Overgang 1 naar 2 kindjes.

Onze zoon is van mei 2022 en we hebben een zoon gekregen in september 2024. Ik vind de overgang heel pittig en moet zeggen dat ik het ook best onderschat heb. De zwangerschap in combinatie met peuter was bij mij geen pretje in verband met bekkenpijn. Nou heb ik het geluk gehad heel snel te herstellen na de bevalling maar toen zijn broertje er eenmaal was, veranderde onze oudste totaal van gedrag. Schreeuwen, slaan als hij zijn zin niet krijgt. Niet meer willen slapen.. Hij is nu 6 weken maar nog altijd is hij niet gewend aan zijn broertje. Nou moet ik zeggen dat de peuter ook erg temperamentvol is en een sterke eigen wil, denkdat als je een "makkelijke" peuter hebt (voor zover die bestaan natuurlijk 🤣) het heel anders is!

Ik heb nu 2 kindjes. Een van 2 en half en een van 8 maanden. Ik heb het flink onderschat haha. Ik dacht dat van 0 kinderen naar 1 kind veel lastiger zou zijn dan van 1 naar 2 kinderen. Niks is minder waar haha. Het is zoveel geregel. En ook mijn aandacht goed verdelen vind ik zo lastig. Maar buiten dat zijn er natuurlijk ook heel veel mooie momenten met die 2 kleintjes.

Mijn oudste was net twree toen haar broertje geboren werd. Zij was dus ook nog totaal afhankelijk van ons en dat was erg pittig. Wat ik ook een groot verschil vond was dat je met een eerste kind alles samen met je partner doet. Je zorgt samen voor de baby en af en toe kan er iemand even uitrusten. Met twee kinderen zorgden we vaak voor allebei een kind! Je bent veel meer gesplitst. De kinderen zijn nu vier en twee en nu is het leuk dat er geen groot leeftijdsverschil is. Maar ja, in het begin vond ik het erg pittig!

Wij hadden al een dochter van 2 jaar en 2 maanden toen onze zoon werd geboren in maart 2022. Ze zijn nu dus 4 jaar en 10 maanden en 2 jaar en 8 maanden. Het eerste jaar vond ik heel pittig maar nu vind ik 2 kinderen echt super leuk.

Hier ook een kindje van april 22 en eentje van september 24. Erg stressvolle en zware zwangerschap gehad en ook wel het idee dat ik het serieus onderschat heb. Oudste zoontje had het de eerste 10-14 dagen heel moeilijk, toonde gedrag wat hij anders echt nooit deed, dat in combinatie met potjestraining en afgelopen maandag gestart op school maakte het extra pittig. Hij had vooral het idee dat broer dadelijk met hem zou kunnen spelen (helaas 😅).. ondertussen is het wel al beter maar toch moeilijk om het allemaal een beetje te verdelen omdat ik vaak het gevoel heb dat ik hen tekort doe

Hier alleenstaand van 1 naar 2 gegaan. Pff, wat pittig. Mn oudste stond al graag in de schijnwerpers, maar nu helemaal. Ze wil constant aandacht, wanneer ik net de jongste vast heb. Soort jaloezie, die na 5 maanden nog niet over is. Ze heeft door dat de baby niet meer weggaat. Er zijn periodes geweest dat ze een driftbui kreeg omdat.ik de baby uit bed haalde. Want dat mocht echt niet. Mn volle aandacht krijgt ze wanneer de baby op bed ligt en dat weet ze. Zo slim is ze ook wel weer. Plus verandering dat papa weg is en een baby erbij. Voor dat meisje is dat ook veel. Ze heeft verlatingsangst gekregen en is extreem aanhankelijk naar mij toe. Ik heb tot 3 maanden eeen kort lontje gehad, omdat ik zelf slaapdepressed was. Peuter in slaapregressie en de baby een huilbaby plus elke 2 uur voeden incl. Snachts. Plus de peuter stond om 5 uur smorgens alweer op en doet al een tijd geen middagdut meer. Dat was een hele harde periode. Waar je U tegen zegt. Het leven vond ik ook echt niet meer leuk. Halloo depressie :) Nu de laatste 2 maanden gaat het beter. De peuter slaapt nu bij mij in bed en nu komen we beiden aan slaap. Want ze slaapt nu tot half 8 ipv 5 uur. Ik Ben nu een veel leukere mama. De peuter heeft meer screentijd, dan dat ik wil. Maargoed, ik heb ook soms mn moment van rust nodig. Plus de baby ook. Wanneer de baby naar bed gaat, wil ze altijd mee. Maar dan maakt ze kabaal. En dan kan de baby niet slapen. Ik zet haar dan achter de tablet op de babykamer. Kan ik de baby in alle rust voeden en hop naar bedje. En ondertussen geef ik mn peuter de nabijheid die ze nodig is. Smorgens met aankleden is t tijd even kijken wat ik doe. De oudste maak ik wakker, laaat ik rusig wakker worden. Maaak ik.mijzelf klaar. Daarna de oudste wassen en klaarmaken, dan de baby wassen en klaarmaken. Op de dagen dat ze naar de opvang moet, smeer ik haar brood en kleed ik haar aan. De andere dagen mag ze dat zelf doen, dit weet ze ook. En heb ik dan ook "alle' geduld voor die dagen. Maakt mij wederom een leukere mama weer. De overgang heb ik als heel pittig ervaren. Heb ik spijt van de 2e? Nee, totaaal niet. Tuurlijk heb ik moment gehad en d8 ik, ajuuu pak mn koffers, zoek t uit. In de huilperiode en dat mn peuter er driftig bij lag en ik slaapdepressed was. Zeker heb ik dat gehad. Wenste ik wel eens naar een leven met 1 kind? Zeker. Wilde ik dat mn 2e wegging? Nee absoluut niet. Ze is onmisbaar. Tropenjaren extra hard, zeg ik dan maar, komt ooit wel goed. Moet er even doorheen. Dit is realiteit voor mij. Jij hebt nog een partner waar je het mee kan verdelen. Ook kan je allebei de kids aan hem geven en zeggen, joejoe ik ga slapen! Helaas hier geen familie. Dus alles alleen gedaan.

