Slapen: ik weet het niet meer..

Ik heb vannacht ook een nood oproep gedaan! Precies dit hebben wij ook met onze zoon Dex.. Het weinig slaapt breekt echt op...zal het dan toch een fase zijn..

Ik hoop het zo, maar had niet verwacht dat deze fase zo lang zou duren. We weten ook gewoon niet welke aanpak we moeten hanteren. Wat helpt is haar bij ons in bed nemen, maar we willen niet dat ze daar aan went en verleert in haar eigen bedje te slapen.

Heeft ze misschien last van doorkomende tandjes of kiezen?

Nee, ze heeft nu 2 boven en 2 ondertanden en voel niet dat er iets aankomt. Bij de vorige tandjes heeft ze ook niet zo gedaan. Ze is wel druk met leren lopen, kan nu een minuut los staan maar zet er geen stapjes bij. En dat kan denk ik ook nog zo even duren voor ze dat doet, dus hoop niet dat ik daar op moet wachten 😟

Wat naar! Zou het verlatingsangst kunnen zijn? Dat hebben we hier ook even gehad rond de 12 maanden. Is uiteindelijk vanzelf over gegaan.

Ja ken slaap probleem. Maar die van ons heeft dat altyd al gehad.🤦‍♀️ Maar nu wel heel extreem en kwam er gisteren achter dat hij dus kiezen door krijgt,dus we hebben hem een zetpil gegeven en hij heeft beter geslapen. Met nog wel paar keer wakker worden alleen minder vaak. Lang en goed door slapen is er bij hem echt niet bij. Vind het ook wel pittig af en toe,omdat ik nu zwanger ben en in mei uitgerekend.

Hebben wij op dit moment ook met onze 13 maanden oude dochter. Geen tips...maar doet deugd om te weten dat ik niet de enig ben met gigantische wallen door de ferme vermoeidheid!

Inderdaad! Toch hevig hoor! Bij ons in bed is ze ook rustig (soms na melkje). Maar ik vind het toch niet volledig veilig hoor

Bij ons hetzelfde gehad. Duurde alleen wat korter, was met 2/3 weken voorbij en sliep nog wel een aardig ruk in de nacht maar als het even niet lukte na alles geprobeert te hebben dan kwam ze bij ons in bed. Slapen en zorgen dat ze getroost werd, was op dat moment dan het belangrijkste, eigen bedje komt daarna weer al heb ik niet het idee gehad dat ze gewend is geraakt of geweest in ons bed. Na die paar weken werd ze snachts gewoon niet meer wakker (zat ook wel eens een nacht tussen dat ze niet wakker werd of dat kort troosten voldoende was). Hebben ook wel eens een nacht gehad dat ze snachts ook in ons bed niet in slaap kwam maar dan ging één van ons even met haar naar beneden. Even spelen, wat drinken en weer opnieuw proberen in bed te leggen (30/45 min). Vaak lukte dit dan, soms wel eerst even kort huilen maar dat was dan minimaal en sliep ze. Ieder kind/ ouder is natuurlijk wel anders dus het is even kijken wat werkt en fijn voelt.

Wij hebben er hier ook last van sinds een week of 4, maar vooral overdag. Met vorige slaapregressies had ze er ook veel last van, dus ik ga er vanuit dat dit het is. Met de 7 maanden regressie duurde het 5,5 week, daarom heb ik nu nog steeds hoop dat het weer normaal wordt.

Hm goed om te lezen dat het waars toch een fase is. Kunnen jullie kindjes al lopen?

Hoi, sluit vooral ook een medische oorzaak even uit door langs de huisarts te gaan. Onze dochter was ook steeds hysterisch in haar bedje, bleek ze uiteindelijk een oorontsteking te hebben!

Hoe weet je dit? Lijkt niet alsof ze pijn heeft, maar wel altijd veeel oorsmeer en een papa en mama met oorproblemen vroeger.

Wij hebben van 9 - 12,5maanden zo gezeten. Gaven 's nachts terug een fles omdat hij alleen zo terug in slaap viel. Sinds deze week in 1x voorbij. Slaapt nu al 6 daagjes door.. heel hevig vind ik..

Als je vlak onder haar oortjes iets druk geeft, bij jezelf voel je een soort bobbeltje, en ze beginnen te huilen of je ziet ongemak/pijn dan kan ze wel eens oorpijn/ontsteking hebben

Hier loopt ze nog niet, met haar verjaardag leek het erop dat ze ging lopen maar inmiddels veel drukker met praten en doen. Zegt ineens 10-15 verschillende woorden.

Bij onze dochter is het nu ook al een maand lang drama ‘s avonds met naar bed brengen. Overdag slaapt ze prima in haar eigen bed, ‘s avonds is het alleen maar huilen als we haar weg leggen. Ze slaapt nu gewoon bij ons in bed. Soms leggen we haar in haar eigen bed zodra ze slaapt en soms ook niet. Ga ervan uit dat het een fase is en dat het op een gegeven moment wel goed komt.

Klinkt ook wel heel erg als verlatings angst. Heeft mijn zoontje ook last van gehad. Het is nu net deze week beter geworden. Als hij pijn had (dit is al de derde keer dat dit gebeurd) lieten we hem tussen ons in slapen. Vervolgens is de pijn weg en wilt hij niet meer alleen slapen. Dus hier hebben we nu wel van geleerd. Veel ouders zullen het hier niet mee eens zijn maar wij laten hem huilen. Tenzij hij overstuur word, dan maken we hem rustig en leggen hem daarna terug in bed. Op een gegeven moment werd het huilen steeds korter en nu gaat hij weer gewoon direct slapen. De eerste paar nachten gingen we wel elke keer als hij opnieuw ging huilen naar binnen om te checken en om even een aai over zn bol te geven. Zo wist hij wel dat we er waren. Heel veel succes en sterkte en hopelijk is het voor jullie kleine ook gewoon een fase ♡

Klopt, dat is het volgens mij ook wel. Wel gek dat dat uit het niets ineens ontstaat. Maar ze wordt dus sowieso hysterisch en gaat rechtop in bed staan steeds. Alleen een aai over de bol helpt halaas niet om haar stil te krijgen, als we dan weglopen gaat ze weer huilen.

Kan misschien kiezen zijn die schijnen 2 x zoveel pijn te doen