Waar komen deze tranen ineens vandaan?!

Verloskundige kan je hier beter in helpen kan een zwangerschap depressie zijn kom vaker voor is niet gek

Ik had de eerste week van mijn verlof ook een echte inzakker, nul energie, 2x per dag een dutje... Maar nadat ik mezelf die rust had gegund kon ik in de tweede week wel weer veel meer doen. Afspraken met vriendinnen en kleine projecten zoals fotoalbums en geboortekaartje etc, maar je lichaam heeft ook echt rust nodig, gun het jezelf en voel je zeker niet een slechte mama! Het fijt dat je het goed wilt doen is al bewijs genoeg hoeveel je straks van je kindje gaat houden, en dat hebben ze het meest nodig

Hoi Roompje, dit had ik kunnen schrijven, zo herkenbaar! Schijnt toch echt door de hormonen te kunnen komen. Heel erg balen, maar mij helpt het om te weten dat dit bij de zwangerschap hoort. Ik probeer he te verdragen dat het is zoals het is. Iedere dag is weer anders. Vertragen en rust nemen helpt mij op deze momenten. Ook de gedachte: ik weet niet hoe het zal zijn als ik mama ben. Er is alleen maar 'hier en nu' en dit is wat er nu is en wat ik voel. Sterkte wees vooral heel lief voor jezelf!

Hormonen, hormonen en hormonen! Idem hier, ups and downs = rollercoaster amai 😂🙈. Je moet denken, er zijn tig aantal vrouwen die het je voor hebben gedaan, dus het is meer als haalbaar (ookal lijkt het niet zo). Zeker over blijven praten met je partner en andere vertrouwenspersonen.

Hallo, Heel herkenbaar dit! Het schijnt er ook allemaal bij te horen! Vanochtend nog bij de verloskundige geweest! Die zei de tranen gewoon lekker laten gaan, daar knap je alleen maar van op! Het is niet niks een kindje krijgen! Het zullen vast wat zenuwen en spanningen zijn! Ik denk dat het alleen maar goed is om af en toe een potje te janken, ook al weet je zelf soms niet eens waarom! Probeer lekker te ontspannen en niet meer te veel willen! Ik heb hier ook veel moeite mee gehad, wou ook altijd flink zijn, maar laat dat nu ook los!! Ik hoop dat je hier wat aan hebt, Liefs

Ik heb precies hetzelfde! Gisteren wel een heeeel goed gesprek gehad met de verloskundige. We zijn echt niet de enige die hier last van hebben. Ze gaf mij als tip om elke dag een klein doel voor mezelf te stellen, maar vooral ook goed uitrusten. Ze zei dat de laatste weken gewoon zwaar zijn, maar dat het uiteindelijk echt allemaal goed komt. Al onze zorgen zijn heel normaal.

Misschien komt de spanning er bij jou op deze manier uit! Laat die tranen lekker lopen, vaak lucht dat op. Ik heb zelf heel de zwangerschap geen last gehad van tranen en mn hormonen, maar morgen ga ik met verlof en deze hele week staat het huilen me echt nader. Ik voel dat het echt zwaarder wordt, het slaaptekort helpt ook niet mee. Echt aan aftellen dus om met verlof te gaan. Misschien moet je er gewoon even een paar dagen aan toe geven om niet zo veel te doen, even niets moeten! En daarna eens kijken of je wat leuke dingen nog kunt plannen, iets leuks met vriendinnen of een lekkere massage. Of iets anders waar je lekker ontspannen van wordt. Die laatste loodjes wegen niet voor niets het zwaarst! Je kunt het meid 💪🏼🤗

Herkenbaar! Had het twee weken geleden ook. Twijfel of ik het überhaupt wel wilde. Voelde me zo slecht, maar inderdaad HORMONEN.

Ik had het ook heel erg die eerste verlof week! Ik denk dat het echt toch soort van spanningen geweest zijn. En zo te zien zijn er meer dames die het hebben, dus is het echt niet gek. Ik denk dat je geleidelijk aan wel weer rust gaat voelen en met meer energie ernaar uit gaat kijken. Dat had ik ook. Nu 38 weken en sinds 4 dagen voel ik me echt weer goed!

Vaak is het dan ook nog zo dat alles eruit komt om het moment dat je rust hebt! Daarvoor was je lichaam nog in survival mode en nu ‘mag het’. vervelend maar idd; laat lekker gaan die traan! Hoort er allemaal bij.

Wat een fijne reacties zeg! Ben zo blij om te lezen dat ik niet de enige ben. 🤗

Ik heb dit precies ook.. Moet iedere dag huilen en waarom? Geen idee.. 😭😞

Heb ik ook. Bijna 40 weken en hele zwangerschap al niet fantastisch maar hormonen komen in de laatste weken ook weer iets meer terug.

Week 38 en voel me verder echt prima maar ik kan ook ineens beginnen te huilen hoor 🙋🏼‍♀️ het hoort er allemaal bij 😅 lekker je rust pakken op de momenten dat je kan! 🥰

Ik voel je. Precies dit heb ik ook. Nu net me tweede week verlof ingegaan en elke dag is echt moeilijk :( ik heb vorige week veeeeeel gedaan. Gewoon lekker door de stad slenteren met vriendinnen en eten. Deze week wilde ik wat rustiger aan doen maar maandag was ik spontaan aan t huilen ook

Er komt mij ook niks uit mijn handen deze eerste verlofweek. Ik word daar onrustig van, omdat ik voor mn idee nog veel moet regelen. Aan de andere kant geniet ik van het lui zijn. Zie wel ook aan mijn huid dat de hormonen weer mega opspelen..

Ik heb dit ook! En iedereen zegt; geniet van je verlof, maar ik vind het wachten lastig, want wil dat gewoon zo graag dat ze komt. Mijn hoofd staat ook gewoon niet meer zo naar leuke dingen doen. Dat komt ook omdat mijn lichaam niet echt mee werkt, super moe en zere bekken etc.

Feest van herkenning! 38 weken en ben stuk emotioneler dan afgelopen maanden. Zal wel laatste stukje voorbereiding zijn op de grote verandering die er aan zit te komen als de kleine er is. Plus het onvoorspelbare van dit verlof; duurt het nog 3 weken of is het vanavond al zo ver?

Heel herkenbaar! Ik heb in 1e en 3e trimester last van onrust/angst en somberheid door de hormonen en de laatste weken is het behoorlijk toegenomen. Idd fijn om te lezen niet de enige te zijn. Ik maak me dan ook zorgen over de invloed van de stress op het kindje en inderdaad hoe ik me in de kraamtijd ga voelen.. niet helpend om zo te denken haha. Ik probeer idd ook vooral om niet teveel te moeten en afleiding te zoeken in leuke dingen, lukt de ene keer beter dan de andere keer

Al deze berichten zijn zo herkenbaar! Ik zit nu in m'n 36e week en heb al 2 weken verlof. De 1e week heb ik heerlijk rustig aan gedaan en deze week stonden er wat gezellige afspraken op de planning. Op het moment zelf is alles super fijn en dan éénmaal thuis ben ik moe en kan ik zo in huilen uitbarsten.. Vooral de onvoorspelbaarheid begint op te spelen.