mijn stiefzoontjes in haar kamer. Toen we daar kwamen een tijd terug was die foto ineens weg, had ze in een hoek gehangen. Waarom? Ze wou A's foto midden in haar kamer hebben, niet die van hun. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden, en niet alleen met de kinderen maar mijn vriend doet ook nooit iets goeds - zijn zus doet het altijd beter. Ook is het niet alleen zo dat A 'beter zou zijn' dan mijn stiefzoontjes, maar ook in ons huishouden zit veel verschil. De oudste is altijd favoriet geweest boven de jongste. Voorbeelden: -ik heb laatst aangegeven dat ik het niet meer wilde als ik thuis ben, maar eerder haalde schoonmoeder steeds de Kids op van school op woensdag en kwam ze bij ons thuis. Elke keer was jongste Szoon verdrietig, want zijn broer mag wel altijd spelen en hij niet. -wanneer oudste Szoon wel een keer een compliment krijgt, krijgt jongste Szoon te horen dat hij echt heel slecht luistert. Hij luistert inderdaad minder goed naar haar trouwens, maar dat is pas sinds kort zo. Waarom luisteren naar iemand als er dan ook wel weer een reden gevonden wordt dat je het fout doet? -wij wonen in een heel rustig dorpje, bijna geen auto's hier en beide kids kunnen goed genoeg uitkijken om naar de speeltuin aan de overkant te gaan. Wij kunnen deze speeltuin uit ons raam zien en hier mogen ze dan ook prima spelen, samen met andere kinderen uit de buurt. Echter mag oudste Szoon dit van zijn oma al jaaaaren, en wordt er nog steeds gezegd dat jongste Szoon dat niet mag. Ik ben er gewoon bij en ze trekt ook steeds mijn oordeel in twijfel: 'kan hij dat al wel?'. Ja. Ja hij kan dat al zo'n 2 jaar. En dan zegt ze alsnog dat zij het niet wilt hebben. -we hebben eergisteren met haar sinterklaas gevierd. Het gaat hierbij natuurlijk om de gezelligheid, dus ze hoeft geen cadeautjes voor ze te halen. Echter wou zij dit perse doen. Ze heeft uitgebreid overlegt met oudste Szoon wat hij wou hebben: een strak sportshirtje zodat hij met voetbal buiten warm blijft en sporthandschoentjes. Jongste Szoon heb ik over verteld (gelooft nog) wat hij op zijn lijstje heeft staan en wat hij nog niet van ons krijgt. Hij kreeg al heel veel hot wheels auto's, maar had nog geen stuk baan/zo'n lanceerstuk. Dit was ongeveer 10€ en die wou ze dan ook wel voor hem halen. Wat de cadeautjes zijn geworden? Oudste Szoon: het sportshirts dat hij wou, 2 maten te groot zodat hij er lekker in 'kan groeien' en zijn handschoentjes net iets te groot. Erg leuk natuurlijk, hij was dolblij. Jongste Szoon: hetzelfde sportshirtje (hij zit nog niet op een sport) als oudste Szoon, in precies de maat die zijn broer nu heeft en hetzelfde geldt voor de handschoentjes. Nogmaals: ze hoeft geen cadeaus te kopen. Maar om nou 4 dingen voor de oudste en 0 voor de jongste te halen onder het mom van dan groeit de jongste er ooit wel in, vind ik ongepast...

Bedankt voor je reactie :) ga het proberen!

Ik heb in ziekenhuis gelegen, omdat was uitgedroogd. Ik was zo misselijk en hield niks meer binnen. In die weken dat ziek thuis zat heb ik niks van collega's gehoord. Ben nu zins een paar weken weer aan werk, maar word nu elke keer over me gepraat en gezegd dat me aanstelde. Ga hierdoor met veel minder plezier na me werk.

