Vragen topic

Ik zit bijna elke avond alle foto’s van onze zoon vanaf de geboorte te bekijken. Nooit gedacht dat ik dat ginng doen, maar kijk. Elke keer opnieuw ben ik emotioneel omdat hij zo ontzettend hard is gegroeid. Mijn lief kijkt soms mee, en dan zitten we samen te grienen. Oh, wat mis ik die prille babyperiode... Zo klein dat hij was. En tegelijkertijd ben ik zo tevreden dat hij zo goed groeit en elke dag weer wat meer kan. Maar toch... MIJN BABY. Daarstraks had mijn gsm zelf zo’n memory filmpje gemaakt met muziek (iPhone doet dat om de x aantal tijden). Vrijwel enkel foto’s van mijn lief. Eerst een paar alleen en heel wat met onze kat, dan een foto met mijn zwangere buik, en dan plots foto’s van hem en onze zoon in het ziekenhuis tot nu. Evolutie van gewoon lief en zalig baasje voor onze kat naar een liefdevolle papa. En dat dat kleine ventje dat je op elke foto steeds groter ziet worden. Eerlijk? Ik heb gejankt. In combi met dat kut melig muziekje. 😂

Ik kijk ook heel vaak de foto's. Ik moest pas heel hard lachen, omdat je eerst twee jaar ziet met alleen maar foto's van onze katten en nu alleen maar foto's van de kleine. Gisteren toevallig weer een keer een foto gemaakt van onze katten, omdat ze zo lief bij elkaar lagen.

Daar heb ik nu ook enorme moeite mee. Wij hebben als kersvers gezin zoveel dingen gemist door corona. Mijn mama heeft hem pas voor het eerst gepakt toen hij een maand oud was. Mijn broer toen hij bijna een maand en een half was. Die paar goeie vrienden of familieleden die dan toch eens passeerden, bleven enkel buiten staan vanop een afstand. We konden enkel doelloos gaan wandelen, want alles was dicht. Tijd inhalen kan, maar die eerste weken zijn zo uniek. Dat doe je niet opnieuw. Ik ben daar best vaak verdrietig om. Zeker omdat wij het ook zeer waarschijnlijk enkel bij onze zoon houden, zoals we op voorhand in gedachten hadden. Net nu o.a. mijn nicht en collega gingen langskomen (die al erg lang wachten), wordt alles weer een pak strenger. Begrijp me niet verkeerd, ik sta er 200 procent achter, maar ik keek er ook naar uit om terug wat mensen te zien, ook al ben ik niet zo sociaal. Constant enkel en alleen met een baby bezig zijn, is op den duur echt vermoeiend. Zo ging mijn beste vriendin ook wat vaker langskomen om o.a. samen iets te doen (bv. zelf oorbellen maken o.i.d.), en dat valt nu ook weer even weg. Ik hou zielsveel van onze zoon, maar moest hij er niet zijn geweest, dan had ik het totaal niet erg gevonden en had ik gewoon veel Netflix gekeken, gegamed, was ik nog aan het werk van thuis uit,... Nu snak ik echt wel naar wat normaliteit om mijn dagen te vullen. Al is het maar eens een gesprek voeren met een andere volwassene. Helaas. We zullen zo nog wel even verder moeten. Mijn mama en broer gaan wel wat vaker langskomen. Ze kwamen beide wekelijks. Dat is toch iets! Maar wederom ook niet hetzelfde in deze tijden.

Haha, dat is waar! Al komt het hier vooral doordat onze kat bijna altijd boven zit als ik beneden ben met onze zoon. Anders zou ze vrijwel constant bij mij zitten.

Één van mijn broers heeft hem helaas nog steeds niet vast kunnen houden. Mijn vader is altijd verkouden en durfde hem pas vorige week vast te houden, omdat ze nu oppassen terwijl ik werk. De eerste weken kunnen we inderdaad helaas niet inhalen. Gisteren heb ik voor het eerst in 8 jaar een paniekaanval gehad. Mijn zoon is het hele weekend super erg ziek geweest en er was verdenking van corona. Gelukkig blijkt het dit uiteindelijk niet te zijn, maar toch ben ik gisteren ingestort en kwam ook al het verdriet en angst over de eerste weken eruit. In België wordt op dit moment veel weer strenger toch? Mag er nu weer geen bezoek komen?

Ah ok. Wauw heftig om te horen dat hij er klaar mee is en jij waarschijnlijk niet. Misschien een stomme vraag, maar kan hij niet wat ik laten vriezen voor het geval hij van gedachte verandert?

