Stel ik mij aan?

Nee heel herkenbaar soms schreeuwt je lichaam om rust en dan moey je daar ook naar luisteren! En soms is het goed om wel door te zetten door de kwaaltjes heen! Dan heb je daarna een super gemotiveerd gevoel van ja kijk aan dat heb ik maar eens mooi en netjes schoongemaakt!

Nee heel herkenbaar. Ik ben normaal een bezig bijtje. Maar ik doe deze zwangerschap heel weinig omdat mn lichaam het totaal niet toe laat.

Ik herken me hier heel goed in! Ben normaal ook echt een doorzetter/strijder/werkpaard, noem maar op...niks is te gek, gewoon doorpakken etc. Maar sinds ik zwanger ben, zit er niet zoveel strijdkracht meer in. Ik probeer er maar zo naar te kijken: ten eerste trap je nu niet alleen op tijd (of misschien vroegtijdig) op de rem voor jezelf, maar ook voor je kleine. Ten tweede zorgen die verhoogde niveaus van hormonen nou eenmaal voor stemmingswisselingen, verhoogde prikkelbaarheid, en gevoelens van vermoeidheid. Hier kun je niks aan doen en dit kan er logischerwijs voor zorgen dat je je sneller gefrustreerd voelt en minder gemotiveerd bent om dingen te ondernemen. Het is belangrijk om jezelf de ruimte te geven voor de (tijdelijk) nieuwe jij en zeker niet te hard voor jezelf te zijn. Dus stel je je aan? Echt niet!

Ik denk dat je eigenlijk altijd te hard voor jezelf bent en het misschien juist goed is dat je nu rustiger aan doet. Ik doe ook niet veel/minder dan normaal, maar zie dat als natuurlijk gevolg van dat mijn lichaam twee keer zo hard moet werken. Rustig aan en gun jezelf om op de zwangerschap te focussen ipv op het huishouden of sociale verplichtingen.