Wandelend met peuter kom ik nergens, help😩

Ze hebben een hele wereld om te ontdekken en nog hun hele leven om saaie paden te volgen ;p. Ik zou het voor nu opgeven als ik jullie was anders komt er alleen maar strijd en driftige buien uit terwijl het leuk zou moeten zijn om naar buiten te gaan. Meenemen naar een speelbos of een grote buitenspeeltuin en haar weg volgen? Op die manier kom oo met gemak aan de 6000 stappen per dag

Inderdaad geen strijd van maken. Als we tijd hebben maken we een wandeling op haar tempo en mag ze heerlijk alles ontdekken (alleen op andermans oprit/tuin mag ze niet). Als ik verder wil wandelen of echt ergens heen moet gaat ze in de wagen.

Ja dat doen we genoeg en dan mag ze zo lang treuzelen en ontdekken als ze wil. Maar op de momenten dat we ergens heen moeten, oppas, opvang, boodschappen, op bezoek bij vriendin oid dan heb ik geen uren. Maar misschien wat aman85 zegt: op die momenten nog maar gewoon de wagen in

Ik heb voor als ik echt ergens heen moet een polsbandje, mijn zoontje heeft ongeveer dezelfde leeftijd en ben 37 weken zwanger. Hij rent ook steeds de andere kant op of de straat op maar niet de kant die we moeten. Loop ook wel eens gewoon door en dan zeg ik mama gaat naar de auto of waar ik dan ook heen ga, eerst zegt hij doei doei en zwaait me uit maar blijf dan echt gewoon doorlopen zonder om te kijken, uiteindelijk komt hij dan aanrennen. M'n man heeft ook al een keer de auto gestart en wat gas gegeven toen hij niet mee wilde en ik nog naar de auto liep, daar schrok hij toch wel een beetje van en als hij nu zegt papa gaat naar de auto hoor rent hij gelijk mee naar de auto. Ga soms wel met hem een rondje lopen dat hij mag kiezen hoe en waar we heen gaan om hem z'n vrijheid te geven.

Klinkt heel bekend! Ik probeer ook door te lopen en benoem dat ook, maar het interesseert haar niks. Ook niet als ik dan ineens niet zichtbaar ben (sta ik chter een boom te kijken of ze komt) écht niet! Wat is dat polsbandje?

Zoiets, ze hebben zo lang als het koord dus kunnen zelf lopen, maar niet weglopen

Ik doe ook veel lopend. Maar als ik ver moet of met tijd zit, dan moet ze van mij echt in de wagen zitten. En nee...daar is ze het niet mee eens..maar dan heeft ze pech. Ik geef haar altijd genoeg gelegenheid om zelf te lopen. Op de terugweg het laatste stuk mag ze dan bijvoorbeeld zelf lopen. En het ligt er dan aan hoeveel zin ik heb en hoe het weer is etc, hoe lang ze mag lopen. En op momenten dat we niks moeten, mag ze zelf lopen en laat ik haar gaan, tot op zekere hoogte hoor. Vaak eindigt het in tillen

Als ik ergens heen moet doe ik mijn zoontje ook nog steeds in de wagen.. daarnaast hebben wij ook een fietsje net duwstang van kinderkraft.. is nu nog soort buggy, maar je kunt er telkens meer vanaf halen waardoor het uiteindelijk een 3wieler is.. ik geef hem dan vaak een keuze.. ga je mee in de wagen of de fiets? Eerst wil hij dan beide niet, maar dan wordt ik ook strenger ( je kiest nu zelf wat je wil anders zet mama je daar in) Soms gaat hij dan idd wel gelijk naar het fietsje en is er minder strijd, andere keer is het nog gwn strijd.. Snap dat je het fijn zou vinden als ze zelf wat vaker zou willen lopen, vooral als straks de baby er is.. miss zo’n meerijdplankje voor bij de kinderwagen aanschaffen? Wellicht vind ze de baby straks heel leuk en interessant en wil ze wel veel mee 😊

Heerlijk ondernemend en levendig kind! Het is niet haar probleem, maar jouw probleem! Klinkt heel hard hoor hihi. Maar jij zal je verwachtingen bij moeten stellen. En niet omdat je hoogzwanger bent dat zij zich moet aanpassen! Wellicht helpt het je om iets te lezen over haar leefwereld en zo meer begrip voor haar op te brengen?