Wat knap dat je weer werkt! Ik ben ook opgenomen geweest wegens uitdroging, mensen snappen er inderdaad niks van. Kan nog steeds niet werken wegens het flauwvallen enzo nu, en nog steeds zodra ik net wat meer doe spuug ik alles onder. Mensen zeggen inderdaad makkelijk dat je je aanstelt want 'zo ging het bij hun niet' of 'ja misselijkheid hoort erbij, dat was ik ook maar ik deed toch ook niet zo'. Ze snappen niet dat je er oprecht ziek van kan worden en ze nemen je niet voor de lol op in het ziekenhuis hoor....

Ik wil het volgende graag even van me af schrijven, meer omdat ik het niet wil een durf uit te spreken, of dat ze me thuis voor gek verklaren. Op de een of andere manier kijk ik heel erg uit naar de 24 weken ( zondag 22 weken) omdat het kindje dat eventueel zou kunnen overleven. Ik heb sterk het idee/ gevoel dat ik de 37 weken bij deze zwangerschap niet haal. Bij de eerste nooit gehad. Ik weet ook echt niet waarom ik dit gevoel heb, hopelijk blijft de kleine man natuurlijk tot zeker 37 weken zitten! Moest het even kwijt :)

Snap ik hoor! Ik tel daar ook naar af. Daarom baalde ik zo dat ik met 6,8,9,10 weken elke x op 1 april gezet werd en met 13 en 17 en 20 weken zelfs op 1 april -31 maart en een of andere troela die totaaaal niet kon meten even een scheve lijn trok bij 12 weken en mij op 4 april zette. Verloskundigepraktijk wil dat niet meer wijzigen 😤

Ik heb dit idee ook al vanaf het begin. In verwachting van de eerste. Ik ben zelf ook 6 weken te vroeg geboren en kan erfelijk bepaald zijn, denk dat het gevoel daar deels bij mij vandaan komt. Opgelucht als de 24 weken voorbij zijn half januari.

Dan is het zeker spannend ja. Ik ben zelf precies op tijd geboren en van mijn eerste pas op 41w1d bevallen, dus lijkt mij dat de kans groter is dat ik weer langer loop. Maar het gevoel blijft heel sterk dat hij eerder komt. Probeer er maar niet te veel aan te denken maar is lastig.

Prissje en Mummytobe, Ik had bij onze 3e heel erg het gevoel dat ze eerder kwam, maar nee hoor ze bleef netjes tot 40+3 zitten 🙈 de andere 2 zijn van 40+2 en 40+5. Dus ik ga er dit keer maar vanuit dat meneer ook wel zo lang blijft zitten. En dan moet je eens voorstellen dat mijn man met 6 weken te vroeg kwam en ik zelf 3,5 week. Dus uiteindelijk zegt het nog niks 😊

O dat is wel fijn. Dank je wel voor je reactie.

Heel herkenbaar dit :(

Wat fijn dat ze zo mooi op tijd kwamen. Zegt inderdaad niks. Maar ik heb een voorliggende placenta en kleine kans dat die nog omhoog schuift. Dit wist ik zelf in het begin natuurlijk nog niet, maar toch bijzonder dat iets in mij dus wel is gelijk kan hebben. We gaan het lekker zien, zolang ze maar gezond geboren wordt dan maakt het termijn niks uit!

Een sinterklaaslijstje moeten maken en dan toch alleen maar dingen voor de baby krijgen.......(wat er niet op stond)

Alsof je opeens alleen nog maar mama bent en het niet leuk vind om iets voor jezelf te krijgen🤔

Ik vind dat cadeaus krijgen voor de baby sowieso langer niet van iedereen leuk. Mijn vriends stiefmoeder heeft ons een superlief kledingsetje gegeven waar ik heel blij mee ben, maar verder wil ik toch graag zelf dingen kopen. Iedereen zegt continu 'nee je koopt veel te veel kleding want je krijgt ook nog allemaal dingen'. Ik wil helemaal niet van iedereen kleding voor haar krijgen, ik wil zelf uit kunnen kiezen wat ze zal dragen. En als iemand echt iets liefs tegenkomt, prima en dat wordt heus wel gewaardeerd, maar ik hoef dat helemaal niet. Ik mag dus niet zoveel kleding voor onze dochter kopen, doordat anderen dat cadeau willen doen? Doe lekker een pak luiers cadeau joh, hebben we veel meer aan lol. En anders als je iets bijzonders wilt geven, even wat creatiever worden🙊

