Schuldgevoel

Niet herkenbaar maar vind het wel rot dat je je zo voelt.. misschien voelt je zoontje ook aan dat het allemaal een beetje teveel is voor je en wil hij je uit lieve bedoelingen een beetje beschermen zodat hij steeds naar je man trekt.. ik zou je zeker niet schuldig voelen want dit is ook een fase en zij zullen zich misschien eerder hulpeloos naar jou voelen als andersom.. sterkte 😘

Heel herkenbaar. Zou zeggen maak je vooral niet druk daarom. Hij houdt evengoed van je. Je bent hoogzwanger dus het is niet gek dat je wat minder dan normaal kan, dat is nu eenmaal zo. Probeer te genieten van de kleine dingen en laat de mannen dan maar wat meer samen doen....

Lief dankje 🌷

Je hebt gelijk indd. 🌷

Ik herken dit wel! Mijn dochter is 2 en ben nu 39 weken zwanger.. Daarnaast zijn we ook nog aan het verbouwen en werkt m'n vriend gewoon 5 dagen en is rond 18.15 thuis. Ik ben heel veel alleen met haar en ik voel me heel schuldig tegenover haar! Kan er echt vreselijk om huilen maar ik hoop en ga ervan uit dat alles gewoon weer goed komt. Ooit.

Herkenbaar. Leg uit aan je zoontje dat het komt omdat je een baby in je buik hebt. Dat werkt hier thuis wel goed. Dan begrijpt hij waarom. Toegeven aan jezelf dat het allemaal niet meer gaat zoals eerst valt ook niet mee 😅

Och jee, ja het is toch wat he. Klinkt ook pittig zeg een verbouwing een man dat gewoon aan het werk is en een 2.jarige rond te huppelen

Herkenbaar! Ik hou er zo van om met mijn 3 jarig zoontje te stoeien, maar zeg dat dat pas weer kan als mama's buik weg is en z'n broertje er is. Hij snapt dat geloof ik wel (al denk ik niet dat hij helemaal begrijpt wat er gaat veranderen).

Ja, gelukkig is het naar tijdelijk, zo moeten we maar denken! Later weten zij er niks meer van. En er groeit wel weer een mensje in ons natuurlijk, is ook niet niks!

Heel herkenbaar. Dochter trok ook ineens naar mijn man. Maar dit is alweer 'recht getrokken'. Ook heb ik een kalender gemaakt met haar; elke avond een sticker plakken. Ze was er zo mee bezig dat de baby elk moment zou komen. 'Bang' dat de baby er ineens zou zijn of dat ik ineens weg zou zijn. Ze heeft meer rust nu merk ik. Ze is bijna 3. Oh en ik voel me ook nog vaak schuldig omdat ik bijna niks meer kan. Daarom wil ik ook graag dat de kleine snel komt.🙈

Herkenbaar. Hier dochtertje van bijna 3 rondlopen die heel veel energie heeft en ik kan veeel minder dan toen ik van haar zwanger was merk ik al weken (nu 36weken). Dus zodra papa thuis is gaat de focus naar hem. Ze hebben vanmiddag koekjes gebakken met zn 2en. Zal vast goed lopen dadelijk. Ze weet dat er baby in buik zit van mama en geeft de buik kusjes en mama ook. En ze loopt steeds op en neer tussen ons om te vertellen wat ze doet. Kijk zo uit naar t moment dat ik weer energie heb.... wanneer dat ook moge zijn.

Heel herkenbaar. Hier ook een zoontje van 4. Gelukkig "snapt" hij redelijk goed dat mama niet alles meer kan. Wij hebben ook een aftelkalender gemaakt. Heeft hij zelf versierd en mag elke avond 1 hokje weg kruisen. De laatste 2 weken met allemaal vraagtekens. Samen zijn vluchtkoffer ingepakt. Ook uitgelegd waar hij heen moet en wat er in grote lijnen gaat gebeuren. Maar neemt niet weg dat ik het erg lastig vind om zo weinig met hem te kunnen ondernemen. Vooral nu hij vakantie heeft en hier in de buurt weinig te doen is voor hem en zijn vriendjes op vakantie zijn.. Gelukkig nog maar een paar weekjes.