Soms niet eens met je partner?

Soms wel. Wij hebben afgesproken dat de nee zwaarder telt hier in huis, is de ander het er niet mee eens kan en mag dat alleen bespreken we dit buiten zicht/gehoor van onze dochter.

Blijven communiceren en een weg zoeken die voor beide werkt. Mijn man kan ook van 0 naar 100 gaan. We hebben afgesproken eerst zeggen wat je wil, dan zeggen plus de straf benoemen en dan is het oke je hebt niet gedaan wat ik vroeg dus straf (bij de oudste van 3) en we hebben stenge nee en dit is wanneer het onveilig is en dergelijke. Ook afgesproken dat wij niet schreeuwen tegen elkaar of de discussie aangaan als de kinderen erbij zijn. Maar communicatie is the key. En dan niet wijzen naar elkaar maar kijken naar wat jouw behoefte is en wat die van hem en daar een weg in vinden. Succes!

Mijne kan dat ook, vooral na weinig slaap. Als ie dan thuis komt uit t werk issie chagrijnig en de kinderen moe. Vermoeide kids en weinig geduld, dan raad je de sfeer wel. Ik neem het op zon moment over. De laatste keren zegt ie dat ie het dan toch zelf wil doen en herpakt ie zich.

Ja hier ook zeker. Ik moet mijzelf ook soms inhouden om mij er niet de hele tijd mee te bemoeien. Ik ben fulltime thuismama en heb een paar regels zoals dat ze niet op mijn mobiel mag en niet aan de afstandsbediening mag komen. Dit zorgt echt voor frustratie bij haar maar nee dit zijn mijn regels. En dan in de avond als mijn man haar heeft en dan laat hij haar gewoon op zijn mobiel 😵‍💫 Kan ik ook echt boos om worden want dan is al mijn werk voor niets zeg maar.

Oh, dat weinig geduld herken ik af en toe bij mijn man. Vooral als hij gestrest is, moe en/of zich door mij bekritiseerd voelt. Ik heb vrij hoge standaarden voor mezelf in de opvoeding en hij voelt zich dan al snel tekortschieten. Ik vind dat heel vervelend, want door dat gevoel wordt hij negatief (ook naar ons kind) en zo wordt het dus een self fulfilling prophecy.