Draai om de oren juiste aanpak??

Ik zie een draai om de oren, als iets aanleren *als er niet geluisterd word, is "geweld" de oplossing.* Onze dochter heeft soms ook echt bananen in der oren. Ik waarschuw haar eerst, dat ze moet stoppen met het gedrag wat ik niet fijn vind. Als ze dan niet luisterd, moet ze op de trap zitten. Als ze dan op de trap zit en gaat huilen wacht ik heel even tot t stil is en kan ik haar uitleggen waarom ze er moet zitten. Meestal hoef ik alleen maar te waarschuwen.

Ik ben sterk gelover in positief opvoeden, dus vooral veel positieve stimulatie op goed gedrag. (Je vind via Google vele tips hoe je dit aan kunt pakken.) Een draai om de oren vind ik een hele achterhaalde en ouderwetse manier, meerdere malen per dag is absoluut niet ok (in mijn ogen), werkt averechts van wat je uiteindelijk wilt bereiken met je kind. Je kind gaat gehoorzamen uit angst, ipv uit begrip en respect voor de ouders. De band die je zo creëert met je kind vind ik twijfelachtig.... Anyway, beloon en stimuleer het positieve gedrag, negeer zo veel mogelijk het negatieve gedrag, en als het echt niet anders kan straf op een milde manier (bijv. Even op de gang zetten of een favoriet speeltje innemen oid) en leg daarna uit waarom je dit doet....

Ik vind er echt helemaal niks oké aan. Als je dat doet is het gewoon een teken van onmacht en je kind leert er niks van. Dus laat hem er aub mee stoppen en probeer het anders. Er nogen best consequenties zijn als een kind iets doet, maar dat kan ook met andere middelen. Even apart zetten, streng kijken en uitleggen. En geen een ouder is perfect en iedereen zal wel eens zn geduld verliezen. Maar mijn tip is, grijp in VOOR je boos wordt. Dus dan ben je eigenlijk aan het "acteren" en dan heb je je emoties onder controle.

Soms pak ik ons zoontje stevig vast als ik vind dat ie lastig doet of niet wil luisteren. Achteraf heb ik meestal spijt omdat er betere manieren zijn om een conflict op te lossen. Hij lijkt de agressie ook echt niet te snappen. Mijn fysieke overwicht gebruiken om een punt te maken zie ik als een zwaktebod. Komt gelukkig zelden voor. Er zijn andere consequenties te bedenken als een kind niet wil luisteren.

Echt niet dat mijn man zo aan onze dochter mag zitten. Ik doe dat ook niet. We verheffen onze stem niet eens. Enige wat helpt is op de knieën gaan zitten zodat je op ooghoogte van het kind bent, dan bij de schouders zachtjes vast te houden (ze hoeft me niet eens aan te kijken), en te vragen: mag jij dit en dat doen? Dan antwoordt ze zelf al: nee. Dan zeggen: je had het heel leuk bedacht, maar het mag het niet doen om die en die reden. Maar ik snap dat je het deed, je had het goed bedacht. Weet je wat je wel kan doen? Dit of dat! Bijvoorbeeld: gooien met spullen waar ze niet mee mag gooien. Mag je gooien met boeken? ...nee. Waar mag je wel mee gooien? ...bal. Ja, met de bal mag je wel gooien! Pak maar een bal, laat maar eens zien hoe ver jij kunt gooien. Of: aan de tv zitten. Mag je aan de tv zitten? ...nee. Nee, klopt, dan kan die kapot gaan. Je mag er niet met je handen aankomen en ook niet met iets anders. Ga anders maar even een trein maken, of wil je samen spelen? Ook als ze niet lukt te luisteren, heeft ze het wel gewoon gehoord. Ik herhaal dan 4x iets, bijvoorbeeld: als dit filmpje afgelopen is gaan we tanden poetsen. ...stilte. Als dit filmpje afgelopen is, gaan we tanden poetsen, is dat goed? ...stilte. Wat gaan we doen als dit filmpje afgelopen is? 'Tanden poetsen.' Jaa, goed zo! Je hoorde me wel. Alles positief, probeer te zeggen wat ze wel mogen doen i.p.v. wat ze niet mogen doen, nooit consequenties eraan hangen: als je dit doet, krijg je dit. Of als je dit niet doet, krijg je ook niet dit. Vragen naar wat ze zelf denken wat het juiste gedrag is. Ze weten het heus wel, maar het is soms lastig voor die kleine breintjes om zich eraan te houden, daar begrip voor hebben en uitspreken. En het voor proberen te zijn. Als er onderweg naar de supermarkt zijn bespreek ik alvast dat ik wil dat ze bij me in de buurt blijft, omdat anders iemand met een winkelwagentje tegen haar op kan botsen of omdat ik haar anders kwijt kan raken en haar niet meer kan zien, dus dat wil ik niet. Dan vraag ik nog even: waar ga je straks doen in de winkel? 'In de buurt blijven.' Jaa, heel goed, afgesproken! (Mocht ze het even vergeten, dan kan ik vragen: wat hadden we ook alweer afgesproken? En dan valt het kwartje weer, ohja, in de buurt blijven.) Trekken aan het oor boezemt alleen maar angst in en je gebruikt je macht en kracht op een verkeerde manier. Tijd investeren levert meer op, het kost wat geduld, maar je krijgt er zó veel meer voor terug dan elke keer aan het oor trekken. Dat vind ik eerlijk gezegd gewoon zielig voor het kindje. Hopelijk staat je man open om daar gewoon zo snel mogelijk mee te stoppen. Zeg je man maar dat het je zoontje juist gefrustreerd maakt waardoor hij juist "ongewenst gedrag" laat zien, omdat hij zich niet gehoord voelt. Als je man een foutje maakt op het werk wil hij het ook gewoon horen met uitleg hoe het de volgende keer kan, i.p.v. aan z'n oor getrokken te worden. Succes.

Ik vind dit niet oké en zou dit niet accepteren binnen ons huishouden. In ons gezin is niemand “de baas” maar proberen we ons kind op te voeden en te laten ontwikkelen tot een autonoom kind. Natuurlijk hoort daar bij dat hij moet leren wat wel of niet mag maar dat heeft niets te maken met de baas zijn voor mij. Ik kan me voorstellen dat je vanwege ongeduld gebruik maakt van dit soort draaien om de oren maar ik vraag me af of je ermee bereikt wat het doel is. Op korte termijn wellicht wel, maar ik zou vooral samen eens bedenken of het op lange termijn bijbrengt wat je wil. En waar het vandaan komt; is t ongeduld? Onmacht? Vermoeidheid? Iets anders waardoor je geen gebruik kan of wil maken van andere manieren? Als je de oorzaak kent kan je wellicht ook werken aan die wegnemen of erkennen en daarna anders te reageren. Als je het echt vervelend vind zijn er ook coaches die je hierbij kunnen ondersteunen. Vraag eens bij het cb als je wilt. Wat wij doen; wij proberen een mix te vinden tussen uitleggen en alternatieven bieden (als je mij slaat dort mij dat pijn, dat maakt me verdrietig. Als je boos bent mag je wel slaan op de kussens) of we “straffen” door hem op de mat te zetten. Dat is de plek waar hij even tot bezinning mag komen. Meestal werkt dat prima. En soms doet hij toch iets of blijft doorgaan met iets dat niet mag. Dat zijn momenten waarop dit heel lastig is maar ik geloof er wel in dat dit voor ons kind werkt en dat draai om oren voor hem nooit gaat werken.