Mijn kindje is trouwens precies zo, echt een stuiterbal! Heel extreem is ze. Loopt de andere kant op, rent weg, steekt zomaar over etc. Heel intensief als single mom. Maar ik volg haar, geef haar grenzen wanneer zij en ik het nodig hebben en laat haar ook zelf ontdekken. En ja ook zij moet ook echt in de wagen wanneer ik het wil.

Wauw, jij bent hard. Als je mijn reacties leest zie je heel goed dat ik alle tijd vd wereld heb voor haar beleefwereld en daar enorm van geniet. dat het enkel gaat om de momenten dat we écht ergens heen moeten. Of ik dat al lopend kan verwachten of toch de wagen moet benutten. Omdat ze daar ook niet in wil, dus wat is dan wijsheid met een dikke buik. Tuurlijk verwacht ik niet dat ze zich aanpast aan mijn zwangerschap. Ben je gek. Maar heel fijn dat jij je als enige altijd in de belevingswereld van je kind begeeft nooit tips nodig hebt👍🏻

Dank mede moeders! Bij haast/tijdsdruk keuze geven en anders keus maken en dan maar met gemurmel de wagen in. Alle andere momenten lekker mn meisje volgen👌🏻 soms is het goed even wat van anderen te horen

Wie zegt dat ik nooit tips nodig heb? Het is ook maar net hoe je mijn berichtje opvat en blijkbaar doet het je wat, anders had je vast wat milder gereageerd. Doe er wat mee of leg het lekker naast je neer zou ik zeggen! En overigens heb ik je reacties niet gelezen hoor. Ik reageer enkel op je topic berichtje zelf. Ik wens je nog een fijne zwangerschap!

Schrijf het toe aan de hormonen🤷🏻‍♀️, maar ik vond je bericht hard overkomen. De opmerking ‘het is jouw probleem’ en de insinuatie dat ik verwacht dat mn dochter zich aan mij aanpast omdat ik zwanger ben. Daarnaast dat ik iets moet lezen om meer begrip op te brengen, suggereert dat ik geen enkel begrip heb voor haar manier van doen. Dat is niet waar :)

Wij wonen in een drukke omgeving en heb een een tuigje gekocht met riempje. Uiteindelijk er ook nog zo'n uitrol-hondenloopriem bij gekocht. Werkt als een trein!! Vrijheid, maar niet gevaarlijk en je hoeft er niet achteraan te rennen. Je hebt ze ook met zo'n soort krul telefoonsnoer eraan.

Mijn zoontje wil soms ook echt niet meelopen of loopt steeds hetzelfde stukje heen en weer zodat we nergens komen. Wat ik dan doe is dat ik hem in de kinderwagen zet en even ergens heen loop waar hij zelf weer kan spelen en ruimte heeft om te onderzoeken/ontdekken (bos, strand, park). Dan kan hij daar lekker treuzelen zoveel hij wil, maar heb ik ook even een loopje gehad. Terug dan weer in de wagen. Ook als we echt even ergens heen moeten doe ik dat zo. Eerst even naar de winkel in de wagen en dan op de terugweg of later op de dag lekker ergens zelf een beetje laten struinen. De blikken/vragen van mensen of hij niet inmiddels zelf kan lopen, negeer ik dan maar even (blijf het ook gek vinden dat vreemden dat zomaar aan je vragen, op verwijtende toon 🤷‍♀️).