Beval verhalen

Op vrijdag 30 augustus moest ik terug naar de verloskundige voor controle. Twee dagen ervoor vond ze m’n bloeddruk aan de hogere kant en ze wilde weten of dat stabiel bleef of dat het zo stijgen. Je kan het al raden, m’n bloeddruk was gestegen en zeker niet gewenst. Ze stuurde me dus door naar het ziekenhuis. Hier deden ze nogmaals m’n bloeddruk meten en een CTG van de baby. In principe waren deze beide goed, maar ze vonden het wel tijd om te gaan inleiden om te voorkomen dat het alsnog zou gaan stijgen. Ik was op dat moment 40 + 2 weken zwanger. Op zondag om 16.00 uur mocht ik terug komen om een ballon te plaatsen, dit om de ontsluiting te vorderen. Maar m’n vliezen braken ter plekke dus dat had geen zin meer. De volgende dag om 06:45 uur mocht ik terugkomen en zouden we gaan beginnen met de misoprostol. We begonnen met twee pillen. Verder wilden ze ook een uitstrijkje hebben (protocol) om uit te sluiten dat er een virus is dat je kunt door geven aan de baby bij de bevalling. Helaas was het allemaal nogal droog daar beneden en deze verloskundige een beetje ruw. Ik heb nog nooit zoveel pijn van een uitstrijkje gehad. Hier had ik de komende uren ook last van en ik kon amper zitten. Om 13.00 weer twee pillen. Ontsluiting was nog maar 1cm. Twee uur later kreeg ik menstruatie achtige pijnen in mn onderbuik, maar niet bijzonder. De pijn werd echter hierna wel steeds meer en steeds pijnlijker. Een aantal uur later was er geen voortgang in de ontsluiting ondanks de pijnen en moest ik nog 2 pillen innemen. Vanaf hier werd de pijn steeds aanweziger, om 22.00 in de avond is de pijn al ondraaglijk en veel achter elkaar. Omdat m’n ontsluiting pas op 2cm zat kreeg ik een injectie met pijnstilling. Dit hielp niets. Een uur later kreeg ik een injectie met slaapmiddel. Ik sliep niet. De weeën waren heftig aan het worden. Rond 03.00 uur in de nacht checkten ze mn ontsluiting en ik was op 3cm. De pijn was hier al zodanig heftig dat ik het niet zag gebeuren dit nog uren en uren vol te houden. Dus ik kreeg een ruggenprik, wat een opluchting dacht ik! Dat was echter maar een uur zo, want daarna kwam alle pijn er gewoon doorheen. M’n katheter deed pijn, ik had gewoon drang om plassen en deed dat ook gewoon in mn bed. De bedoeling was ook dat ik niet kon lopen, maar ik liep gewoon naar de po-stoel. Tot ongeveer 8.00 uur (weet de tijden niet exact meer) heb ik gehuild van de pijn tot er een gynaecoloog langskwam om me te vertellen dat ze m’n ontsluiting ging checken. Als er geen schot in was, moest ik een keizersnede want de baby’s waardes waren niet wat ze wilden. Ik bleek ook al de hele nacht koorts te hebben. Bij het checken bleek dat ik 10cm ontsluiting had! Ik had ook al zo’n 20 min zitten roepen dat ik moest poepen. Blijkbaar was deze 8!cm ontsluiting in anderhalf uur ontstaan na de laatste check. Ik mocht gaan persen. En persen deed ik! Wat een oerkracht, ging er volledig voor, wat een opluchting was dat. Toen de baby’s hoofdpijn dicht bij de uitgang kwam, bleek ze verkeerd te liggen. Als een sterrenkijker! Misschien een knipje, maar de vacuümpomp werd ook tevoorschijn gehaald! Na drie pogingen haalde dit niets uit, en vertelde de gynaecoloog dat ik moest stoppen met persen (zie dat maar eens te doen als je al in die flow zit). Ik zou een spoedkeizersnede krijgen. Vanaf daar in een rap tempo van het ene bed naar het andere bed. Kleren uit, OK-kleding aan. Ik gilde van de persweeen op de weg naar de OK. En dames, ik zeg het nu even: ik was bang! Eenmaal daar lijkt het net alsof er een leger aan mensen je daar staat op te wachten (10). En dan moet je stil gaan zitten voor een ruggenprik. Nou, jullie weten als het goed is hoe dat voelt als je persweeen hebt! Gelukkig was er echt een hele lieve meneer die op me in aan het praten was, me laten focussen op mn ademhaling. En toen, zat ie erin. En de pijn verdween en een warme gloed kwam. Binnen 10 min was onze dochter eruit! En wat een wolk van een dochter! ♥️ Op 3 december 09.50 uur was ze er dan! Onze meisje

Ik was een uur voor onze zoon geboren is nog met mn oudste buiten aan het spelen. Ik had wel buikpijn en moest met een wee rustig aan doen (even wachten, mama heeft buikpijn) en had dus de verloskundige gebeld om te overleggen. Die kwam dus een uur voor de geboorte. Moest eigenlijk naar het ziekenhuis vanwege een hartafwijking maar dat durfde de verloskundige niet aan want de kans dat hij langs de snelweg zou worden geboren was dan te groot haha.

21/8/2024 bevallen van onze dochter Puc 3845 gram woog ze! Ingeleid met ballon en 2x medicatie om ontsluiting te vorderen.(inleiden was uvm zwangerschapsdiabetes,wat later bleek niet zo te zijn,had een grote vruchtzak en een hele dikke navelstreng,dus ze groeide gewoon goed!) Had me alleen vergist,mijn 1e bevalling duurde 3 uur en 40min inclusief persen,mijn 2e bevalling duurde 2 uur en 40min inclusief persen en toen deze 3e waarvan ik dacht..nou die zal we ook wel snel zijn...nee hoor 5 uur duurde het! Mentaal was dat even schakelen om te horen na 3 uur weeën dat je een mooie 6cm ontsluiting hebt😲..en uiteindelijk nog even 2 uur door mocht zuchten en puffen en omdat de bevalling was ingeleid waren deze weeën nog pijnlijker omdat je dan geen natuurlijke pijnstilling aanmaakt! Pfff weer een hele andere ervaring dan de 1e en de 2e maar ze is gezond en we mogen al weer 9 weken van haar genieten💞

Bij mijn 1e zwangerschap duurde de bevalling 13 uur, 1e weeën 00:10 en 13:02 geboren💙 De 2e duurde 3 kwartier!🙈 06:15 vliezen gebroken en 07:07 geboren💙