Nee hij staat er echt niet voor open. Ik snap het ook wel, voor hem is het compleet zo. Ik voel me ook wel compleet nu en als hij echt niet wil dan heb ik daar vrede mee, ik ben gek op de jongens en heel dankbaar dat ik een gezonde dochter heb. Ik had het alleen toch wel vaker mee willen maken, maar het is gelukkig niet alsof ik me zonder nog een kind incompleet voel.

Ik kon op dat vlak echt niet meer wachten en ging eraan kapot dat de twee belangrijkste mensen in mijn leven op 2 meter van mij stonden (toevallig dan nog elke keer in de regen) terwijl ik hun eerste kleinkind en neefje in mijn armen had in de gang. Vanaf de regel dat grootouders terug op hun kleinkinderen mochten passen, hebben we mijn mama hem als eerste laten pakken. Ze is alleen en gaat enkel naar de winkel. Ze was dus ook de meest veilige keuze. Moet voor jou ook ontzettend slopend zijn. :/ Bij die paniek kan ik me ook iets inbeelden. Ik merk ook dat ik nu maar één trigger nodig heb om alles van de voorbije maanden eruit te laten komen. Je dealt ermee omdat je niet anders kan, maar dan zijn er momenten waarop dat keihard naar boven komt. Het is inderdaad weer strenger geworden. Per gezin mag je met vijf andere mensen nauw contact houden, alsof ze bij je in zouden wonen. Daarnaast is alles weer vanop een afstand te doen. Niet dat we intussen veel mensen lieten komen, maar mondjesmaat lieten we toch goeie vrienden en familie toe. Mits ze geen klachten hadden uiteraard.

Vraagje , wat trekken jullie deze dagen voor kleding aan bij jullie baby's ? Vind het lastig. Niet te warm, maar ook niet te koud. Zoals vandaag half bewolkt/ half zon. Bij romper met korte mouw zijn die armpjes zo koud. Ben benieuwd wat jullie doen

Zoals vandaag een pakje met korte mouwen en pijpen of een t-shirt met korte mouwen en een short. Over een romper zonder mouwen. Binnen is het nog oké qua temperatuur. Morgen wordt het waarschijnlijk enkel een romper.

Heeft hij dan geen koude armpjes en beentjes ? Zo voelt het zeg maar. Ik ben zelf nogal een koukleum en mijn dochter denk ik niet. Vandaar de twijfels.

Vandaag rompertje korte mouwen en broekje met blote beentjes en tshirtje. Morgen met zo'n warm weer alleen een rompertje met korte mouwen

Onze zoon zweet mega snel. Ik had gister al een mouwloze romper en een bozpak met korte mouw en korte pijpen. Tijdens z'n slaapjes dek ik zijn blote benen toe, maar als hij wakker was dan voelde hij warm genoeg aan. Ik check altijd met z'n slaapjes even en werk dan met dekentjes ipv elke keer moeten omkleden. Ieder kindje is anders, die van ons zweet al bij 22 graden als hij bij ons is en lange broek en sokken aan heeft

Ik woon in het noorden en hier is het nog wat koeler. Hier heb ik van die dunne lange mouwen truitjes. Houdt wel wind tegen, maar niet te warm. En dan in lichte kleurtjes ivm warmte opvangen.

Ik woon onder de rook van Amsterdam, dus ook wat koeler en altijd wind. Doe jij hieronder dan een romper zonder mouwtjes ?

En iemand een tip om zonnebrand van het snoetje te krijgen ? Ik heb de zonnebrand van weleda. Ze leek wel een spook haha zo wit.maar zeer moeilijk te verwijderen .en wil ook niet elke dag douchen met der.

Hij is best warmbloedig, net zoals ik. En net zoals ik zweet hij ook erg snel. Zijn armen en benen voelen altijd wat frisser aan, maar zijn lichaamstemperatuur is bv. nog steeds 37,3 dan of zo. Zeker niet te fris dus!

Ik weet niet waarom ik altijd zei, maar het moet dus ‘soms’ zijn. :D

Ja! En heb altijd een vestje of dikkere trui bij me voor als ze het wel koud krijgt.

Ik heb het hier maar gewoon gelaten 😂😂. Wist niet dat weleda ook Zonnebrand had, ga ik gauw eens naar kijken. Vond het helemaal niks om haar volwassen Zonnebrand op te doen