Pittig!! En wat fijn dat er verbetering in zit. Als ik dit lees zou ik zo graag willen helpen, ff middagje je baby even overnemen zodat je wat samen tijd met je oudste heb😊. Ik weet niet uit welke omgeving je komt. Bij ons in het dorp heb je daar wel een maatjesproject voor, heel laagdrempelig maar dan kan je via dat project met andere in aanraking komen die even een hand uit willen steken of mss een moeder in de zelfde situatie zodat je elkaar wat kan helpen… heb je dat niet?

Hey, wat een lief berichtje van jou! Hier hebben ze ook wel vrijwilligers, alleen wil ook niet iedereen in mn huis hebben. Merk dat ik erg beschermend ben. De peuter zette t net op een krijssen, wanf wil bij mij in bed. De regel is, eerst innslaap vallen eigen bed enndan in mamas bedje. Maar ik ga de strijd niet aan vanavond pff. This wat. Ik kom uit overijsel trouwens

Vond het heel pittig! Zat 1,5 jaar tussen de 2 meiden. Oudste was onwijs lief hoor, maar toch ook echt nog wel klein. Daarnaast had ik een pittige bevalling en kraamweek met op dag 9 nog een operatie. En vervolgens een huilbaby. Hierdoor heb ik uiteindelijk een postnatale depressie gehad. Nu weet ik dat je niet altijd een zo’n heftige tijd hebt met een tweede. Maar 1 kind voelde zo relaxed, 2 kinderen vind ik als ze allebei klein zijn pittig. Nu is de jongste 1 en wordt het wel wat makkelijker. Maar niet te vergelijken met 1 kind😉

Heel mooi en heel zwaar tegelijk. Heb een zoon van april 2022 en een zoon van augustus 2024. Beide keren een HG zwangerschap gehad. Tijdens de zwangerschap dus bijna niks met mijn zoontje kunnen doen, dit wilde ik daarna meteen goed maken maar toen floot mijn lijf me terug. Eerst herstellen. Ik ben heel blij dat mij partner de mogelijkheid had om de eerste 10 weken thuis te zijn. Hierdoor kregen beide jongens de aandacht die ze nodig hadden. Nu zijn de dagen alleen met de 2 jongens soms heel pittig maar ik geniet ook enorm als de oudste komt helpen hij het verschonen en dan het handje van zijn broertje vasthoudt zodat hij niet hoeft te huilen. Of wanneer de jongste zijn grote broer de hele dag door volgt met zijn hoofd en ogen en helemaal naar hem lacht als hij naar hem komt kijken.

Hier ook een tweede gekregen afgelopen juli. Ik geniet enorm van de baby en vind dat wel heel mooi om te kunnen delen met de grote broer. Maar het is ook zwaar een peuter die niet altijd luistert en een baby die nog niet kan wachten.. Het is wel next level af en toe en weinig tijd voor jezelf of partner.

Ik heb een tweede zoontje gekregen in april. De broertjes schelen twee jaar en negen dagen. Ik voel enorme rijkdom met twee lieve kindjes en ben vervuld van liefde, maar het vraagt tegelijkertijd ook veel. De peuter is het afgelopen jaar veel zelfstandiger geworden, dus als ik advies mag geven lijkt 2,5 jaar leeftijdsverschil mij ideaal. Maar dat hij zo gegroeid is komt waarschijnlijk ook deels doordat hij een broertje heeft gekregen en hij meer wordt uitgedaagd om dingen zelf te doen. Hij wil graag met zijn broertje spelen en in de tijd na de bevalling viel het wel tegen dat dat nog niet kon. Inmiddels bouwt de peuter een blokkentoren, zodat zijn broertje die om kan gooien en rollen ze een bal naar elkaar. Daar geniet ik enorm van. De andere kant is dat ze vaak tegelijkertijd willen eten en naar bed willen en dat ik dan extra lang bezig ben en ze op elkaar moeten wachten, omdat ze beiden niet 100% aandacht krijgen. Kortom, sommige momenten zijn uitdagend, maar ik zou geen dag zonder mijn kleintjes willen!

Alsof ik mijn eigen verhaal lees! Hier ook twee jongetjes van april, met 2 jaar en 6 dagen er tussen. Soms uitdagend maar vooral steeds leuker nu ze beiden ouder worden. Helemaal eens met alles wat je schrijft 🩵💙