Moedeloos 😞

Och lieve mama... Ben je misschien al bij een osteopaat geweest? Zelf denk ik door dit verhaal dat er toch iets achter schuilt... en hij niet lekker in zijn lijfje zit 😢 Sterkte en succes 😘

Jeetje wat heftig lijkt me dit en enorm zwaar, ik snap het heel erg goed. Helaas voor je herken ik dit niet wel voor een korte periode maar niet maandenlang, het kan misschien te maken hebben met verlatingsangst want daarin ligt de piek het hoogst van 9 tot 18 maand heb ik gelezen, maarja je zegt dat het al maanden is ik zou het niet weten eerlijk gezegd ik denk ook niet dat je het wil horen maar ik ben bang dat dit echt een fase is die lang kan duren en er helaas bij hoort. Maar ik begrijp dat dit echt niet leuk voor je is ! Het komt echt goed 😔😊🥰

Niet echt een structurele oplossing maar vooral aan jezelf denken. Als jij nu ervaart dat het teveel is, zorg dat je een momentje voor jezelf creëert. Misschien kan hij een keertje naar een oppas? Kan jij opladen.

Wij hadden dit op het begin met onze zoon heel de dag maar huilen en niet slapen. Wij zijn toen bij een osteopaat geweest en dat heeft echt geholpen. Je zou het altijd kunnen proberen maar je geeft al aan als hij zijn zin krijgt dat het dan niet is. Lastig voor je zeg. Sterkte x

Wat vervelend! Al eens een extra afspraak bij het consultatie bureau gevraagd? En dan ook echt aangeven dat je hulp wilt. Anders sturen ze je misschien makkelijk weg. En misschien toch nog eens goed na laten kijken. Op het cb of desnoods kinderarts. Heeft mijn kindje veel geholpen. Omdat hij ook maar kort lacht als hij bij je zit. Misschien is er toch iets. Ik denk altijd bij die kleintjes : ze doen het niet voor niets. Zeker omdat hij het al van kleins af aan doet. Dan geloof ik niet zeuren of iets dergelijks. Niet toevallig overgestapt van bv naar fles en misschien koemelkallergie?is maar een idee. Kans is klein maar ik probeer mee te denken. Heel veel succes in ieder geval!

Ik ga inderdaad toch maar een osteopaat proberen, in de hoop dat hij gewoon gezellig wordt

Ach wat moeilijk! Ten eerste veel sterkte toegewenst, het is niet niks. Bij ons heeft een osteopaat ook wat rust gegeven en sinds een maand eet ik koemelkvrij en dat lijkt ook echt te helpen. (Ik geef borstvoeding, flesvoeding is meestal ook koemelk). Alleen spelen heeft onze zoon ook nooit gekunt maar dat schijnt niet gek te zijn. Daar zal hij vanzelf aan toe zijn. Lastig zeggen vanaf hier natuurlijk want het kan vanalles zijn..

Ik begrijp de titel moedeloos helemaal, maar houd vol! De huisarts kan zeker gelijk hebben en dan gaat het over een tijdje spontaan wat beter. Ik lees hier in de reacties al over een osteopaat ook. Zelf heb ik geen ervaring maar ik ken zoveel goede verhalen van anderen daarover. Zon osteopaat lijkt echt wonderbaarlijk dus wie weet! Wel jammer nu met de lockdown moet je wachten want osteopaat is niet medisch. Maar een afspraak alvast inplannen kan wel en is verstandig ivm wachttijden. Succes!

Hoi mama! Wat een ontzettend vervelende situatie. Kan me voorstellen dat het je allemaal te veel wordt! Een huilende en plakkende baby 24/7 is ontzettend vermoeiend. Ik sluit me aan bij de adviezen van de vorige mama’s. Maar wil er nog wel iets aan toevoegen. Ik hoop niet dat je dit verkeerd oppakt hoor; het komt op mij over alsof je deze baby vergelijkt met jouw eerste baby (“deze baby speelt niet gezellig, dat deed mijn eerste wel”). Elk kind is anders en probeer ook de leuke en mooie en lieve momenten van deze baby te zien en koesteren. Ja hij is misschien meer aanhankelijker dan je eerste kind maar dat maakt hem toch niet gelijk niet gezellig of niet lief? Je schrijft over deze baby “het is maar even goed voor meneer” en als je het over je andere kind hebt zeg je erbij “super lief”. Wellicht voelt baby je vermoeidheid/hoe je naar hem kijkt/je spanning en stress als het op hem aankomt? Hoe moeilijk het ook is om hem gerust e stellen, probeer wel zo liefdevol en rustig mogelijk te blijven. Pak inderdaad even momentjes voor jezelf en schakel de oppas in zodat je weer energie hebt om er voor je beide kids te zijn. Mijn intentie is niet om je aan te vallen of je een slecht gevoel te geven. Ik hoop echt dat de vervelende situatie snel over is. Succes!