Ja inderdaad!! 🙌 En we vertellen dus nirmand of het een jongen of meisje wordt, bangom alleen maar daarvoor kleren en kleurtjes te krijgen. Geef dan een bon, kunnen we zelf iets leuks zoeken...

Dat heb ik ook enorm. Ik vind kledij en spullen voor bv. in de kinderkamer iets is voor ons. Tenzij je onze smaak weet of op voorhand vraagt of x of y tof is. Speelgoed en knuffels hetzelfde. Dat zou ik graag wat binnen de perken houden. Een kennis van mij had in totaal van alle cadeautjes meer dan 100 knuffels... Wat doe je daar in godsnaam mee?! Ik heb een vermoeden dat mijn schoonzusje/meter in spe al heel wat spulletjes aan het kopen is. En ze heeft een totààl andere smaak dan ons... Ik weet dat het allemaal goed bedoeld is en dat ze enthousiast is, maar ik wil dan liever nuttige dingen. Of dat ze misschien eerst vraagt of er iets is dat we goed kunnen gebruiken. Ze wil ook supergraag foto’s nemen van de baby in van die typische pakjes die je bij newborn shoots vaak ziet (gebreide dierenpakjes etc) in een mandje o.i.d., maar zowel mijn lief als ik vinden dat écht vreselijk, zo’n foto’s. Honderdduizend keer liever mooie, ‘naturel’ foto’s met zijn gewone kleren aan thuis waarbij hij gewoon rustig in zijn vertrouwde omgeving ligt. Liefst ook als hij wat ouder is. Maar ze vindt die typische newbornshoots die wij zo vreselijk vinden net heel tof. Hoe pak je zoiets dan aan? Twee weken geleden hebben we dat al eens gezegd, maar ikzelf heb het gevoel dat ze dat moeilijk kan loslaten. Langs de ene kant snappen we haar enthousiasme, maar langs de andere kant is het wel onze zoon. Ik wil echt niet dat zo’n klein baby’tje in zo’n duf pakje wordt gehesen voor enkele foto’s (waar wij bijgevolg niks mee gaan doen). Ik heb haar maanden voor ik überhaupt zwanger was al eens gezegd dat wij zulke foto’s écht niet mooi vinden toen ze dat eens aanhaalde, maar ze kwam er toch nog mee af. Maar buiten dat ben ik er echt wel van overtuigd dat zij een topmeter gaat zijn. Ik vind vooral dat een meter een toffe meter moet zijn voor het kindje, en verwacht helemaal niks van haar op vlak van cadeaus of zo. Dat zei iemand eens tegen haar, dat meters en peters vaak een groot cadeau kopen. Of dat ze de suikerbonen betalen. We hebben haar snel uit haar hoofd proberen praten dat wij dat absoluut NIET verwachten. Weg met dat traditionele aub! Ze moet gewoon een toffe tante zijn. :) Met Kerstmis gaan we eens polsen of ze al veel heeft gekocht. En wat Kerstmis betreft: ik hoop eigenlijk ook dat de cadeautjes die mijn lief en ik krijgen niet enkel babygerelateerd zijn. Dat klinkt nu verwend, maar wij zijn nog steeds gewoon dezelfde persoon. Niet enkel ‘toekomstige mama en papa’. Daar gaat het mij vooral om. Ik huiver nu al van de mensen die me aanspreken met ‘mama’. Mijn eigen naam is ook goed, hoor... Dan zouden mensen me evengoed kunnen aanspreken met mijn jobtitel, vind ik. Dat is net hetzelfde: één van de ‘taken’ die ik in mijn leven uitvoer.