Gespannen relatie partner sinds baby

Hoi. Ik herken dit wel. Was al met ons zoontje van 2021 maar nu is het een stuk erger. Helaas geen tips.

Ik probeer me te herinneren: de baby doet zijn best, papa doet zijn best en ik doe mijn best. We doen allemaal ons best, het is geen wedstrijd wie het meest zijn best doet, dat doen we namelijk allemaal. We zijn een team en hebben elkaar nodig. Dit helpt me echt vaak!

Heb je wel eens oppas geregeld voor weer even een avondje samen? Hier helpt ook regelmatig even praten samen. In de ochtend even inchecken, hoe was je nacht? ((Ik geef bv. man slaapt vaak door)). Wie heeft wat nodig vandaag? In de avond op terugpakken. En nog even de dag doornemen met t eten. Ook vaste taken helpen hier goed. Ik doe bv. Niets met de vaatwasser etc. Mijn man niks met de was. En wie het eerste thuis is kookt. Andere dingen verdelen we. Ook werkt als je chaggerijnig bent hier even tijd voor je zelf nemen. Maar ook zeker alles uitspreken! Echt alles! Ook de mini irritatie van een pak hagelslag verkeerd om in de kast zetten. Zo relativeer je zelf, maar leert de ander ook hee de irritaties lopen hoog op. En voor mezelf probeer ik iedere dag minimaal 1 compliment te geven. Zodat ik het positieve in zie. En het is hier verre van perfect! Maar dit zijn dingen die soms/vaak helpen bij ons. En zoek ook vooral andere ouders op om te levelen.

Aah mama, wat vervelend deze situatie! Misschien een tip om bijvoorbeeld 1 x in de maand jullie dochtertje naar een oppas te brengen. Zodat jullie samen een date night of dag kunnen doen. Even met z’n tweeen iets leuks doen kan echt wonderen doen. Dan zie je elkaar weer even in een ander licht. Wellicht heb je dan ook weer andere gesprekken met elkaar. Ik wens jullie veel liefde toe!

Ik herken dit heel goed, met ons zoontje uit 2022 had ik het idee dat we juist meer uit elkaar groeiden dan naar elkaar toe, na ongeveer 8/9 maanden kwamen we erweer bovenop. Nu met ons andere zoontje van 5 maanden, is het erger geworden. We zeggen wel altijd wat er tegen elkaar in de nacht zeggen menen we niet 🤪 afgelopen vrijdag een avondje ouderwets doorgezakt en alles besproken want hè je bent wat teut, deze week voelen we ons weer net verliefde pubers. Ik wil niet zeggen dat het normaal is, maar ik wil wel zeggen het kan gebeuren en als jullie samen weten dat het niet gemeend is komt het straks weer goed! 🫶🏼

Herkenbaar. Alhoewel nu onze dochter ouder wordt het wel beter gaat. Wij hadden de taken altijd al verdeeld, alleen de zorg voor onze dochter ligt bij mij, ook als ik hem vraag mij te ondersteunen, zit het er gewoon niet in. Hij mist de feeling voor een baby en dat is lastig. Dus voelt het soms als een last dat ik alle verantwoordelijk draag. Misschien dat je er wat herkenning uit haalt. Helaas zijn niet alle mannen geboren om te zorgen. Of zien ze het werk niet liggen.

Natuurlijk zo herkenbaar! Ik heb er laatst echt een hele fijne podcast over gekeken/gehoord van Jessie Jazz Vuijk en toen viel er wel een beetje een laat van m'n schouders. Een aanrader! https://youtu.be/KywgFUAtmaA?si=nH-x1P0DZZc4cJxp

Herkenbaar. Hier een paar tips die ons hielpen. Praat over wat je echt belangrijk vind in je opvoeding, relatie, huis. Wat is realistisch nu de tijd beperkt is? Het boek “in voor- en tegenspoed, zolang jij de afwas doet” heeft ons geholpen om de juiste woorden te vinden voor dit gesprek. En verdeel verantwoordelijkheden, niet taken, en definieer wat je precies bedoelt met ‘een schone keuken’, ‘opgeruimd huis’, etc. Een kind confronteert je ineens met jullie verschillen en zet druk op je relatie. Heel normaal.

Hier ook precies zo. Eerste zoontje ook maar nu vele malen erger. Pittig he 😫

Hier ook heel herkenbaar. De gedachte dat het een fase is, helpt ons er wel doorheen. We hebben al een lange relatie en zijn al door genoeg ups en downs gegaan. We weten dat er altijd weer betere tijden aankomen.

Ja verschrikkelijk. Soms vraag ik mij echt af waarom ik er nog mijn energie in stop. Terwijl ik bijna geen energie meer heb 😓

Ik heb mijn standaard voor het huishouden naar beneden bijgesteld zolang ik bv geef en ons dochtertje nog geen vast ritme geeft. Hierdoor voelt mijn vriend zich een stuk meer gewaardeerd als hij ook eens een was in de machine doet of een stofzuiger door het huis haalt

Hij had altijd het gevoel het niet goed genoeg te doen, dus deed hij het niet meer. Nu hij een nieuwe baan heeft moeten we weer opnieuw zoeken. Bij ons helt het ook om uit te spreken wat je voelt bij jezelf, gemis, verdriet, wanhoop misschien wel in plaats van verwijten gooien. Bespreek je gevoel, niet de gebeurtenissen per se

In gedachten houden:iedereen doet zijn/haar best en wil t beste voor elkaar. En irritaties toch snel uitspreken en niet opkloppen tot 1 moment. Maar wel herkenbaar hoor. Je bent beiden moe, onzeker/zoekende, altijd aan. En dan gebeuren de dingen in huis of zorg voor de kleine misschien niet altijd op de manier zoals jij het wil of zelf zou doen. Ik leerde dat er met liefde gezorgd wordt en de kleine er heus niet slechter van wordt. Dat probeer ik in m'n hoofd te houden wanneer er weer iets anders gaat. En elkaar bedanken voor wat je ziet dat de ander doet. Helpt hier ook goed.

Heel herkenbaar. Bij ons zoontje van 2022 al en nu sinds onze dochter geboren is in april weer. Wat we geleerd hebben bij de eerste is: bewust tijd voor elkaar vrijmaken. Oppas regelen en echt even een avondje of dag weg! Hoe moeilijk dat soms ook is, het werkt. Ons dochtertje was de afgelopen maanden niet zomaar naar een oppas/opa/oma te brengen ivm flesweigeren bij iedereen die niet papa of mama was, maar we hebben het toch gedaan voor onszelf. En gelukkig maar, dan kun je echt even tijd samen doorbrengen en samen opladen. En blijven uitspreken wat jullie wel en niet fijn vinden gaan. Iedereen doet zijn/haar best en de eerste maanden zijn écht het pittigst.