Nee hoor totaal niet, ik heb deze baby juist heel erg gewild en daarom heb ik er bewust 8 jaar tussen gelaten om hem de volle aandacht en liefde te kunnen geven! Maar als je je niet 9,5 maand in deze situatie bevindt, begrijp ik heel goed dat je dit zo opmaakt uit de tekst. Hij krijgt nogsteeds mijn volle liefde en aandacht.... Maar zelf ben ik gewoon moe en moedeloos en wilde ik het hier delen voor advies. Ik ben ook de laatste moeder op aarde denk ik die onderscheid maakt tussen haar kinderen.. maar toch bedankt voor je advies

Vermoeiend en herkenbaar. Ik had het rond die leeftijd met mijn zoontje ook. Achteraf was er wel een rede voor. Hij is hoogsensitief, hoogbegaafd, prikkelgevoelig, snel gefrustreerd, daardoor kreeg hij ook driftbuien. En hij is 10 en nog vliegt er uit frustratie wel eens een pen door de kamer of een tirade aan scheldwoorden als hij doodgaat bij fortnite... Sterkte hoop dat jullie er een weg in vinden.

Nogmaals voor sommige onder ons! Mijn zoontje krijgt nogsteeds erg veel liefde en aandacht. Dit is wat ik persoonlijk zelf ervaar en wat ik met jullie wilde delen voor advies. Sommige onder ons proberen uit de tekst iets heel anders te herleiden als wat er staat! En nee ik maak geen onderscheid tussen mijn kinderen ik benoem de ervaring tussen de 2

Hey lastig zeg, niet herkenbaar voor mij, maar denk dat belangrijk is dat je zelf goed fit blijft of weer wordt. Misschien kun je zo af en toe een oppas nemen en wat voor jezelf gaan doen? Even sporten of langs een vriendin oid. Is je nachtrust wel goed? Zo af en toe even tijd voor jezelf lijkt me belangrijk om op andere momenten weer de energie te hebben om er positief mee om te kunnen gaan, want het is een marathon zo te horen....

Dat is me duidelijk geworden hoor. Ik geloof je als je zegt dat je beide kids je volle liefde en aandacht geeft. Sterkte met het vinden van kracht en energie om er vol voor te gaan!

Heey mama, Geen advies of zo want zou het niet weten, poeh. Alleen veel respect voor jou hoe je het allemaal aanpakt. Petje af hoor! Veel sterkte en succes🍀

Ons dochtertje heeft in de eerste 5 maanden veel gehuild. Daarna stopte het huilen, maar ze maakt overdag nog wel veel klagende/jammerende geluiden. Ze lijkt daardoor vaak gefrustreerd te zijn (ze wil meer dan ze kan en ze kan nog niet duidelijk maken wat ze wil) door moeizame dutjes is ze vaak moe overdag. Ik herken het dus wel een beetje... Ga vooral niet aan jezelf twijfelen en zoek hulp of ondersteuning. Als je gevoel zegt dat er toch iets is, druk dan door bij de huisarts en vraag vriendelijk doch dwingend om een doorverwijzing. Heb ook verhalen gehoord van baby's met oorontstekingen die door huisartsen over het hoofd werden gezien bijvoorbeeld. Volg dus je gevoel en vraag hulp aan naasten (ook met Corona, want je moet zelf wel overeind blijven lieve mama)!

Wij zijn na 3,5 maand ( hij is nu 5 maanden ) van huilen en krijsen naar een manueel therapeut geweest en blijk nu kiss syndroom te hebben .misschien zit er ook iets niet lekker in zn lichaampje ..nu 4 behandelingen verder en heel ander jochie thuis ...misschien zien hun iets wat jezelf niet ziet ..veel succes en ook jij ben een super mama !

Je bent niet alleen alleen😞ik zit ook nog steeds de maanden af te tellen. Mijn mannetje kan alleen rollen maar verder doet hij niks van beweging. Ik moet hem de hele dag vermaken en als ik even wil afwassen moet ik accepteren dat hij dan maar even huilt. Stray strong! We kunnen dit en het gaat op een dag over als het goed is😅😢

Wij hebben precies hetzelfde. Echt vermoeiend. We zijn wel uitbehandeld met reflux (lijkt ons 10 maanden oude zoontje geen last meer van te hebben) maar ik blijf het gevoel houden dat er iets is. Of dat zo is weet ik niet maar misschien heb ik dat extra omdat hij eerst zo veel huilde doordat er iets was, namelijk verborgen reflux. Dat jengelen/zeuren. Opeens omslaan. Heel frustrerend voor hem vooral en uiteindelijk ook voor jezelf. We gaan nu vervolgonderzoeken doen in het zkh. Wat bij ons ook heeft geholpen is een homeopaat. Vanuit de natuur geneeskunde (wij zijn ab so luut niet zweverig ofzo) kijkt hij echt naar het karakter van je kindje. Toen ik las over ‘sulfer baby’ herkende ik zo ontzettend veel. Er verandert niets maar het begrip help dat ik meer empathie en geduld kan opbrengen. Bij ons get eerste kindje dus geen ervaring. Maar eerlijk gezegd had ik het me wel anders voorgesteld om ouders te zijn..

Sulfer baby? Wat is dat dan? Heb je een link?