Tweede kindje twijfel

Hier 2 kinderen, de jongste word eind maart 2 en ze slaapt nog steeds niet door terwijl haar broer van praktisch 3 juist wel goed door sliep. Zij haalt alle virussen binnen in milde versie en haar broer word er goed ziek van. Nu een periode waarin ze allebei snachts wakker worden maar ik moet zeggen dat eruit gaan voor 1 of voor 2 ik geen heel groot verschil vind. Het eruit moeten blijft natuurlijk vervelend maar ik ga van kamer 1 naar kamer 2 en dan naar me eigen bed. Het is niet makkelijk met de nachten en een ziek kind/ kinderen, maar ik vind daar ook weer een grote keerzijde aan zitten. De 2 hebben zo'n mooie band, ze kunnen mekaar slaan met ruzie maar ze kunnen ook heerlijk knuffelen samen spelen en samen lachen. Heel veel succes met je beslissing!

Wij kiezen momenteel heel bewust voor 1 kindje. Ik zeg momenteel, puur omdat je het nooit mag uitsluiten, maar ik heb geen kinderwens meer. Het zou voor mijn mentaal welzijn niet goed zijn. Ik heb een héle zware postnatale depressie gehad waar ik na 19maanden mij pas wat beter begon te voelen. Dat een tweede keer meemaken en mijn dochter aandoen, nee. Ook voor haar zou het niet fijn zijn om opnieuw een mama te hebben die zich erg slecht voelt. Want die kleintjes voelen dat allemaal heel erg. Mijn partner ziet zo een periode ook niet zitten. Ook al zou hij wel open staan voor een tweede kindje. Maar voor ons gezin zou dat geen goed idee zijn. Als ik een klein baby’tje zie durf ik wel denken, oh nog eentje. Maar dan denk ik aan hoe het was en dat wil ik écht niet terug. Iedere situatie is anders natuurlijk. Alleen jij kan beslissen of het voor jou fijn zou zijn om een tweede kindje erbij te hebben.

Oh dit is een vraag die bijna dagelijks door me hoofd gaat, zit ik weer de plussen en minnen tegen elkaar af te strepen. En soms denk ik dan ja! ja! en dan weer hel no😂 er zijn zo veel aspecten, de vader van me dochter ook gewoon me partner, we wonen niet samen ik woon in Amersfoort en hij in goeree overflakee, elke vrijdag pak ik de tas en ga ik naar hem toe met de kleine, maandag passen zijn ouders op die daar ook wonen, zo dat ik maandag ochtend al terug kan naar Amersfoort om te werken, eigen ondernemer nagel styliste, pas 6 maand, daarvoor was het een passie naast loondienst. Vriend breng de kleine maandag avond hier, en we zien hem pas weer vrijdag. De dinsdag en woensdag werk ik ook, en zit ze op de opvang in zeist ivm geen plek in Amersfoort. En nu denk ik zo Ooh leuk een 2e als me dochter net naar school gaat. Maar dan is het fiasco ik heb geen familie, dus wie zorgt er voor de kleine de eerste 4 maand voordat ze naar de opvang mag, en ik al wel weer wil nagelen na een x aantal weken. Dus dat is hier de 2e baby dilemma 🙈

Het lijkt wel of ik dit zelf heb geschreven! Onze situatie is precies hetzelfde geweest en daarom hebben wij voor nu ook bewust gekozen om het bij 1 kindje te houden. Het voelt goed zoals het nu is en we genieten echt van onze zoon. Ik moet er niet aan denken om alles nog een keer door te maken.. die angst weerhoudt ons ervan om voor een 2e kindje te gaan.

Onze situatie is net zoals die van jullie, daarbij komend dat het ook 2 jaar duurde voordat ik zwanger raaktte van de 1e en we eigenlijk een vruchtbaarheidstraject in moesten. Nu toch echt weer zwanger (2e maand raak!) eventjes onwennig maar ook wel heel fijn dat het zo snel is gelukt. Hebben ons er maar bij neergelegd en nemen het zoals het komt :-)

Ik herken het wel, onze dochter is ook een lastige slaper en lijkt ook altijd wel iets te hebben. Daarnaast heb ik een lastige bevalling gehad waardoor ik ook daar enorm tegenop keek. Uiteindelijk hebben we besloten toch voor een tweede te gaan omdat ik wist dat ik uiteindelijk toch twee kinderen wil en dat elk tijdstip om voor een tweede te gaan moeilijkheden met zich mee kan brengen. Nu slaapt ze lastig maar wat als ze eenmaal lekker slaapt en we het “onder controle” hebben, wil je dat dan verstoren door een nieuwe baby? Er zijn altijd bezwaren te bedenken. We hopen gewoon dat alles goed gaat en zo niet, dan zullen we dat tzt oplossen..

Ik herken je twijfel, wij hebben daar ook heel erg mee gelopen. Hielp ook niet dat mijn man zoiets had van, ja hoor als je wil, prima, maar als je niet wilt ook goed 😂 De kriebels bleven echter, dus uiteindelijk besloten er voor te gaan. Gewoon in het diepe gesprongen. De voors en tegens blijven toch, en kan je uiteindelijk niet echt voorspellen. Straks is het een super makkelijk kindje, of juist een huilbaby. Tsja, we zien het wel en ik ga ervanuit dat het zichzelf wijst en we onze weg wel vinden. En de enorme blijdschap bij de eerste positieve test, en enorme spanningen weer of het wel goed blijft gaan, zeggen al wel dat het voor ons iig de juiste keuze is geweest 😉 Je schrijft dat je kriebels hebt, ik vermoed dat die niet weg zullen gaan. Maar je kan er natuurlijk nog steeds bewust kiezen het bij eentje te houden. Succes!

Ik droomde altijd van een gezin met 3 kids (voordat ik überhaupt kinderen had😂). Het was voor mij geen vraag of ik een tweede wilde maar een weet. Toch begin ik nu steeds meer te twijfelen. Ik vind het zo fijn dat onze dochter bijna 2 is. Ze begrijpt meer, ze is zelfstandiger. Ook als ouders heb je wat meer vrijheid nu. Ik droom van een verre reis maken bijv als ze 3 of 4 jaar is. Dat ga ik niet doen met nog een baby. Daarnaast ben ik fulltime mama en vind ik dat echt zwaar, vooral mentaal! Ik voel mij erg beperkt. Het feit dat we in het buitenland wonen en dus geen familie of vrienden hebben die “even kunnen oppassen “ helpt niet mee. 24/7 is mijn dochter bij mij. Het idee dat er nog een kindje bijkomt benauwd mij enorm! Voor mij gevoel heb ik dan helemaal geen leven meer. Voor mij redenen om momenteel het bij 1 te laten. Wat de toekomst doet, weet ik niet. Wel zou ik het voor haar “leuk” vinden als ze een broertje of zusje krijgt, dat is mijn enige twijfel. Wie zien wel hoe het loopt. Feit is dat ik nu enorm geniet van mijn kleine meisje en dat wil ik even zo houden🥰 Ben er ook achtergekomen dat ik sowieso niet zo een baby mama ben.

Ik heb al een tweede erbij☺️